inleiding 

Officieel staat de in Lobdell, Louisiana geborn James Moore alias Slim Harpo (1924 - 1970) te boek als bluesman. (zie ook: Wat_is_Blues_muziek?  ), maar in feite zou je zijn oeuvre over de gehele linie ook gewoon als popmuziek kunnen bestempelen. In feite was alles dat uit de pen van deze veelzijdige autodidact vloeide radiovriendelijk. Dat blijkt uit het feit dat hij in de Amerikaanse charts talloze hits scoorde die onder meer verzameld zijn op de compilaties Hip Shakin': The Excello Collection (1994) en The Excello Singles Anthology (2003). Harpo's songs zijn van zo'n uitzonderlijk niveau dat zelfs de wat minder bekende tracks het beslist waard zijn om voor de vergetelheid behoed te worden. Wie is de man achter dit intrigerende synoniem?

Productie en promotie

Moore krijgt zijn bijnaam van mentor Lightnin' Slim, een befaamde bluesartiest die hij aanvankelijk begeleidt, maar later in bekendheid zal ver overtreffen. Hij is het ook die Slim Harpo in de jaren vijftig van de vorige eeuw bij Excello Records introduceert. Het platenlabel uit Nashville zal qua productie en promotie in de daarop volgende jaren Harpo's ster naar ongekende hoogten weten te stuwen. In tegenstelling tot veel collega's die constant van platenmaatschappij wisselen is hij een van de weinige artiesten die zijn label tot op het laatst trouw zal blijven. Zoals veel van zijn tijdgenoten begint Harpo elektrisch versterkte mondharmonica te spelen om boven het lawaai van de kroegen waar hij optreedt uit te komen. En dat voegt alleen maar een meerwaarde toe aan zijn live-shows. Zijn gitaarspel is niet hemelbestormend, maar in combinatie met zijn flegmatieke, schijnbaar nonchalante zangstem en de ijzersterke nummers vormt het een gouden combinatie.

Onheilszwangere boogie

Slim Harpo bedient zich van een relatief eclectische stijl waarin naast blues ruimte overblijft voor country & western, rhythm & blues, rock & roll en jazz met een opmerkelijk gevoel voor pakkende hooks en beklijvende melodieën. Een aanpak die enigszins vergelijkbaar is met de composities van gitaristen als T-Bone Walker (zie ook: Wie_is_T-Bone_Walker?) en diens beroemde navolger B.B. King (zie ook: Wie_is_BB_King?). Zelfs Harpo's cover van Boogie Chillun, in de originele versie van John Lee Hooker een onheilszwangere, brute boogie, krijgt in zijn vertolking een ongewoon luchtig tintje. Enig opportunisme mag Harpo derhalve niet ontzegd worden, maar gezien zijn vele hitnoteringen is hij mateloos populair bij een breed publiek. Daardoor mag hij zich afgezien van de notoire bluesgiganten een van de commercieel meest succesvolle artiesten binnen de blueswereld noemen.

Pink floyd

In Europa begint Slim Harpo ondertussen haast onmerkbaar uit te groeien tot een cultheld nadat Pretty Things, Yardbirds, The Kinks, Them en zelfs Pink Floyd zijn werk coveren. Het zijn echter The Rolling Stones die zijn populariteit in Europa een enorme injectie geven. Hoewel de Stones in de studio van Chess Records hun tweede plaat opnemen, zich vernoemd hebben naar een nummer van Muddy Waters en daardoor stevig geworteld zijn in de Chicagoblues, is hun de commerciële en artistieke potentie van het in Nashville gestationeerde Excello Records en Slim Harpo in het bijzonder niet ontgaan. Ze coveren ruim tien van zijn nummers waaronder krakers als I'm A King Bee, Shake Your Hips en Baby Scratch My Back.

Slim harpo knew the blues

Niet toevallig staan die drie songs op het verzamelalbum Slim Harpo Knew The Blues. Voor wie niet zo diep in de beurs wenst te tasten voor de dure cd-boxen is deze vroeger moeilijk verkrijgbare plaat (waarvan inmiddels een tweede deel is verschenen) een even beknopte als voortreffelijke bloemlezing uit het werk van deze markante bluesman. Een perfecte kennismaking. De elpee zou destijds uitgegeven worden voor de Europese markt waar Slim Harpo vooral in Engeland op handen ghedragen wordt. Begin 1970 staat hij aan de vooravond van een Britse tournee. Het heeft er alles van dat hij nu heel gauw ook aan deze zijde van de oceaan in de vaart der volkeren zal doorstoten. Het heeft helaas niet zo mogen zijn. Op 31 januari dat jaar komt Harpo, die tot dan nog nooit gezondheidsklachten gehad heeft, totaal onverwacht op de relatief jonge leeftijd van 46 jaar aan de gevolgen van een hartaanval te overlijden. Slim Harpo Knew The Blues ligt amper twee weken later in de winkel.

Fotobron

https://alchetron.com/Slim-Harpo (Alchetron, Free Social Encyclopedia Of The World)