God en onze hulp
Vreemd
Is het niet vreemd dat veel mensen denken dat god hun hulp nodig heeft om zijn wetten te handhaven. Zeker als je bedenkt dat volgens die gelovigen god almachtig is. Hoe kan het dat een god die almachtig is en schepper van alles hulp nodig heeft van wezens die hij zelf heeft geschapen. Maar bovenal waarom zijn mensen bereid om de regels van hun god te overtreden om die regels te handhaven.
God en gelovigen
Of het universum geschapen is of ontstaan door een ontploffing van energie is eigenlijk niet van belang. Dat is zoiets als proberen te bewijzen dat het niets bestaat. Daarnaast is het niet van belang voor het feit dat we bestaan en dat mensen geloven dat god de oorzaak is van alles. Wat veel interessanter is om te kijken naar hoe het komt dat mensen die geloven in god en hem willen helpen verdeeld zijn in twee groepen.
De ene groep gelooft in de goedheid van hun schepper en wil dit bewijzen in hun gedrag. Ze proberen vriendelijk te zijn voor iedereen die ze ontmoeten en liefde te tonen voor hun medemens.
De andere groep gelooft dat ze moeten bewijzen dat ze de liefde van hun god waard zijn. Dus getuigen ze luidkeels dat ze in hun god geloven. Maar daarnaast proberen ze anderen te overtuigen van het feit dat ze in die god moeten geloven. Waarbij sommige er voor kiezen anderen te vertellen hoe ze moeten leven zodat ze ook gods liefde kunnen ontvangen. Maar er zijn ook gelovigen die bereid zijn zo ver te gaan dat ze tegen de regels van hun god ingaan. Wat bijvoorbeeld leidt tot anderen met geweld dwingen in hun god te geloven. Alsof hun god niet instaat is zelf te zorgen dat mensen in hem gaan geloven.
De tweede groep gelovigen is ook de groep die andere gelovigen vertelt en wil vertellen dat ze zich aan de regels van god moeten houden. Daarbij gaan ze zelfs zover dat ze overtreders willen straffen voor hun fouten. Indien nodig gaan ze zelfs zover dat ze daarbij de hun door god gegeven regels overtreden.
Regels en overtreden
Je kunt gelovigen dus indelen in vriendelijke behulpzame mensen en regel handhavers. De regel handhavers vinden dat ze ongelovigen moeten overtuigen om gelovige te worden en dat ze er voor moeten zorgen dat de goddelijke regels nageleefd worden. Van de eerste groep kun je natuurlijk zeggen dat ze dichter het goddelijke benaderen, dan de tweede groep. Want de meeste goden van de religies die we tegenwoordig kennen zijn voor het voorleven van de regels. Laat zien hoe het is om een bepaald geloof aan te hangen. Vandaar dat de twee grootste religies het hebben over je naaste liefhebben en anderen helpen.
Christenen
Toch zijn het de regel handhavers die het bekendst zijn als het gaat om religies. Zo kende de christelijke religie de inquisitie, de heksenvervolging, plegrimstochten en de kruistochten. Allemaal activiteiten gericht op het bewijzen van iemands gelovigheid. Gelovigen die mee deden aan de kruistochten werden zelfs het kwijtschelden van al hun zonden beloofd voor het terug veroveren van het heilige land.
Islamieten
Van de Islam zien we op dit moment vooral de uitwassen van de handhavers. Van de Taliban in Afghanistan, die iedere vorm van gematigde Islam afzweren tot de terroristen van Al Queda.
Waarom
Het vreemde aan de handhavers is echter dat geen een van ze zich afvraagt waarom god van ze verwacht dat ze zijn regels overtreden om te bewijzen dat ze gelovig zijn. Ze komen zelfs niet op het idee om zichzelf vragen te stellen als:
Waarom heeft god mijn hulp nodig om het geloof in hem te verspreiden, terwijl hij almachtig is?
Waarom is het bekeren van ongelovigen een beter bewijs van mijn geloof, dan het naleven van de goddelijke regels?
Waarom moet ik een almachtige god helpen om zijn regels te handhaven, kan hij dat zelf niet?
Waarom is het handhaven van goddelijke regels een beter bewijs voor mijn geloof, dan het zelf naleven van de regels?
Maar blijkbaar hebben ze zich wel de vraag gesteld:
Hoe kan ik god zo goed mogelijk bewijzen dat ik geloof, zelfs ten koste van mijn ziel?
Waarbij het antwoord blijkbaar is:
Als ik god help de regels te handhaven, zelfs als dat betekent dat ik mezelf verdoem, dan zal god me dat vergeven. Want één geredde ziel levert vast wel vergeving op.
Maar waar komt die laatste gedachte vandaan en waarom krijgen ze zelden de gedachte om hun geloof voor te leven.
Menselijk gedrag
Voor de meeste mensen geldt dat de bereidheid die ze tonen om van alles en nog wat te doen om waardering te krijgen een gevolg is van hun opvoeding. De mens als soort heeft namelijk de voortdurende behoefte aan aandacht en waardering. Een gevolg van het feit dat ons brein stimulatie nodig heeft om zich te ontwikkelen. 
Het gevolg van dat aandacht zoekende brein is dat mensen tot alles bereid zijn om die aandacht en waardering te krijgen van anderen, maar vooral van mensen die ze belangrijk vinden. Dat betekent dat iemand gedrag gaat vertonen dat een reactie oproept van zijn omgeving. Aangezien de eerste jaren van ons leven onze ouders onze omgeving zijn, gaat iemand gedrag tonen dat een reactie krijgt van zijn ouders. Gedrag waarop geen reactie komt verdwijnt. Als een ouder dus reageert op vriendelijk lachen, dan zal iemand leren lachen. Als een ouder alleen reageert op huilen of druk doen, dan gaat iemand druk doen of huilen. In de loop der jaren wordt dit gedrag natuurlijk complexer en complexer. Als iemand bijvoorbeeld ouders heeft die vooral reageren op complexe redeneringen en verklaringen, dan leert iemand in de loop der jaren om te redeneren en verklaringen af te geven. Maar als ouders alleen reageren op emotioneel gedrag, dan leert iemand zich vooral emotioneel te gedragen.
Braven en overtreders
Deze combinatie van natuur en opvoeding, een brein dat stimulatie zoekt en dat gedrag gaat vertonen dat reacties oproept, leidt bij sommige mensen dus tot het gedrag om een “brave” gelovige te worden. Terwijl anderen verworden tot gelovigen die bereid zijn om de regels te overtreden om de regels te handhaven. Simpelweg omdat de ene aandacht kreeg van zijn omgeving als hij zich van zijn “goede” kant liet zien. Terwijl een ander alleen waardering kreeg als hij aandacht trok. Maar dat is natuurlijk niet het enige wat er gebeurd tijdens de opvoeding. Als dat namelijk zo was, dan zouden mensen nauwelijk taal leren. Namelijk alleen dat deel van de taal dat betrekking had op hun persoonlijk. Maar we leren allemaal niet alleen de eerste, tweede maar ook derde persoon in enkel- en meervoud van een taal. Dat leren we omdat we daar voorbeelden van zien in onze omgeving. Dat geldt voor veel ander sociaal gedrag precies hetzelfde.
Familie en opvoeding
Dus iemand die probeert anderen te vertellen hoe ze moeten leven, is zeer waarschijnlijk opgegroeid in een gezin waarin ouders elkaar en anderen voortdurend op hun gedrag wijzen. Terwijl een voorlever is opgegroeid in een omgeving waarin je je gedragen en je best doen tegenover anderen het meest vertoonde gedrag was. Vandaar dat er mensen zijn die bereid zijn om regels te overtreden om regels te handhaven. Ten eerste was dat het voorbeeld dat ze in hun omgeving zagen. Ten tweede was dat het gedrag waar hun ouders en omgeving waardering voor lieten blijken. Helaas zijn deze mensen niet opgegroeid in een omgeving waar het stellen van logische vragen een normale gang van zaken was. Er werden vast wel vragen gesteld, maar die gingen dan vooral over zaken als:
Wie is er vandaag goed en wie is er vandaag slecht geweest?
Zelden zullen er vragen gesteld zijn als:
Wat is er logisch aan het feit dat mensen zich opwerpen als handhavers van de regels van god, als god almachtig is en ze daarbij bereid zijn om dezelfde regels die ze handhaven te overtreden?
God helpen
Om beginnen kun je stellen dat mensen god kunnen helpen. Dat kan op twee manieren. De eerste manier is leven volgens de regels die god heeft gesteld. De tweede manier is je eigen zieleheil opofferen door de regels van god te overtreden om de ziel van anderen te redden. Welke manier iemand vertoond heeft meer te maken met de omgeving waarin hij is opgegroeid dan met een vrije keuze. Iets wat een gevolg is van het feit dat ons brein tijdens zijn ontwikkeling graag gestimuleerd wordt en daarom kiest voor gedrag dat het ziet in de omgeving en waarop gereageerd wordt door die omgeving.
Vragen stellen
Helaas stellen mensen daarnaast weinig vragen over de logica achter hun eigen gedrag. Want hoe logisch is het dat mensen proberen iets wat almachtig is te helpen iets te realiseren wat die almachtige wil. Is het niet veel logischer dat die almacht het zelf doet, dan dat je als geschapene probeert het werk van de almachtige god te doen. Dat is zoiets als het logisch vinden dat je buurman zijn werk laat liggen en jou werk gaat doen, terwijl jij thuis in bed blijft liggen, zonder je af te vragen waarom je het logisch vindt dat je buurman dat doet.
Echt helpen
Als iemand die in god gelooft dus echt god wil helpen, dan doet hij er beter aan om het goede voorbeeld te geven en te leven volgens de regels die zijn god voor hem gesteld heeft. In plaats van het voorbeeld te geven dat de regels onbelangrijk zijn en dat het veel belangrijker is om je ziel te verdoemen om een andere ziel te redden. Het lijkt me niet erg logisch dat een almachtige god dat erg zal waarderen. Dat is alsof je je buurman je grasmaaier leent om het gras in zijn tuin te maaien. Maar vervolgens gaat je buurman het gras bij jou en zijn buren maaien en laat zijn eigen tuin overwoekeren. Daarvoor had je je grasmaaier niet hoeven uitlenen.