Het Internet der Dingen: Big Brother twee of realiteit
Big Brother of heel gewoon
Het klinkt mysterieus en zeker niet modern: Internet der Dingen. Maar dit vage fenomeen komt ongemerkt en veel sneller dan we denken en merken in ons leven. Het Internet der Dingen koppelt onze echte, dagelijkse wereld aan de virtuele internetwereld. En maak u geen illusies: er is geen escape; integendeel dit proces is al volop bezig. Big Brother zal u op termijn overal 'volgen'…
Big Brother 1
Wie herinnert zich niet dit gekke TV-format dat wereldwijd een succes werd: stop mensen in een huis en volg ze (bijna) 24 uur per dag. Door middel van eenvoudige camera's en microfoons werd dit mogelijk gemaakt en gingen onverwacht veel kijklustigen voor de buis zitten met het bekende kijkcijferkanon als gevolg.
Big Brother 2
Deze uiteenzetting heeft het meer over de 'elektronische' versie van Big Brother. U wordt niet 'lijfelijk bekeken' maar subtiel 'gevolgd'. En… u kunt ook anderen, zoals bijvoorbeeld uw kids, 'laten volgen'.
De regisseurs van deze versie van Big Brother
- Het 'Internet der Dingen' kan niet werken zonder RFID. Daar hebt u waarschijnlijk al van gehoord. Zo niet leggen we het kort uit. RFID (=Radio Frequency IDentification) is het (op afstand) identificeren en volgen van goederen of personen. Een mooi en eenvoudig voorbeeld hiervan is het 'Track & Trace' programma van TNT-post. Weliswaar heeft deze techniek één beperking: er worden alleen poststukken/pakketjes gevolgd, geen personen.
- Voor dit 'getrack en getrace' heb je technisch gezien 2 dingen nodig. Heel eenvoudig gesteld: een zender, ook wel 'tag' genoemd en een ontvanger (de RFID-lezer, te begrijpen als de uitleesapparatuur'). De tag is voorzien van een chip met identificatiegegevens van de drager (vergelijk dit met de streepjescode op de artikelen in de supermarkt). De RFID-lezer communiceert met de tag met behulp van radiogolven.
Waarom worden we gevolgd?
Waarschijnlijk bent u nog niet overtuigd van het volgende want het klinkt toch een beetje als 'elektronische spionage': met RFID wil men het leven voor u gemakkelijker en vooral veiliger maken . Enkele voordelen uit de praktijk kunnen u hopelijk wel overtuigen:
♦ patiënten in het ziekenhuis krijgen een polsband met chip zodat men kan nagaan waar ze zich bevinden;
♦ ook waar apparaten zich bevinden (voorbeeld een mobiele scan);
♦ kinderen met een armbandje op het strand zodat een centrale controlepost (bijvoorbeeld de reddingsdienst) uw kind zonodig kan terug vinden;
♦ vanaf uw werkplek kunnen checken of de kinderen reeds zijn thuis gekomen uit school;
♦ voorkomen dat operatiemateriaal (schrik niet) per ongeluk achterblijft in de patiënt na een operatie;
♦ reclameposters met RFID: als u uw mobiele NFC telefoon bij de poster houdt wordt u automatisch doorgelinkt naar de bijbehorende website;
♦ in musea krijgt u op uw GSM extra informatie over het schilderij dat u staat te bewonderen;
♦ ski's met chips om de skier te kunnen lokaliseren op of naast de piste, bij lawinegevaar enz...
♦ RFID-chips in bankbiljetten om vervalsing te voorkomen;
♦ Stoeptegels met RFID-chips zodat blinden en slechtzienden weten waar het trottoir is;
♦ Personeel dat constant kan worden gevolgd wie zich waar bevindt (handig?).
Dit soort chips wordt vandaag reeds toegepast in identiteitskaarten, OV-kaarten (zwart rijden), merken van dieren (schapen, paarden en koeien) ter voorkoming van diefstal.
Conclusie
De genoemde praktische voorbeelden klinken heel overtuigend: het ‘Internet der Dingen’ kan inderdaad bijdragen aan een veiligere en comfortabelere samenleving, mits goed gebruikt. Maar voor we zover zijn, moet de hele discussie over de privacy en veiligheid nog worden gevoerd. Want als deze 2 essentiële voorwaarden niet goed zijn geregeld, wordt Big Brother 2 geen toekomstdroom maar een ware nachtmerrie.