Het leven accepteren zoals het is
Accepteren
Het leven accepteren zoals het is, is niet de sterkste kant van de mens. Voor een deel is dat wel goed dat we het leven niet accepteren zoals het is. Daardoor wordt het voor ons mogelijk om dingen te veranderen in ons leven en onze omgeving. Maar voor een deel is het ook niet goed, omdat we daardoor het leven zwaarder maken dan nodig. De kunst is in zekere zin zoals die wijsheid op het wandtegeltje zegt: Te accepteren wat je niet kunt veranderen, aan te pakken wat je kunt veranderen en het verschil tussen beide te weten.
Acceptatie
Er zijn nogal wat zaken die mensen moeten accepteren. Zo moeten we accepteren dat we een lichaam hebben dat allerlei mogelijkheden mis. Zo kan ons lichaam niet vliegen en niet onder water leven. We moeten regelmatig eten, drinken en ademhalen om ons lichaam in leven te houden. We moeten onszelf regelmatig ontlasten om gezond te zijn. We moeten een gebalanceerd dieet met koolhydraten, vitamines, water en sporenelementen gebruiken om gezond te blijven.
Naast dat lichaam dat we moeten accepteren, moeten we ook accepteren dat we leven in een wereld met andere mensen die andere ideeën kunnen hebben over het leven. Van communisten die de groep belangrijk vinden tot religieuzen die leven voor de beloning van de hemel belangrijk vinden.
Dan moet we ook nog accepteren dat er allemaal geschreven en ongeschreven regels zijn die bepalen hoe wij ons leven moeten leiden in relatie tot andere mensen. Waarbij we ook moeten accepteren dat die regels per streek en land kunnen verschillen. Zo mag je in het Westen van Nederland niet zomaar bij iemand op bezoek gaan, je moet eerst een afspraak maken. Terwijl je wel zomaar bij je buren mag binnenvallen als je ze goed kent, ook al moet je weer vertrekken als ze gaan eten. Maar een paar honderd kilometer verderop wordt het als onbeleefd gezien om een gast niet uit te nodigen voor het eten als hij bij je op bezoek is.
Naast als die regels, ons lichaam en al die overtuigingen, moeten we ook accepteren dat we moeten werken om te leven. Hoewel we daarbij de keuze hebben onze eigen voeding te verbouwen of genoeg geld te verdienen zodat we voedsel kunnen kopen, betekenen beide keuzes dat we moeten werken.
Zo kun je een lange lijst van punten formuleren die we moeten accepteren. Bijvoorbeeld het feit dat we niet het leven van anderen kunnen, alleen ons eigen leven. Of het feit dat we om deel te kunnen nemen aan de maatschappij naar school moeten of in ieder geval heel veel moeten leren.
Leven is veranderen
Toch is er naast alles wat we moeten accepteren nog heel veel dat we niet hoeven te accepteren. Zo hoeven we niet te accepteren hoe anderen ons behandelen. We hoeven niet te accepteren dat de natuur doet wat zij wil. We bouwen huizen die tegen aardbevingen kunnen en dijken om overstromingen tegen te gaan. We hoeven niet te accepteren dat ons lichaam niet kan vliegen of onder water kan leven. Daarvoor hebben we vliegtuigen gebouwd en duikapparatuur gemaakt. We hoeven niet te accepteren dat regels onrechtvaardig zijn. Daarvoor hebben we de rechterlijke macht en de democratie ontwikkeld.
De mens heeft in de loop der eeuwen bewezen dat zij niet alles accepteert wat haar overkomt. Zo is het communisme en socialisme een reactie op het idee dat mensen met kapitaal het recht zouden hebben om andere mensen uit te buiten. Of dat nu in de vorm is van slavernij of in de vorm van lage lonen en het creëren van afhankelijkheid. Ook religies zijn een reactie op het feit dat we niet accepteren dat de wereld is zoals zij is. Religies stellen namelijk dat je voor een goed leven je volgens bepaalde regels moet gedragen tegenover anderen. Wat betekent dat de opstellers van die religieuze leefregels niet accepteerden hoe mensen zich tegenover elkaar gedroegen.
Ook het feit dat we niet meer in holen in de grond leven zoals onze eerste voorouders na het uitsterven van de dinosauriërs en niet meer in de open lucht of in grotten zoals onze voorouders van duizenden jaren geleden, geeft aan dat we de status quo niet accepteren.
Ons probleem is echter vaak dat we het afwijzen van de huidige situatie gepaard laten gaan met emoties die geen bijdrage leveren tot een verandering.
Emoties
We wijzen dus regelmatig de status quo af, bijvoorbeeld omdat we merken dat die het ons onmogelijk maakt om gezond te leven. Maar die afwijzing gaat gepaard met een emotie die geen enkele verandering veroorzaakt. Vervolgens leidt het hebben van die emotie ertoe dat we onszelf niet accepteren zoals we zijn, omdat we de emotie verkeerd vinden. We worden dus eerste emotioneel over de situatie waarin we zitten en vervolgens emotioneel over het feit dat we emotioneel zijn. Wat er eigenlijk op neer komt dat we niet accepteren wie we zijn, omdat we niet accepteren wat ons overkomt. Terwijl het leven niets anders is dan een aaneenschakeling van momenten.
Dat is goed bezien natuurlijk niet erg zinvol. We hebben tenslotte geen invloed op wat ons overkomt. We hebben slechts invloed op hoe we met die gebeurtenis omgaan. Toch vinden we het moeilijk om het leven te accepteren zoals het is. Waardoor we ons regelmatig ergeren aan de ervaringen die we in het leven hebben. Zoals boos zijn op iemand die in zijn dronkenschap luid zingend over straat loopt, terwijl al in bed liggen. Of we zijn boos op die man die onze parkeerplaats pikt, waar we net vijf minuten op hebben staan wachten. Helaas draagt in geen van die situaties onze emotie ertoe bij dat de ervaring verdwijnt of dat er een oplossing komt voor de ervaring die we niet accepteren.
Het leven accepteren zoals het is
Nu is het advies al eeuwen dat we het leven moeten accepteren zoals het is. Maar misschien is dat woord accepteren wel het verkeerde woord om in combinatie met het leven te gebruiken. Want leven betekent eigenlijk juist nooit accepteren. Leven betekent ervaren en beoordelen wat je ervaart en reageren op wat je van moment tot moment meemaakt. Hoe je reageert op wat je meemaakt in het leven is je eigen keuze. Dat vereist wel een eerste stap, als je tenminste niet vanuit een emotie wilt reageren maar vanuit wat je hebt meegemaakt. Die eerste stap is accepteren dat je iets meemaakt waarop je geen invloed kunt uitoefenen. Dus je moet niet het leven accepteren zoals het is, je moet de momenten waarin je iets meemaakt accepteren zoals ze zijn.
Logisch
Ergens is het wel logisch dat je niet het leven moet accepteren, maar de momenten waarin je ervaringen hebt. Zodra je namelijk de ervaring hebt is het moment voorbij. Zoals de vorige zin voorbij is zodra je hem gelezen hebt. Zoals die artikel straks voorbij is als je het uit hebt. Het lezen van dit artikel is een ervaring, maar je zult moeten accepteren dat het artikel is zoals het is, je hebt namelijk geen invloed op de inhoud van het artikel. Daarbij zul je als je toch invloed op dit artikel wilt uitoefenen het eerst moeten ervaren en accepteren, zodat je er vervolgens een reactie op kunt geven.
Reageren
Het begint er dus mee te accepteren dat het leven je bepaalde ervaringen geeft, die je niet kunt beïnvloeden. Vervolgens is het aan jou om te bepalen hoe je gaat reageren op wat het leven je aanbiedt. Of zoals de Amerikanen dat ook wel zeggen:
“If life gives you lemons, make lemonade”
Dat is eigenlijk steeds wat de mensheid en haar voorouders heeft gedaan. Als onze voorouders na het verdwijnen van de dinosauriërs in hun holen waren blijven zitten, dan waren we nu waarschijnlijk nog steeds diertjes die in holen woonden. Als onze aapachtige voorouders hadden besloten om in de bomen te blijven wonen, dan waren we nu nog steeds aapachtigen. Als onze zwervende voorouders niet op het idee van het meetrekken met hun prooi waren gekomen, dan waren we nu nog steeds jagers en verzamelaars. Als onze voorouders die in grotten woonden hadden besloten dat het wel goed was om in de grot te wonen, dan hadden we nu niet genoeg grotten gehad voor alle mensen die leven.
Conclusie
Het komt er dus op neer dat we het leven niet hoeven te accepteren zoals het is en dat hebben we ook nooit gedaan. We zijn tenslotte van holbewoners uitgegroeid tot een soort die instaat is de wereld om haar heen te veranderen. Maar om dat voor elkaar te krijgen hebben we veel ervaringen moeten accepteren om vervolgens te bepalen hoe we daar op wilden reageren.
Zo is het ons gelukt om te vliegen, zonder dat we vleugels hebben. Onder water te leven, zonder dat we kieuwen hebben. Eten te produceren voor miljarden, zonder dat ieder mens zijn eigen eten moet zoeken.
Je hoeft het leven dus niet te accepteren zoals het is, zolang je maar zelf bepaalt hoe je op het leven wilt reageren en niet het leven laat bepalen hoe je reageert.
❣ Index
Extra
Afbeeldingen
*Citrusvruchten door hotblack]