Herderstasje capsella bursa-pastoris
Herderstasje (capsella bursa-pastoris)
Deze plant die overal op wegen, weiden, braak land, greppels, bossen, velden en in groententuinen voorkomt is een geneeskruid van hoge waarde, maar wordt meestal als een lastig onkruid gezien. Nauwelijks wordt er ergens een hoop aarde gestort, in het bijzonder daar waar gebouwd wordt, groeit er reeds een dag later het herderstasje op.
Hoe ziet deze plant er uit
In de volksmond noemt men het ook wel »tasjeskruid«. De stengel wordt tot ongeveer 40 cm. lang, de bladeren zijn onregelmatig gezaagd en vormen een rozet net als bij de paardebloem. De bloeitijd ligt tussen maart en november. De kleine vuilwitte bloempjes vormen een scherm van trossjes, die hogerkomend de vruchtstengel vormen. Aan het dunne stengeitje hangen dan weer de kleine hartvormige zaadjes, die lederachtig aanvoeelen. De kippen zijn verzot op die zaadjes. Zodra de sneeuw begint te smellten, dus als de grond vorstvrij is, staat het herderstasje groen te fleuren.
Voor wat is het goed
Van herderstasjesthee, worden dagelijks 2 tot 3 koppen gedronken, indien men last heeft van bloedingen, o.a. bij neus·, maag·, darm- en onregellmatige baarmoederbloedingen maar ook bij bloedende wonden, die niet te stelpen zijn (in zo'n geval nemen we het aftreksel van de thee, het doet dan wonderen). Bij sterke menstruatiebloedingen helpt de thee indien 8 tot 10 dagen voor de maandelijkse periode dagelijks twee koppen gedronken worden; per kop een overvolle theelepel herderstasje. Voor een regelmatige menstruatie tijdens de puberteit wordt deze thee ook gebruikt. Tijdens het climacterium (overgangsjaren bij de vrouw) zou iedere vrouw eigenlijk vier weken lang dagelijks twee koppen moeten drinken, dan drie weken ermee stoppen om dan deze kuur weer te herhalen.
Inspuiting
Bij bloedende aambeien, worden kleine inspuitingen in de darm gegeven, gecombineerd met zitbaden of ook met wassingen van de anus, met een lauwwarm aftreksel van het herderstasjeskruid. Op wegens borstvoeding gezwollen borsten bij jonge moeders moet men heetgestoomde herderstasjesomslagen leggen. Bij nierbloedingen nemen we dagelijks drie koppen thee van het mengsel herderstasjeskruid en paardestaart (heermoes) 1 : 1, het helpt uitstekend.
Bloeddruk
Maar het herderstasje is, net als de maretak, ook een kruid dat de bloedsomloop regelt dat zowel bij te hoge als bij te láge bloeddruk zeer aanbevolen wordt. In tegenstelling tot de maretakthee, die nl. 's nachts koud moet worden aangezet, maken we van het herderstasjeskruid een kokend warme thee. We nemen twee koppen thee per dag en kunnen ermee ophouden als we merken dat de bloedsomloop weer normaal geworden is. Net zo goed als de werking van de maretak werkt het herderstasjeskruid bij baarmoederontstekingen. De thee wordt ook hier weer, slechts een bepaalde tijd gedronken.
Uitwendige ontstekingen
Bij alle uitwendige ontstekingen van het spierstelsel is dit waardevolle kruid een zeer belangrijke hulp. Ik vind het interessant dat we daarover in de moderne kruidenboeken niets kunnen vinden. Enkele jaren geleden kreeg ik van een oudere heer een beeldschoon kruidenboek cadeau, vol met prachtige tekeningen en etsen. Maar zo gaat het nu eenmaal als men de hele dag zoveel te doen heeft, ik had het pas een maal vluchtig kunnen doorbladeren. Op een nacht werd ik plotseling uit mijn slaap gestoord, alsof iemand zachtjes op mijn schouder had getikt, toen dacht ik ineens: »Nu heb je dat kruidenboek al meer dan een half jaar en je hebt je nog steeds niet met dat boek beziggehouden!« Dus stond ik vlug op, pakte het boek en ging op mijn gemak naar de zitkamer om het te zitten lezen, ik sloeg het open en daarbij viel mij meteen iets op: »Als bij verslapping van de ledematen of van de spieren niets meer helpt, dan neem et volgende: herderstasje, klein gesneden, 10 dagen met graanjenever bij de haard of in de zon laten staan, daarmee wordt enige malen per dag ingewreven en vier koppen vrouwemantelthee gedronken.« het leek wel of ik alleen maar daarom wakker geworden was, want ik deed het boek dicht, legde het neer, ging naar bed en sliep meteen.
enige dagen later werd ik uit Wenen opgebeld: »Kunt u mij helpen? Ik ben 53 jaar, verpleegster van beroep en ben sedert twee jaar al met vervroegd pensioen, ik ben door spierverlammingen volledig hulpeloos!« Toen ik daarop het bovengenoemde recept had doorgegeven en zij na drie weken gezond en wel naar mij toe kwam, hoorde ik van haar dat zij juist op die dag dat ik wakker geworden was, een bedevaart naar O.L.Vrouw van San Damiano in Italië had gemaakt en dat haar op de terugreis in de bus een heer, die haar hulpeloosheid had bemerkt, mijn adres had gegeven. Korte tijd later was ze weer zo goed hersteld, dat ze haar beroep als verpleegster weer kon uitoefenen.
Een ander telefoongesprek, deze keer uit Steyr: »Ik ben 62 jaar. Door een verslapping van de spieren van de anus, kreeg ik in het voorjaar een darmverzakking, waaraan ik werd geopereerd. Later in de herfst kreeg ik het weer; dag en nacht had ik vreselijke pijnen, die vanuit mijn navel tot in mijn heupen uittstraalden, net alsof er een zaag in werd gezet. De artsen in het ziekenhuis weigerden nog te opereren omdat het toch niets meer zou helpen.« Ik dacht meteen aan het herderstasje en zei haar dat ze vier koppen vrouwemantelthee moest drinken, dat van binnen uit haar spieren zou versterken, bovendien moest ze zich met de tinktuur van het herderstasje inwrijven, van deze tinktuur 3 maal 10 druppels per dag in de vrouwemantelthee doen. Voor die tijd van 10 dagen die het duren zou om de tinktuur te verrkrijgen, zei ik haar dat ze compressen van de Zweedse kruiden moest nemen. Ik was zo verrast toen die vrouw enige tijd later opbelde om te zeggen dat alle klachten verdwenen waren. De verzakte darm was weer in orde, de spieren werkten weer en de pijnen in haar heupen waren reeds twee dagen na het gebruik van het herderstasje totaal verdwenen. Omdat ik zo totaal verbaasd was, aan de telefoon, kwam die vrouw twee dagen later naar mij toe om persoonlijk nog eens haar vreugde kenbaar te maken. Ik kan slechts zeggen: Wat helpen ons toch die kruiden uit de apotheek van God! Wie doet toch al deze wonnderen? Het is uitsluitend en alleen de genade van de Schepper!
Mijn ervaring
Een vrouw uit de buurt van Karlstein in Neder-Oostenrijk schrijft: »Na uw lezing heb ik i.v.m. een lies· breuk om raad gevraagd. De breuk was ongeveer 10 cm. lang en 3 tot 4 cm. breed. Nog voordat ik 't herrderstasje had kunnen gebruiken nam ik compressen van Zweedse kruiden. Daarna deed ik de tinktuur van het herderstasjeskruid erop en dronk zes weken lang dagelijks vier koppen vrouwemantelthee. Aangezien ik als boerin niet kon rusten - het was net tijdens de oogsttijd - droeg ik tijdens het werk een keurslijf. Na twaalf dagen was er van de breuk al niets meer te zien, maar pijn had ik nog wel. Twee maanden later was die pijn ook verdwenen. De breuk was dus zonder operatie genezen.«
Dr. Erich Röhling, de overleden geneesheer direkteur van het biologisch sanatorium in Mittenwald bij Garmisch/Beieren, die mij eens een bezoek bracht en die bovenstaande brief las, was zichtbaar onder de indruk. Hij meende dat een liesbreuk uit oogpunt van de praktische geneeskunde uitsluitend door een operatie was te behandelen.
Inwendig gebruik van vier koppen vrouwemantelthee en de tinktuur van het herderstasje om mee in te wrijven helpen ook bij baarmoederverzakking. Men moet beginnen in te wrijven vanaf de schede omhoog en zo verder over de onderbuik. Dat deze tinktuur uit het verse kruid van het herderstasje moet zijn gemaakt, wil ik hierbij nog eens duidelijk onderstrepen. Bij zulke ernstige spierziektes kunnen uittsluitend verse kruiden vlug en goed helpen!
Links
Wolfsklauw Lycopodium clavatum