Wat zijn typisch joodse symbolen

Inleiding

Iedere religie heeft zijn eigen bijbehorende symbolen. Zo zijn symbolen van het christendom het kruis en de Ichtus. Symbolen van de Islam zijn onder andere de maan en de ster en het Ayat amulet. Ook het Jodendom heeft op deze manier bepaalde symbolen die kenmerkend zijn voor deze religie. In dit artikel worden de bekendste en belangrijkste drie symbolen van het Jodendom besproken. Wat zijn deze symbolen eigenlijk? En wat houden ze precies in? 

De Davidster

De Davidster, ook wel het schild van David genoemd, is een hexagram die bestaat uit twee gelijkzijdige driehoeken die in tegengestelde richting zijn geplaatst maar wel hetzelfde middelpunt hebben. In de 19^e eeuw kwam bij de Joden langzaamaan de behoefte opzetten om net als de Christenen en de Islamieten een eigen religieus symbool te hebben. Men koos toen voor de Davidster. Deze ster verscheen in 1948 op de vlag van Israël. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kreeg dit religieuze symbool echter een afgrijselijke betekenis: de Joden waren verplicht de Davidster op hun kleding te dragen zodat iedereen kon zien dat ze joods waren. 

De zevenarmige kandelaar

Een ander joods symbool is de zevenarmige kandelaar, ook wel menora genoemd. Dit is tevens het embleem van de staat Israël. De menora verwijst naar het allereerste verhaal in de joodse Thora (en dus ook het eerste verhaal in de Bijbel): God schiep de wereld in 6 dagen en op de zevende dag, de rustdag, de sabbat, nam hij rust. Deze rustdag wordt gesymboliseerd als de middelste kaars in de kandelaar. Mozes kreeg volgens de Thora precieze voorschriften van God om deze kandelaar te maken en deze te plaatsen bij die Tien Geboden. Het licht is dan ook een belangrijk symbool bij de Joden. God schiep op de allereerste dag het licht, en zonder licht is er immers ook geen leven.

De joodse kalender

Een derde belangrijk symbool van het Jodendom is de Joodse kalender. De joodse feestdagen en maanden gaan uit van een hele andere kalender dan dat wij kennen. De maanden duren niet even lang en bovendien heeft het Jodendom een andere tijdseenheid. De joodse kalender gaat namelijk niet uit van een zonnejaar, zoals wij dat doen, maar van de maancyclus. Een maankalender heeft echter minder dagen dan een zonnekalender en daarom zullen deze twee ook nooit overeenkomen.
De maanden op een joodse kalender zijn achtereenvolgens: Niesan, Ijar, Siewan, Tammoez, Aw, Elloel, Tisjrie, Chesjwan, Kislew, Twet, Sjewat en Adar. De maand Tisjrie is de eerste maand van het nieuwe jaar. In de maand Niesan begint voor de joden echter het religieuze jaar, dat ingeluid wordt met het zogenaamde Pesach, het paasfeest.

Bovendien heeft het Jodendom ook nog eens een andere jaartelling dan wij hanteren. Voor de Joden begint het jaar 0 namelijk niet wanneer Christus is geboren, maar op het moment dat God de wereld schiep. Om deze jaartelling overzichtelijk te houden gebruiken de Joden de afkortingen ‘v.d.g.j’ (voor de gewone jaartelling) en ‘g.j.’ (gewone jaartelling). De eerste betekent ‘voor Christus’ en de tweede betekent ‘na Christus’.

Conclusie

De drie bekendste en belangrijkste joodse symbolen zijn de Davidster, de zevenarmige kandelaar en de joodse kalender. De Davidster, een hexagram, was in eerste instantie bedoeld als religieus symbool, maar kreeg in de Tweede Wereldoorlog een gruwelijke betekenis. De zevenarmige kandelaar, ook wel menora, is het embleem van de staat Israël. De zeven kaarsen staan symbool voor de zeven dagen waarop God de aarde schiep. Licht is bovendien een belangrijk symbool in het Jodendom. Ten slotte heeft het Jodendom ook een aparte kalender, met aparte maanden en een aparte jaartelling, gebaseerd op de maancyclus en het moment dat God de wereld schiep.