Drop

Drop - Introductie

Drop, wie kent het niet zou je denken. Toch is het helemaal niet heel zo bekend als je denkt in het buitenland. Daarom zijn wij als Nederlanders degenen die het meeste drop consumeren per jaar over de hele wereld. Toch is drop geen Nederlandse uitvinding. Wel is Nederland vandaag de dag de grootste drop-producent van Europa, naast landen als Spanje en Duitsland. Er zijn zoveel soorten drop, dat je je als drop-liefhebber nooit hoeft te vervelen. Maar hoe is deze snoep soort nou eigenlijk onstaan?

De geschiedenis van ons dropje

Ons dropje heeft al een hele lange, voor een deel in vloeibare vorm, geschiedenis achter de rug. Het basismateriaal van drop, het sap uit de wortels van de zoethoutplant, werd al ver voor het begin van onze jaartelling gebruikt als medicijn, onder andere bij verkoudheden en maagklachten (daarom smaken veel hoestdranken ook nog steeds naar drop). De slijmoplossende eigenschappen van het sap waren bekend bij de volken die leefden rond de Middellandse zee, zoals de Egyptenaren, de Grieken en de Romeinen. In de Middeleeuwen kregen medicijnen gemaakt van de zouthoutwortel echter een slechte naam. Omdat zij altijd zwart van kleur waren werden zij door de norse Middeleeuwers met de duivel geassocieerd. In de periode erna maakte men zich daar gelukkig minder druk om en steeg de populariteit van zoethout-producten weer. In 1731 lukte het de Italiaanse apotheker Giorgio Amarelli om het sap te verwerken tot een vaste stof. Deze werd Glycyrrhiza glabra genoemd (dit is nog steeds de Latijnse apothekersnaam voor drop). Enkele tientallen jaren daarna produceerde de Britse apotheker George Dunhill verschillende drop artikelen. Toen wel nog steeds als medicijn, maar nadat deze zelfde meneer Dunhill er ook suiker aan toevoegde werden ook deze dropjes door niet zieke mensen erg gewaardeerd. Dankzij de apothekers Amarelli en Dunhill kunnen we nu ongelimiteerd genieten van verschillende dropsnoepjes zoals: Autodrop, Tikkels, Muntdrop, Bruine beertjes, Wybertjes, Boerderijdrop, Dropsleutels, Dropveters, Engelse drop, Zoute haringen, Honingdrop, Jujubes, Katjesdrop, Kokindjes, Laurierdrop, Menthol kruisdrop, Trekdrop, Zoete drop, Zoute drop en Dubbel zoute drop, diverse soorten Salmiakdrop en Zwart-witpoeder, om maar een paar voorbeelden te noemen. Voor de echte dropverslaafde is er ook nog een likeur met dropsmaak, genaamd Dropshot.Ook in andere landen bestaan er gelijke soorten drankjes met alcohol zoals Sambuca, Rakie (Turks) en Ouzo (Grieks).

Hoe wordt drop gemaakt?

Nog steeds word drop tegenwoordig gemaakt van het wortelsap van de zoethoutplant Glycyrrhiza glabra. Deze zoethoutplanten worden gekweekt in landen als Spanje, Italië, Griekenland, Irak, Syrië en China. Na de oogst worden de wortels eerst gedroogd en daarna geraspt en gekookt. Wat dan weer een dikke zwarte vloeistof oplevert. Deze wordt in blokken gegoten en afgekoeld, waarna het “blokdrop” heet. Deze blokken worden naar de dropfabrieken, bijvoorbeeld in ons kikkerlandje, Nederland, gebracht waar ze weer vloeibaar gemaakt worden. Vervolgens wordt er bij dit basismateriaal salmiak, het zout smakende ammoniumchloride, en suiker of een andere zoetstof gevoegd, plus andere smaakmakers, zoals honing of menthol, dit ligt natuurlijk aan de soort drop die er uiteindelijk van gemaakt moet worden. Traditioneel werd de drop gebonden met Arabische gom. Tegenwoordig wordt dit alleen nog in kwaliteitsdrop gebruikt en wordt de meeste fabrieksdrop gebonden met het veel goedkopere zetmeel of gelatine. Nog steeds vloeibaar, wordt de drop in de specifieke vormen gegoten, gedroogd en tot slot worden de dropjes glimmend gemaakt met olie of bijenwas.

Tot slot

Hoewel onze kenmerkende drop dus begonnen is als medicijn, is men tegenwoordig bewust van de gezondheidsrisico's van het consumeren van grote hoeveelheden drop. Het glycyrrhizinezuur in het zoethoutextract kan bloeddrukverhogend werken. Vroeger dacht men dat dit effect werd veroorzaakt door de toegevoegde salmiak. Tegenwoordig vermoedt men dat het glycyrrhizinezuur verstorend werkt op de hormonen die de zout- en waterhuishouding in het lichaam regelen. Zo beweren sommige wetenschappers dat het voor mannen nog extra slecht is, zo zou het hun libido door dropconsumptie dalen. Dus ook van drop, net zoals andere snoepgoed, doe je er verstandig aan om dit maar met mate in te nemen!