Euthanasie: Anti-Bijbels

Inleiding

De vrije wil van mensen heeft het in Nederland nodig geacht om, wanneer men tot een weloverwogen besluit kan komen niet meer te willen leven, hulp te bieden. Dat betekend dat wanneer men niet meer wil leven, dan kan men uit dit leven stappen. Met of zonder hulp. Zonder hulp noemen we het (tentamen) suicide. Eerste wordt word gebruikt naar gelang de zelfdoding wel of niet gelukt is. Met hulp noemen we euthanasie. Zo is dat in de Nederlandse wetgeving geregeld onder het mom ‘alles moet kunnen’.

Geschiedenis

Net als andere vraagstukken ligt er al een lange geschiedenis aan de euthanasie wetgeving in Nederland vooraf. Hippocrates had het al opgenomen in zijn eed: ”Nooit zal ik, om iemand te gerieven, een dodelijk middel voorschrijven of een raad geven, die, als hij wordt gevolgd, de dood tot gevolg heeft […] Maar ik zal de zuiverheid van mijn leven en mijn kunst bewaren” . Francis Bacon (1560-1626) heeft de term euthanasie (Grieks voor ‘goede dood’) geïntroduceerd. Eigenlijk was dit meer een gevolg op de uitspraken van Plato die zei: "Gij zult in de Staat een discipline en een rechtspraak oprichten, die zich beperkt tot het toedienen van de zorgen naar lichaam en ziel aan de burgers; wat dezen betreft, die niet gezond zijn, gij zult ze laten sterven ." Zo kennen wij de term euthanasie nu nog als “goede en zachte dood”.

Bijbelkunde

Welnu, wij hebben het profetische Woord, dat zeer vast is, en gij doet wel, dat gij daarop acht hebt (2 Petrus 1:19). Wat zegt onze Bijbel over euthanasie? De Bijbel geeft een aantal keren een beschrijving van een zelfdoding namelijk: Simson, Saul en zijn wapendrager, Achitofel, Zimri en Judas. Want Simson zeide: “Mijn ziel sterve met de Filistijnen; en hij boog zich met kracht, en het huis viel op de vorsten, en op al het volk, dat daarin was. En de doden, die hij in zijn sterven gedood heeft, waren meer, dan die hij in zijn leven gedood had (Richteren 16:30). En Saul zeide tot zijn wapendrager “Trek uw zwaard uit, en doorsteek mij daarmede, dat misschien deze onbesnedenen niet komen, en mij doorsteken, en met mij den spot drijven. Maar zijn wapendrager wilde niet, want hij vreesde zeer (1 Samuël 31:4). Toen nam Saul het zwaard, en viel daarin. “En als nu Achitófel zag, dat zijn raad niet gedaan was, zadelde hij den ezel, en maakte zich op, en toog naar zijn huis in zijn stad, en gaf bevel aan zijn huis, en verhing zich. Alzo stierf hij, en werd begraven in zijns vaders graf (2 Samuël 17:23). En Zimri, een koning zag dat de stad ingenomen was, dat hij ging in het paleis van het huis des konings, en verbrandde boven zich het huis des konings met vuur, en stierf; (1 koningen 16:18). Laten wij al deze zelfdodingen eens nader bekijken in het perspectief waarin ze staan.

Simson

Simson’s dood kan men in zekere zin tot zelfmoord rekenen. Simson offerde zich, als richter, op voor zijn volk. Zijn taak was om het volk Israël te richten naar Gods bevelen. Simson was in het bijzonder een richter die tegen het vijandige buurvolk van de Filistijnen streed. Overgeleverd aan de Filistijnen door zijn eigen volk. Wat een schaduw van de weg die Christus later moest gaan! Overgeleverd in de handen van zondaren (Mattheüs 26:45). Zo ook Simson. Overgeleverd in de handen der Filistijnen moet hij zonder menselijke steun zijn taak gaan volbrengen. Maar hij weet zich gesteund door zijn God. Daarom ook, als hij in de tempel van Dagon moet spelen voor de ogen van de Filistijnen, roept hij tot God om hem nog één maal kracht te geven. En God verhoord hem. Hieruit blijkt duidelijk de wil van God. Gods besluit om de Filistijnen te waarschuwen en te straffen. Daarbij sterft Simson met een wrake voor zijn twee ogen (Richteren 16). Maar dat is alleen de menselijke zijde van Simsons dood. We mogen er zeker ook een Goddelijke wrake in zien. Het heidense volk wordt gestraft. Simsons vermeende zelfmoord heeft dan ook een Goddelijk besluit ten grondslag en is niet bedoeld om uit lijden verlost te worden of omdat hij zijn leven zat was. - Een zelfmoord om de eer en macht van de Heere bekend te maken.

Saul

De eerste koning van Israël is een koning die niet luistert naar de geboden van de Heere. Merkwaardig toch dat de voorspellingen die Samuël deed, toen hij een koning moest zalven voor Israël, ook uitkwamen. Samuël waarschuwt het volk “de koning zal u en uw zonen en dochters en uw bezittingen gebruiken voor zichzelf”. Voor de oorlog, voor zijn knechten en de mensen zullen zijn knechten zijn. Slavernij zouden we kunnen zeggen. Maar het volk wilde niet luisteren en begeerde een koning (1 Samuël 15). Die kregen ze, maar het was geen koning die de Heere diende. Saul denkt de Heere te kunnen offeren. Saul roept de geest van de dode Samuël op. Saul vind het maar vreemd dat de Heere zich verbergt. Al die tijd heeft Saul gedaan wat kwaad was in de ogen van de Heere. En de Heere wijkt van hem en van het hele volk Israël. En dan, beangstigd in de door Samuël voorzegde nederlaag tegen de Filistijnen, laat Saul zich in zijn zwaard vallen. Eerst wil hij de verantwoordelijkheid nog afwentelen op zijn wapendrager. Maar die weigert. Dan slaat hij de hand aan zichzelf. Dit was een zelfmoord van Saul doordat hij bang was voor de Filistijnen. En waarom was hij bang? Omdat hij niet naar de bevelen van de Heere had geluisterd. Daarom liet de Heere hem in de steek. Rechtvaardig. Daarom kwam Saul, voorzegt, in doodsgevaar. En in doodsbenauwdheid. In die radeloze angst, zonder leger, zonder hoop, maar bovenal zonder God, pleegt Saul zelfmoord. Wat een les ligt hierin. Hier wordt zelfmoord gepleegd omdat God gemist word en daarom geen andere uitweg wordt gevonden. - Een zelfmoord als gevolg van een strijd zonder de Heere.

Achitofel

Deze man, woonachtig in Gilo, was een wijze raadsheer van koning David (1 Kronieken 27:33) ten tijde dat Absalom de macht van David wilde overnemen. Absalom heeft die wijze man nodig in zijn plannen en laat hem ook halen om aan zijn zijde te komen (2 Samuël 15:12). En Achitofel gaat positief in op de uitnodiging van Absalom en verlaat de zijde van David om zich bij de rebellerende Absalom te voegen (2 Samuël 15:31). Aan de reactie van David die op dat bericht volgt kunnen we zien dat Achitófel een zeer wijs man geweest moet zijn want David roept tot de Heere: “O, Heere! Maak toch Achitófels raad tot zotheid!”. David is bang voor de raad van Achitófel nu die zich tegen hem gekeerd heeft. Waarom? Omdat er staat geschreven dat in die dagen de raad van Achitófel was als of men naar Gods woord gevraagd had (2 Samuël 16: 23). Nu had Absalom twee raadsheren in dienst. Achitófel en Husai. Husai was de vriend van David en streed eigenlijk voor de zijde van David. Husai was een listige man en bedacht een betere raad dan Achitófel en vertelde die aan Absalom. Dit alles is te lezen in 2 Samuël 16. Toen Absalom de raad van Husai beter achtte dan de raad van Achitófel ging deze laatste naar zijn huis. En toen hij thuisgekomen was gaf hij bevel, dat is hij nam afscheid en deelde zijn voornemen mee. Daarna verhing hij zich en pleegde alzo zelfmoord. Deze zelfmoord is, menselijkerwijs gezien, gepleegd uit een daad van jaloersheid. Maar er staat bij dat God zelf het zo gewild heeft dat de goede raad van Achitófel niet aangenomen werd zodat er kwaad over Absalom zou komen (2 Samuël 17:14). God gebruikt de zelfmoord omdat er tegen Hem gestreden wordt. Een strijder tegen de Heere pleegt hier zelfmoord. - Een zelfmoord als gevolg van een strijd tegen de Heere.

Zimri

Deze man is koning geweest over Israël. Hij kwam aan de macht doordat hij zijn voorganger vermoordde. Het volk erkende hem echter klaarblijkelijk niet als koning want zij riepen de krijgsoverste Omri uit tot koning. Direct daarop belegerde het hele leger, onder leiding van de nieuw uitgeroepen koning Omri, de hoofdstad Thirza. Toen Zimri, die zichzelf koning had gemaakt middels een staatsgreep, zag dat de stad ingenomen was door Omri, ging hij in zijn koninklijke huis, en stak het in brand (1 Koningen 16:18). Zodoende verbrande hij zichzelf en pleegde zelfmoord als een daad van wanhoop. Maar wat zien we als dieperliggende oorzaak van zijn zelfmoord? Hij streed tegen de Heere, pleegde er zelfs een moord binnen het koninklijke huis voor! Zimri stierf, zo staat er, “om zijn zonden, die hij gezondigd had, doende wat kwaad was in de ogen des HEEREN, wandelende in den weg van Jeróbeam, en in zijn zonde, die hij gedaan had, doende Israël zondigen” 1 Koningen 16:19). - Een zelfmoord als gevolg van een strijd tegen de Heere.

Judas

Het meest bekende voorbeeld van zelfmoord in de Bijbel is wel die van Judas. Hij was één van de discipelen van de Heere Jezus Christus. Judas is echter niet waarlijk een discipel maar verkiest de mammon boven zijn eigen meester! Hij is uiteindelijk degene die de Heere verraad en krijgt daarvoor 30 zilverlingen. Als hij na de dood van zijn meester zijn daad overziet, krijgt hij berouw en kiest zelfmoord om aan zijn kwellingen te ontsnappen (Mattheüs 27:3-5). Hij verhangt zichzelf. Waarom? Omdat hij de gezalfde des Heeren (Psalm 2:2) verraden heeft! Hij leverde de Heere zelf uit in de handen van zondaren, op de gezette tijd uiteraard. - Een zelfmoord als gevolg van een strijd tegen de Heere.

Bijbelse conclusie

Nu we alle, in de Bijbel besproken, zelfmoorden besproken hebben in hun perspectief, kunnen we conclusies gaan trekken. In de eerste plaats lezen we nergens over goed (eu) sterven (thanatos) zonder God. Een beslissing om een einde aan je leven te maken, is een beslissing zonder God. We moeten goed op letten dat Simson niet de beslissing neemt om een einde aan zijn leven te maken, maar dat hij de beslissing neemt om zich te wreken voor zijn twee ogen. Deze wrake was goed in de ogen des Heeren omdat het ook een wrake voor Zijn eer was. De andere zelfmoorden zijn allemaal gepleegd zonder de Heere. Wat een arme dood. Mensen denken door euthanasie verlost te worden van dit ellendige leven. Uiteindelijk zullen die mensen die dit doen en denken hun lijden alleen maar verzwaren. Want een eeuwige rampzaligheid ligt er gereed voor degenen die zichzelf beroven van het leven om welke reden dan ook. God wil geëerd worden door Zijn schepsel maar de mensen hebben het schepsel geëerd boven de Schepper (Romeinen 1:25). Daarom zijn zij des doods waardig (Romeinen 1:32). En verder kunnen wij in dit hoofdstuk de schrikkelijke gevolgen van de zonde lezen, namelijk de overlevering van mensen aan de zonde omdat afgoden vereerd worden. Omdat er beeltenissen van schepselen gemaakt worden, en die vereerd worden, zijn mensen overgeleverd aan de begeerlijkheden hunner harten. En wat is de begeerlijkheid? Men wil uit lijden verlost worden. Daarom wordt de dood, tijdens het leven van mensen, zoveel mogelijk verbloemd. Maar als iemand niet verder kan, een slechte boodschap krijgt of ontzettend moet lijden lichamelijk of geestelijk, dan is er geen verbloeming meer mogelijk, maar worden de gevolgen van de zonde onderkend en gevoeld. Maar men wil niet buigen voor de allerhoogste God. Men wil het lijden niet zien en niet voelen en komt in samenspraak met een arts, op goedkeuren door de maatschappij middels wetgeving, tot de daad van zelfmoord. En zelfs die daad wordt verbloemd, want de dood moet wijken voor het geluk van mensen, doch hij komt onverbiddelijk! Maar de Heere God wordt buiten dit alles gelaten.

Gevolgen voor Nederland

Waar geen goedkeuring over wordt gegeven, wordt afkeuring over gegeven. De Bijbel keurt euthanasie af. We zien ook door de geschiedenis heen hooggeleerde artsen die euthanasie afkeuren. Maar alles moet kunnen. Geschiedenis wordt weggeveegd en we moeten vooruit kijken. Oude ideeën hebben afgedaan. Wat vroeger niet kon, moet nu kunnen. Daarom moet die Bijbel uit Nederland wijken. Want met een Bijbel in Nederland kunnen we geen behaaglijke regels doorvoeren. Met een Bijbel in Nederland kunnen we niet doen wat we leuk vinden. Met een Bijbel in Nederland zal het zo blijven zoals de geschiedenis van ons land beschrijft. Daarom moeten zowel Bijbel als geschiedenis wijken, want de wil van de mens moet zegevieren.

Jammer dat zo'n goede, eeuwenoude Leiding de rug is toegekeerd.