Wat wil je weten over zoetstoffen
Suiker en zoetwaren
Suiker wordt ook wel als het witte vergif van de keuken bestempeld. In de gezondheidsleer van vandaag is suiker een absolute zonde. Hoe minder suiker we binnen krijgen, hoe beter. Daarom is men op zoek gegaan naar kunstmatige zoetstoffen, bij ons bekend als aspartaam, Canderel, sacharose en noem maar op. Maar wat wil het allemaal zeggen en welk is het verband met calorieën? Is het allemaal light?
De meest bekende kunstmatige zoetstoffen.
1. Aspartaam
♦ Bestaat reeds 30 jaar en valt in de categorie ‘light’. Kwam eind jaren tachtig op de markt maar heette toen nog, en nu nog trouwens, Canderel en was meteen een gigantisch succes: Canderel is de meest verkochte zoetstof in Europa. Dat kwam doordat het zogenaamde ‘zoetvermogen’ van Canderel veel hoger was is in vergelijking met het natuurlijke biet- of rietsuiker (sacharose).
♦ Dit heeft twee voordelen: ten eerste je hebt er veel minder van nodig om gerechten een zoete smaak te geven met ten tweede als gunstig gevolg dat je zo goed als geen calorieën binnenkrijgt!
♦ Aspartaam heeft in de loop der tijden veel kritiek moeten slikken als zijnde ongezond maar tot nu toe is er geen afdoend bewijs dat dat werkelijk zo is.
2. Polyolen
♦ Polyolen staan op verpakkingen vermeld als sorbitol, xylitol en mannitol. Ze vallen ook onder de categorie ‘light’ en zijn goed voor 2,5 cal/gr. hetgeen nog altijd beter en minder is dan de 4 cal/gr. voor ‘gewone’ suiker. Deze zoetstoffen worden vooral gebruikt in chocolade of jam.
♦ Het grote nadeel van polyolen is hun laxerend effect op het darmstelsel. Of dit nu een nadeel is voor mensen met een moeilijke stoelgang…?
3. Tagatose: light en puur natuur!
♦ Tagatose is vrij nieuw op de markt. Het is een 100% natuurlijk product op basis van lactose (melksuiker). Sinds kort is het onder de naam tagatesse op de markt gebracht.
♦ Het grote voordeel van deze zoetstof is dat het terecht als ‘caloriearm’ (1,5 cal/gr.) is en helpt om de darmflora herstellen.
Wanneer is iets ‘light'?
Er bestaat strikte wetgeving wanneer je van ‘light’ mag spreken. Enkele voorwaarden om deze aanduiding mogen vermelden;
a) Een producent mag het label ‘light’ of ‘caloriearm’ alleen maar op de verpakking gebruiken als het gehalte aan koolhydraten en/of vetten 30% lager is dan dat van een vergelijkbaar product.
b) De vermelding ‘suikerarm’ mag alleen maar worden vermeld als het suikergehalte maximaal 5 g/100 gr. is voor vaste stoffen en 2,5 gr./100g voor vloeibare stoffen.
Conclusie
- De misleiding is groot, zeer groot! Hoe dan? Een voorbeeld: ‘light’ chips bevatten 33% minder vet dan traditionele chips maar bijna evenveel calorieën (460 tot 490 cal/100 gr. tegenover 530 cal/100 gr.). Er zitten dus meer zetmeelhoudende stoffen in!
- Wat je moet doen is het verschil in calorieën tussen een light product en het traditionele equivalent vergelijken! Dat is niet zo heel moeilijk: ze liggen meestal naast elkaar in het rek!
- Gelukkig is er sinds eind 2009 nieuwe wetgeving van toepassing voor reclame en gezondheid: reclame mag niet zo maar klakkeloos gezondheid beloven als het betreffende product deze 'plus' niet kan garanderen.