Wie is Bo Diddley

Inleiding

Zijn befaamde junglebeat is een ijkpunt in de muziekhistorie. Bo Diddley is waarschijnlijk de meest nagespeelde rocker ter wereld. Tot op heden is zijn invloed haast tastbaar aanwezig binnen de rock- en de popwereld. Zoals Bo klinkt, klinkt niemand.

Naam

De diddley bow is een primitief Amerikaans instrument van Afrikaanse origine. Logischerwijze zou je dus kunnen veronderstellen dat Bo Diddley zich hierna vernoemd heeft. Zelf heeft hij dit tijdens zijn leven echter in alle toonaarden tegen gesproken. In het boek The Story Of Chess van John Collis vertelt hij dat hij die naam gekregen heeft van zijn stiefmoeder Gussie die het vaak had over een straatmuzikant met dezlefde naam. Diddley's eerste mondharmonika-speler Billy Boy Arnold zegt echter dat hij het was die met dit alias voor het eerst op de proppen kwam. Om de verwarring nog groter te maken zei Diddley zelf aan het eind van zijn leven dat zijn klasgenoten van de middelbare school hem zo noemden. 'Eerlijk gezegd weet ik zelf niet eens wat het betekent.', aldus de man zelf. Feit blijft dat zijn naam voor eeuwig verbonden zal blijven met het karakteristieke jungleritme dat onlosmakelijk deel uitmaakt van ons collectieve rock & roll geheugen.

Familie

Elias Bates, zoals Bo bij de burgerlijke stand staat ingeschreven, ziet het levenslicht op zondag 30 december 1928 in een kleine boerderij onder de schaduw van McComb. Hij is enig kind, maar heeft nog drie halfbroers en twee halfzusters. Hij wordt geadopteerd door zijn tante Gussie McDaniel wier achternaam hij aanneemt. Na het overlijden van haar man besluit Gussie haar geluk hogerop te zoeken en naar CXhicago te verkassen. Hoewel artiesten als bijvoorbeeld Muddy Waters en Howlin'Wolf dezelfde weg volgen en hun muzikale erfenis meenemen naar de Windy City geldt dat niet voor Bo zoals hij in een interview later zal uitleggen. 'Ik moet een jaar of zes, zeven geweest zijn, dus van die tijd in Mississippi kan ik me nauwelijks iets herinneren. Die zuidelijke invloed heb ik mondjesmaat pas later opgepikt.´

Klassiek

In tegenstelling tot verwante artiesten uit de scene in Chicago heeft Bo Diddley een klassieke achtergrond. op jonge leeftijd heeft hij al een scherp oor voor aparte geluiden. Als hij op een dag iemand op straat viool ziet spelen raakt hij meteen gefascineerd. Hij studeert jarenlang op het instrument en schrijft zelfs twee complete concerten voor viool. Hat klassieke repertoire is de veelzijdige en avontuurlijke Diddley echter al gauw te beperkt. Hij raakt in de ban van artiesten als Muddy Waters, bandleider Louis Jordan en John Lee Hooker. De kraker Boogie Chillen van laatstgenoemde zet hem eroe aan om gitaar te gaan spelen wat een cruciale kentering in zijn loopbaan zal markeren.

Ritme

Diddley heeft talloze jobs en is zelfs nog een tijdje werkzaam als prijsbokser. De muziek ziet hij aanvankelijk louter als bijbaantje. Hij voelt zich niet te min om op straat voor fooien te spelen. De roemruchte Maxwell Street waar menig bluesartiest ooit is begonnen is zijn natuurlijke biotoop. Hij ontmoet er verscheidene artiesten die later terug zijn te horen op zijn platen zoals voornoemde Billy Boy Arnold, bassist Roosevelt Jackson en gitarist Jody Williams. ook maakt hij er kennis met Jerome Green de maracas (sambaballen) shaker die een belangrijke rol zal gaan vervullen in zijn gepatenteerde stijl. Diddley gebruikt de technieken van zijn vioollesen om zijn spel verder te ontwikkelen. Zijn fascinatie voor veelsoortige ritmes vormt daarbij de slagroom op de taart.

Techniek

Al op de middelbare school blijkt dat Diddley een ongekend talent heeft voor techniek. Hij haalt voor hem onbekende elektrische apparaten uit elkaar om ze vervolgens zonder blikken of blozen weer in elkaar te zetten. Hij construeert zijn eigen versterkers en opname-apparatuur en is de eerste artiest die over een eigen opname-recorder beschikt en later zelfs over een zelf vervaardigde opnamestudio. Die onwikkeling komt zijn aparte sound alleen maar ten goede. Ook de opvallende, rechthoekige gitaren, ooit treffend omschreven als buiten model sigarenkist, bouwt hij eigenhandig. Samen met die onafscheidelijke cowboyhoed wordt dit zijn visuele handelsmerk.

Censuur

1955 is een belangrijk jaar voor de loopbaan van Bo Diddley. Naar aanleiding van een demo-tape wordt hij met zijn groep uitgenodigd om auditie te kom,en doen op het kantoor van de gebroeders Phil en Leonard Chess. De twee songs die hij hen voorspeelt, I´m A Man en Uncle John vallen in goede aarde al wordt hem gevraagd dat laatste liedje te herschrijven. Volgens Diddley zelf om er een meer persoonlijk tintje aan te geven. Waarschijnlijker is dat de broers de tekst te schunnig vonden. Hoe dan ook, ze hadden de commerciele potentie van Diddley goed ingeschat. Beide songs worden hits en er zullen er nog vele volgen zoals Mona (I Need You Baby), Diddley Daddy, You Can´t Judge A Book By The Cover, Who Do You Love, Say Man en Roadrunner. Ook zijn explosieve live-shows uit die tijd zijn legendarisch. Samen met Chuck Berry, die ook bij Chess onder contract is, staat hij niet voor niets te boek als een van de grondleggers van de rock & roll.

Navolgers

Bo Diddley is waarschijnlijk de meest gecoverde artiest uit de rockgeschiedenis. Daarnaast verwerken talloze artiesten zijn roemruchte beat in een van hun songs. Buddy Holly, The Rolling Stones, The Beatles, The Pretty Things, The Animals, The Kinks, The Who, George Thorogood, The Doors, U2, ja zelfs Elvis Presley, ze zijn allemaal in meer of mindere mate schatplichtig aan Diddley. Alhoewel het hem geen windeieren zal leggen heeft Diddley altijd bij hoog en laag volgehouden dat hij voor de meeste interpretaties nooit ook maar een dubbeltje heeft gezien. Zo zei hij in de jaren tachtig al eens verongelijkt; ´Ik heb de deur voor al die mensen open gehouden en iedereen rende er door. En mij lieten ze daar maar staan met de deurklink in mijn handen.´

Rolstoel

'Hoe ik herinnerd wil worden? Hoezo herinnerd worden? Waar ben ik dan naar toe gegaan? Dat klinkt wel alsof ik elk moment het loodje kan leggen.' Bo Diddley was lichtelijk ontstemd toen een journalist tijdens een interview in 2008 zinspeelde op zijn nakende overlijden. Hoewel zijn optredens dan nog steeds onderhoudend zijn liggen de gloriedagen van Diddley als performer toch ver achter hem. Hij sukkelt danig met zijn gezondheid en moet zich voortbewegen in een rolstoel. Amper twee weken na zijn laatste bezoek aan Europa en het bewuste interview wordt hij getroffen door een hersenbloeding. Het zal nooit meer goed komen. Op 2 juni dat jaar komt hij te overlijden. Zijn onvergetelijke muziek leeft echter voort in de harten van miljoenen fans.

Selectieve discografie

Bo Diddley (1958)
Have Guitar Will Travel (1960)
Bo Diddley´s All Time Greatest Hits (1965)
The Originator (1966)
Bo Diddley London (1972)
Bo Diddley/Go Bo Diddley (1987)
The Chess Box ( 1990)
Hey! Bo Diddley (1990)
Bo´s Blues (1993)
The Mighty Bo Diddley (1995)
A Man Amongst Men (1996)