Het leven is een spel zonder winnaars
Ook al denken we van niet
Als we eerlijk zouden zijn tegen onszelf, dan zouden we tegen onszelf zeggen dat het leven een spel is zonder winnaars. Want wat je ook doet en hoe je het wendt of keert je begint het leven met niets en je verlaat het leven met niets. Een arts zou het leven kunnen beschrijven met de uitspraak: leven is een terminale ziekte waarvoor geen genezing bestaat. Je komt het leven in en omdat je het leven inkomt ga je er op een dag ook weer uit. Het enige waar je eigenlijk nog iets over te zeggen hebt in het leven is wat er tussen die eerste en laatste dag gebeurt. Maar dat is ook maar zeer twijfelachtig.
Een spel
Er zijn nogal wat mensen die het leven zien als een spel, waarin het de bedoeling is om als winnaar uit de bus te komen. Het leven als een soort weergave van de natuur waarin het voor die mensen er uit ziet alsof het eten of gegeten worden is.
Het is ook wel te begrijpen waarom die mensen het leven zien als een spel. Het leven blijkt namelijk vergeven van de regels, net zoals spelletjes. Dat het doel van regels bij spelletjes vooral er op gericht is om duidelijk te maken dat het leven beperkingen kent en dat het niet om de regels gaat dat gaat aan al die mensen voorbij.
Spelletjes hebben regels, het leven heeft regels, dus het leven is een spelletje. Dat er regels in het leven zijn die gemaakt zijn door mensen en dat er regels zijn die gemaakt zijn door machten buiten het bereik van de mens, dat maakt niet uit. Het leven kent regels en spelletjes ook, dus het leven is een spelletje.
Dat die gedachtegang niet klopt, daar willen ze niet aan, want het leven en spelletjes kennen regels. Het grote verschil tussen spelletjes en het leven is echter, dat het leven geen winnaar kent. Het leven houdt namelijk niet op, zoals een spelletje wel is afgelopen als iemand als eerste over de streep gaat of als alle kaarten zijn uitgespeeld of als iemand al het geld heeft. Het leven houdt pas op, als je leven tot een einde komt.
Dus als je het leven wilt vergelijken met een spel, dan moet je het leven zien als alle spelletjes die je ooit gespeeld hebt en die je nog zult spelen. Maar dan wordt ook meteen duidelijk dat er nog steeds geen winnaar is in het leven, net zoals er in honderd spelletjes nooit maar één persoon is die altijd wint. Behalve natuurlijk als je patience speelt, maar dan is het eerder zo dat er steeds maar één persoon is die verliest.
Regels
Spelletjes maken dus wel iets duidelijk over het leven. Er zijn regels en er is een einde aan het leven. Maar dan maken spelletjes ook nog iets anders duidelijk. De regels die mensen maken kun je aanpassen, want de regels bij spelletjes kun je ook aanpassen. Want als dat niet zo was, dan zouden we nu maar één spelletje kennen, waarschijnlijk een soort ganzenborden.
Verder maken regels van spelletjes duidelijk dat je binnen de regels veel kunt doen. Ondanks de regels zijn er vele manieren om een spelletje te spelen. Want als dat niet zo was, dan zouden we de meeste spelletjes twee, misschien drie keer spelen en daarna zou het in de kast komen te staan. Nog een punt dat spelletjes duidelijk maken is dat je door de regels aan te passen het spelletje kunt aanpassen. Dus verander de regels van het leven en het leven verandert.
Toch kent het leven ook allerlei onveranderlijke regels. Zo kan ik mezelf niet van mens in een dier veranderen of een ander levend wezen. Ik kan niet langer dan vijf minuten zonder zuurstof, als ik geen hersenbeschadiging wil oplopen of de dood niet wil ontmoeten. Ik kan als mens niet vliegen zonder hulpmiddelen. Ik kan de wereld alleen zien, ruiken, horen en begrijpen als mens.
Winnaar of verliezer
Het leven kent dus geen winnaar zoals spelletjes die wel kennen. Want het leven is geen spelletje. Als je het leven toch wilt zien als een spelletje, dan is de enige conclusie die je kunt trekken dat het leven alleen maar verliezers kent. Want je kunt niet winnen van het leven, het loopt voor iedereen af op dezelfde manier, met de dood. Vandaar natuurlijk ook dat allerlei religies iets na de dood beloven, het liefst een hemel, want dan zijn we weer allemaal winnaars. We hebben namelijk de dood overwonnen. Maar dat is natuurlijk maar een zeer schamele beloning voor degene die het spel 'het leven' nog aan het spelen is.
Leven
Maar je zou natuurlijk ook anders tegen het leven aan kunnen kijken. Je zou het leven niet als een spel kunnen zien, maar als mogelijkheid om je te ontwikkelen. Net zoals spelletjes je helpen om je te ontwikkelen op het gebied van regels. Maar bij welke ontwikkeling helpt het leven je dan. Hoewel het altijd leuk is om een verklaring te geven voor zaken die geen verklaring nodig hebben, ga ik dat hier niet doen. Wat wel handig is is het vinden of bedenken van een motivatie waarom het beter is om het leven te zien als een mogelijkheid om je te ontwikkelen dan als een spelletje.
Als je het leven als een spelletje ziet, dan loop je namelijk de kans dat je je medespelers gaat kwetsen op een persoonlijk niveau en het rechtvaardigt dat je dat doet, omdat het “maar” een spelletje is.
Als je het leven ziet als een mogelijkheid om je te ontwikkelen, dan wordt het leven een plek waar het gaat om uitdagingen en ervaringen. Dan is de ene keer het leven zien als een spelletje en de volgende keer als een verplichting, dan als een vakantie, dan weer als werk en soms als een feest niets anders dan pure pret. Want iedere gebeurtenis, ervaring en uitdaging draagt bij aan jezelf en je eigen ontwikkeling.
Maar als je het leven ziet als een spelletje, dan moet er een winnaar en een verliezer zijn. Dan moet er geluk en verdriet samen komen. Dan wordt het leven voor de één een kort durend feestje, terwijl het voor de ander een kort durend rouw moment is.
Dan kun je je dus ook gaan afvragen:
Waarom moet het leven een spelletje zijn, waarin verdriet en geluk samenkomen, terwijl het ook een voortdurend samenkomen kan zijn van plezier, omdat alle partijen plezier beleven aan wat hun overkomt omdat ze er van kunnen leren en zich erdoor kunnen ontwikkelen?
Conclusie
Mensen houden er van om het leven te zien als een spel, omdat het regels bevat en ze regelmatig winnaars en verliezers langs zien komen. Maar dat kan alleen als je het leven ziet als een losse reeks momenten met een begin en een eind. Net zoals ieder spelletje een begin en eind heeft. Terwijl het leven doorgaat en pas afgelopen is als de dood is gekomen. Het leven stopt dus niet zoals bij spelletjes, waarna het weer opnieuw moet beginnen.
Maar je zou het leven ook kunnen zien als een mogelijkheid om je te ontwikkelen op allerlei gebieden. Dan wordt het leven een aaneenschakeling van plezier omdat je op ieder moment van de dag jezelf kan ontwikkelen, zonder winnaars en verliezers omdat iedereen een winnaar is.