Wat zijn eetstokjes

Eetstokjes dienen om mee te eten, en aangezien de chinezen veel belang aan hun voeding hechten, wekt het geen verbazing dat de fabricage van eetstokjes in de loop der eeuwen een ware kunstvorm is geworden. De meesten zijn massaprodukten van hout, bamboe, of plastic, maar sommige- meestal bijzonder fraaie- zijn met de hand gemaakt van hout, been, of ivoor en hebben bijvoorbeeld punten van zilver, goud of jade.

Eetstokjes worden al genoemd in de Westelijke Handynastie (206 v chr.)

De chinezen gebruiken dus al 2000 jaar- en waarschijnlijk al veel langer- eetstokjes .Ook de koreanen, vietnamezen, japanners en sommige andere volkeren in het verre oosten eten ermee, maar de chinezen hebben ze uitgevonden. Westerlingen verbazen zich vaak over de handigheid en snelheid waarmee de chinezen  aan tafel hun eetstokjes hanteren. Ze kunnen er alles mee vastpakken - van een groot stuk vlees of vis tot één enkele pinda of rijstkorrel - en hebben ook geen enkele moeite met lange, glibberige ingredienten als mie en olieachtige reepjes groenten.

Eetstokjes zijn voor de vingers wat stelten voor de benen zijn

Nuttige verlengstukken dus. Ze hebben vier voordelen: hun lengte heeft een grote hefboomwerking; ze voorkomen dat vingers vuil worden door vet of stukjes voedsel; ze hebben geen scherpe punten of snedes en zijn dus veel veiliger dan messen en vorken; ze zijn niet van metaal en vervuilen het voedesel dus niet. Bij een chinese maaltijd zijn geen messen nodig om vlees, vis of dergelijke te snijden, want alle ingredienten zijn in snippers, plakjes of blokjes gesneden en dus klein genoeg om ze met eetstokjes vast te pakken.

Het gebruik van eetstokjes

Bij het gebruik van eetstokjes lijken de onderste uiteinden zich als een schaar te gedragen, maar dit is gezichtsbedrog. Alleen het bovenste stokje beweegt. Leg één van de stokjes op ongeveer tweederde van de afstand tot de punt tussen uw duim en wijsvinger en laat hem op de zijkant van uw ringvinger rusten. Houd dan het andere stokje boven het eerste tussen duim en wijsvinger als spil; zorg dat de punten van de eetstokjes tegen elkaar liggen. Beweeg het bovenste stokje, houd het onderste in rust en pak op die manier stukjes voedsel op.

Etiquette

Volgens de chinese etiquette is het toegestaan om de kom onder uw kin te houden en de rijst met de punten van de eetstokjes tegen elkaar in uw mond te schuiven. Eetstokjes zijn niet de enige stokjes die u in chinese keukens en eetkamers aantreft. U vindt er namelijk ook de nuttige joss- stokjes: lange dunne houtsplinters, dun bedekt met een mengsel van klei, geurige gom en een geschikt oxidatiemiddel zoals salpeter, die na aansteken heel langzaam branden en een zoete geur verspreiden. Het oxidatiemiddel verschaft de zuurstof voor de brandende gom, en de klei verhindert dat de gom te snel opbrandt.

Oorspronkelijke bedoeling van joss- stokjes

Oorspronkelijk waren ze als wierook in tempels bedoeld, maar tegenwoordig worden ze overal gebruikt waar een kalmerende geur of luchtverfrisser nodig is. De chinezen gebruiken ze zoals wij in het westen een luchtverfrisser zouden gebruiken. Maar joss- stokjes hebben het belangrijke voordeel dat ze de ozonlaag niet aantasten. Het woord joss betekent " idool ' of ' godheid'. Een joss- huis is dus een tempel. Joss schijnt een verbastering te zijn van het Portugese deos dat ' god ' betekent en afkomstig is van het latijnse deus. Als u het woord snel uitspreekt, gaat het klinken als joss. Portugal was één van de eerste Europese landen die contacten met China legden, en dat verklaart waarom een chinese godheid een latijnse aanduiding kreeg.

Bron: Almanak van de Chinese Wijsheid.