Liesje en de Vlekkenpopjes deel 4

Inleiding

Dit is het vervolg van Liesje en de Vlekkenpopjes, delen 1 tot en met 3. Misschien ben je inmiddels fan...?

Liesje en de Vlekkenpopjes Deel 4

De volgende middag rende Liesje zo snel als ze kon uit school naar huis. Het was weer een rotdag geweest, ze was flink gepest, en ze kon niet wachten om de vlekkenpopjes te zien om ze alles te vertellen. Al huppelend kwam ze het tuinpad van haar huis op. “Nou”, zei moeder, “wat ben jij vrolijk”. Liesje gaf geen antwoord, gaf haar moeder een dikke zoen en spurtte de trap op naar haar slaapkamer. Haar moeder keek haar verbaasd en hoofdschuddend na. Liesje deed snel haar kamerdeur dicht en haalde vlug haar lievelingspop tevoorschijn. Gelukkig, ze zaten er nog. Geer, Macho en Charlotte maakten hun handjes los van de poppenjurk en zwaaiden vrolijk naar haar. “Komen jullie eraf?” vroeg Liesje “ik heb jullie weer heel veel te vertellen”. De vlekkenpopjes sprongen op haar uitgestrekte hand en Liesje begon meteen te praten.

“Ho, ho” zei Geer “kun je ons eerst niet eens even gedag zeggen”. “Ah, sorry, natuurlijk. Hallo mopjes vlekkenpopjes”. Macho trok een lelijk gezicht. “Ik ben geen mopje, ik ben stoer en sterk”. Liesje zei nog een keer sorry. Nadat ze klaar was met praten en alles van die dag op school verteld had, keken de popjes haar heel erg boos aan. “Waarom doen die kindjes zo lelijk tegen jou?” vroegen ze. “Ik weet het niet” zei Liesje. “Nou, wij vinden dat in ieder geval heel onaardig!” krijste Charlotte de chocoladeprinses en ze stond te stampvoeten op Liesje’s hand. “En trouwens, niet alleen die kindjes doen onaardig tegen jou, jouw mama en papa zijn ook maar lelijkerds”. Liesje trok een beteuterd gezicht, haar papa en mama waren meestal best lief tegen haar en ze hield ook veel van allebei. Maar toen ze er goed over nadacht vond ze dat Charlotte best een beetje gelijk had. Ze werd ineens heel boos van binnen. Het voelde alsof er een grote harde bal in haar buik zat. En ze kreeg ook zin om te stampvoeten, en te krijsen en heel hard “lelijkerds, lelijkerds” te roepen. Ze schrok er zelf van.

Toen ze weer wat rustiger was geworden keek ze naar de poppetjes op haar hand. Die stonden haar alle drie vragend aan te kijken. “Wat?”vroeg Liesje. “Wij hebben een plannetje” zei Geer gniffelend. “Wat voor een plannetje?”. “Zouden we dat nu wel doen?” fluisterde Macho tegen Geer. “Doe niet zo geheimzinnig en vertel wat voor een plan jullie hebben!” riep Liesje. Ze was nog steeds een beetje boos van binnen. “Als wij jou nu eens zouden helpen?” zei Charlotte, “je bent tenslotte onze kampioene”. Liesje begreep er nog steeds niets van maar hield haar mond en knikte alleen maar ja. “Als wij er nou eens voor zouden zorgen dat iedereen aardiger tegen jou zou doen, zou je dat willen?”. Natuurlijk wilde Liesje dat maar hoe? De vlekkenpopjes zeiden dat ze dat maar beter niet kon vragen. Zij zouden wel een oplossing vinden voor haar probleem en Liesje moest zich er maar niet mee bemoeien. Die nacht sliep Liesje als een roos. Ze droomde wel een hele rare droom, waarin de vlekkenpopjes als ridders op paarden met helmen op en zwaarden door de gangen van de school gallopeerden en iedereen die langsliep in hun kuiten prikten. Glimlachend werd ze wakker.

Wil je graag weten hoe de Vlekkenpopjes Liesje uit de brand helpen.....?