Ramses shaffy , een echt mens
Inleiding
In de jaren zestig en zeventig was het niet ongebruikelijk voor mensen om verder te kijken dan de achtertuin. Het Christendom was een "dode" religie en de kerk een levenloos instituut. Mensen gingen op zoek naar een levende God of gewoon naar zichzelf. Zo was er de Hare Krishna die veel zieltjes won en Baghwan Shree Rajneesh voor de ware vrijheidsstrijder.
De mens heeft altijd behoefte gehad aan een magisch gegeven...Transcendentie.. Rituelen. Al denkt de moderne mens heel goed zonder dit alles te kunnen ...Men zal onbewust altijd blijven zoeken naar een substituut...
De automatisering
De televisie vervangt echt menselijk contact in onze samenleving en alles wordt steeds meer geautomatiseerd... We schijnen ons niet te realiseren dat in oude culturen rituelen heel belangrijk waren en dat er veel meer bescherming uitging van de maatschappij als een geheel...Er waren veel nauwere familiebetrekkingen en er was veel meer direct contact tussen mensen in allerhande dagelijkse zaken. Als je naar de winkel ging om een brood te halen, dan was dit meestal een kleine bakkerij en niet de grote supermarkt..de kans dat er even een praatje werd gemaakt was dus echt veel groter... mensen hadden elkaar nog nodig en al is dit nu misschien nog steeds wel zo, men is er zich vaak niet van bewust en leeft egocentrisch met als enig doel een steeds betere situatie voor zichzelf te scheppen...Een betere baan, een grotere auto en een mooier huis...op feestdagen mag de familie gerust even langskomen! De dingen zijn misschien een beetje overdreven door mij, maar velen zullen zich toch herkennen in het beeld dat ik hier schets.
Humaniteit
Is het daarom zo opvallend wanneer er een "echt" mens opstaat? Een mens die daadwerkelijk luistert als jij iets vertelt, lacht als hij lacht en huilt als hij huilt... Een mens met de spontaniteit van een kind, nog ongekunsteld en puur... Zijn we dan zo geprogrammeerd door de vercommercialisering en hebben we zelfs geen ingebouwde filters meer? Kunnen we zelf niet meer denken... Weten we eigenlijk nog wel wat we echt willen? Waarom valt het ons zo op als iemand oorspronkelijk gedrag vertoont en wars is van onechtheid ...
Ramses
Ergens diep van binnen zit een rebel...die rebel wil er uit en herkent zijn grote vriend... Heel Nederland dompelt zich in de zwarte tinten van de rouw als er zo'n vriend wegvalt...ook al hebben we deze mens niet persoonlijk gekend... Een mens zoals Ramses shaffy...een Zorba de Griek....onze ziel herkent.... en huilt...
Misschien heeft het geholpen dat Ramses geprobeerd heeft zich te bevrijden..zoals hij zelf vaak aangaf heeft zijn zoektocht, die hem ook bij de Baghwan bracht , daadwerkelijk iets opgeleverd. Hij heeft er iets aan gehad... We zijn meestal zo snel met ons oordeel ...maar het verbreden van ons blikveld heeft nog altijd meer rijkdom dan armoede opgeleverd...en dan heb ik het niet over harde munten maar over de rijkdom van onze ziel. Hoewel we maar al te graag stellen dat religie , zeker in de vorm van culten en sekten gevaarlijk is voor het individu,onze vrijheid belemmert... vergeten we al snel dat onze gehele huidige samenleefvorm in feite onvrij is en dat we zelfs gehypnotiseerd worden door dagelijkse boodschappen verspreid via reclame op televisie en radio...we lopen allemaal mak als schaapjes mee in de kudde. Blatend en hoog opgevend over onze vermeende wijsheid, terwijl we eigenlijk nooit iets hebben willen leren.. Ik vraag me af...wanneer onze ogen opengaan.