Hoe kun je uien snijden zonder te huilen

Inleiding

Uien zijn erg lekker om te eten en ze zijn erg veelzijdig: in menig recept zit een ui. Toch is het koken met uien niet altijd fijn. De meeste mensen moeten namelijk huilen als ze een ui snijden en dat belemmert het snijden enorm. Gelukkig zijn er handige middeltjes waardoor je niet meer huilt tijdens het snijden van een ui. Maar waarom huil je eigenlijk als je een ui snijdt? Hoe kun je uien snijden zonder te huilen?

Waarom huilen we?

De meeste mensen die een ui snijden, hebben al snel tranen in hun ogen. Dit komt, omdat bij het snijden van een ui voornamelijk propanthial S-oxide vrij komt. Dit is een stof die zwavel bevat. Wanneer een zwavel-bevattende stof in aanraking komt met een nat oppervlak, bijvoorbeeld je traanvocht, dan ontstaat er zwavelzuur. Het gevolg: je ogen gaan tranen en veelal ook prikken. Dit is geen fijn gevolg, aangezien door het traanvocht je zicht wazig word, en het moeilijk is om de uien goed verder te snijden, waardoor je nog meer gaat huilen. Gelukkig zijn er een aantal handelingen waardoor je het huilen zo veel mogelijk kunt voorkomen.

Snijden zonder tranen

Er zijn een aantal erg handige en makkelijk uitvoerbare tips die er binnen een zeer korte tijd voor zorgen dat je niet meer staat te snotteren tijdens het snijden van uien. 

Goede ventilatie

Een belangrijk aspect bij het snijden van uien is goede ventilatie, hoe eerder de zwavel-bevattende stof wordt afgevoerd, hoe beter. Je kunt voor goede ventilatie zorgen door je uien buiten te snijden, maar met het weer in Nederland is dit niet altijd mogelijk. Andere opties om de ventilatie bij het uien snijden te verbeteren is door onder een afzuigkap te gaan staan. Deze zuigt de zwavel-bevattende stof op voordat deze je ogen kan bereiken. Een andere manier om de oxide bij je ogen weg te houden is het laten branden van een theelichtje. De stoffen worden hierdoor eerder afgevoerd. 

Een scherp mes

Een tweede fout die mensen vaak maken bij het snijden van uien is, dat ze snijden met een te bot mes. Als je snijdt met een onscherp mes dan ‘kraak’ je de ui: je maakt meer cellen kapot dan je wilt en daardoor komt er meer zwavel-bevattende stof vrij. Als je mes vlijmscherp is, dan snijd je echt, waardoor er minder zwavel vrij komt. 

Geen druk zetten

Een derde handeling die je kan helpen niet zoveel meer te huilen bij het uien snijden, heeft te maken met de druk die je zet tijdens het snijden. Veel mensen drukken te hard op de ui, door er bijvoorbeeld stevig met je mes in te duwen of met je hand op te duwen wanneer je hem vast hebt. In een ui zitten allemaal cellen gevuld met vocht. Zodra je drukt spatten die cellen kapot en komt het vocht vrij. Dit vocht bevat zwaveloxide, en daardoor ga je tranen. 

Het gebruik van water

Bij het snijden van uien ga je huilen omdat je ogen vochtig zijn. Vochtige oppervlakten trekken namelijk de zwaveloxide aan. Door je snijplank of mes nat te makken, trekken deze een groot gedeelte van de stof aan, waardoor je niet zo snel gaat huilen. Ook veel mensen geloven dat het werkt om een slok water in je mond te nemen zonder deze door te slikken, maar dat werkt helaas niet bij iedereen.

Conclusie

Veel mensen moeten huilen bij het snijden van uien, omdat ze de stof propanthial S-oxide in hun ogen krijgen. Deze zwavel-bevattende stof komt vrij bij het snijden van uien en reageert wanneer het in contact komt met een vochtig oppervlak: je ogen. Er ontstaat zwavelzuur, waardoor je gaat tranen. Gelukkig zijn er methodes om dit tegen te gaan of zo veel mogelijk te verminderen, zo is het belangrijk om te zorgen voor een goede ventilatie, zodat de zwavel-bevattende stof zo snel mogelijk wordt afgevoerd. Verder moet je snijden met een scherp mes en geen druk zetten op de ui. Ten slotte kan het ook helpen om andere vochtige oppervlakten in de omgeving te creëren, zodat de zwaveloxide daarmee reageert. 

Bron afbeelding: Wikimedia Commons, Osvaldo Gago