De Dijk

In den beginne

Voortgekomen uit de ook in het Nederlands zingende band 'Stampei' wordt De Dijk (vernoemd naar de Amsterdamse Zeedijk) in 1981 opgericht. De groep bestaat uit tekstschrijver Huub van der Lubbe op zang, zijn broer Hans van der Lubbe op de basgitaar, Bert Stelder op gitaar en medegitarist Nico Arzbach op drums bij gebrek aan drummer. Jantien Keunen is de manager van de jongens. Hun eerste optreden hebben ze op 1 oktober 1981 als voorprogramma van de grote Raymond van het Groenewoud, in Paradiso. In 1982 komt eerste single 'Bloedend Hart' uit. Zo bekend en populair als deze Nederpopklassieker inmiddels is, toentertijd sloeg het niet aan. Ook de debuutlp die in datzelfde 1982 uitkwam, deed, zoals dat in die kringen heet, weinig.

Definitieve bezetting

1983 is een belangrijk jaar voor De Dijk. Drummer Christian Muiser (die de opvolger van Arzbach, Daniel Derks, had opgevolgd) verliet de band maar zorgde zelf voor een vervanger, Antonie Broek. Ook toetsenist Pim Kops komt bij de band terwijl Bert Stelder de jongens vaarwel zegt. De Dijk bestaat vanaf dat moment uit de vijf heren (Huub en Hans van der Lubbe, Broek, Arzach en Kops) die nu in 2011 nog altijd de kern vormen van de band.

Eerste successen

Terwijl De Dijk veel optreedt, hebben ze nog altijd geen hit gescoord. Ze wisselen een paar keer van platenmaatschappij (van Dureco via Telstar naar Phonogram) en in 1987 hebben de jongens met de liefdesverklaring 'Mag het licht uit' hun eerste top 40-hit te pakken. Dat jaar komt ook 'Dansen op de vulkaan' uit, een klassieker waar nog elk concert om gevraagd wordt. De volgens velen nog altijd beste plaat van De Dijk komt uit in 1989 en heet 'Niemand in de stad'. De single 'Nergens goed voor' levert een eerste top 10-hit op.

Versterking

Een belangrijke uitbreiding wat betreft het personeel doet zich voor in 1992, als saxofonist Ronald Brunt en trompettist Mike Booth onder de noemer 'Hot Haarlemmer Dijk Horns' de band komen versterken. Een jaar later krijgt de band een Gouden Harp voor hun "grote verdiensten voor de Nederlandse lichte muziek" en in 1994 wordt het Edison-winnende album 'De Blauwe Schuit' (waar grootste hit 'Als ze er niet is' op staat) platina. Joe Cocker reikt deze uit.

Even rust, deel 1 en 2

1999 is het jaar waarin de mannen die alle Nederlandse zalen en zaaltjes al tientallen keren gezien hebben en meerdere gouden en platina-platen hebben, een pauze nemen. In de media wordt er gespeculeerd over het uiteengaan van De Dijk, maar niets blijkt minder waar: In maart 2000 staat de band in Austin, Texas terwijl ze in de zomer voor het eerst in hun bestaan op Pinkpop staan en een vol grasveld laten meezwaaiven op de maat van 'Als het golft'. En, het zevental wordt versterkt door gitarist J.B. Meijers, de laatste grote aanwinst van de band. 2004 is het tweede pauzejaar van de band en wederom zijn er mensen die vermoeden dat het nu gedaan is met de mannen. Maar wederom keert de groep terug. In 2005 valt de Edison oeuvreprijs hen ten deel en nadat in 2007 Peter van Soest de rol van Mike Booth overneemt krijgt men in 2009 de Popprijs.

Solomon Burke

Het grootste hoogtepunt in een meer dan dertig jaar durende reeks van vele hoogtepunten is toch wel de samenwerking met de inmiddels overleden soullegende Solomon Burke waar een plaat mee gemaakt wordt. Deze cd met naar het Engels vertaalde teksten van De Dijk-klassiekers heet 'Hold on tight' en is vanaf maart 2011 ook in de Verenigde Staten te koop.