Anorexia Nervosa

Anorexia Nervosa staat voor het letterlijk, en het opzettelijk negeren van het hongergevoel en het verlangen om te eten bedwingen. De Naam Anorexia Nervosa wordt meestal afgekort tot Anorexia, daarom zullen we verder deze afgekorte tekst gebruiken. De zelfuithongering  die kenmerkend is voor anorexia, is het gevolg van een complexe psychische stoornis. Anorexia komt het vaakst voor bij meisjes en jonge vrouwen. Slechts 10% van de mensen met anorexia is man. Het zijn meestal tieners die veel met hun gewicht bezig zijn omdat ze dansen of sporten.

Hoe begint Anorexia

Onderzoekers denken dat het om een combinatie van hormonale, maatschappelijke en psychologische factoren gaat. De ziekte begint vaak in de puberiteit, een periode van hormonale en psygologische veranderingen. De patiënt is ervan overtuigd dat ze te dik is, vaak zonder te weten hoeveel ze eigenlijk weegt, en gaat obsessief op dieet. Sommige patienten kiezen een streng beperkend dieet, terwijl anderen alleen nog maar aan eten denken. Ze plannen en koken uitgebreide maaltijden die ze vervolgens weigeren te eten. Eten ze wel, dan braken ze daarna alles weer uit of ze gebruiken laxeermiddelen om te voorkomen dat ze aankomen. Veel patiënten doen ook buitensporig aan sport.

Let op duidelijke signalen.

Anorexia Nervosa, zoals andere eetstoornissen, kan niet aan één enkele oorzaak worden toegeschreven. De oorzaken van de aandoening zijn veel meer te wijten aan een combinatie van factoren - biologisch, psychologisch of sociaal van aard. Deze omvatten de vele druk die een jong persoon kan voelen die niet in staat is om de stress van de volwassenheid te dragen. Andere problemen die een anorexische reactie van een persoon op levensstressors kunnen beïnvloeden, zijn familieverhoudingen, de dood van iemand, problemen op het werk of school, slecht of gebrek aan zelfconcept en zelfs seksueel of emotioneel misbruik. Anorexica die lijden aan deze aandoening kan gelijk zijn aan "te dik" voelen met niet 'goed genoeg' zijn. Genetica kan aanzienlijk bijdragen aan de voorspelling van een persoon voor anorexia nervosa, zoals het geval kan zijn met andere psychiatrische of medische aandoeningen; daarom moet in de familiegeschiedenis rekening worden gehouden bij een diagnose tijdens het onderzoek.

Een anorexische persoon die zich hulpeloos of angstig voelt, krijgt een gevoel van "beheersing" door obsessief en stevig te monitoren van hun dieet. Hun perfectionistische controle over hun behoeften maskert hun interne gevoelens van onvoldoende en angst, dus niet eten en gewicht verliezen worden de enige manier om zich veilig te voelen en te beheersen. Maar het is belangrijk om te onthouden dat dit soort van intense hongersnood niet het enige symptoom is van een eetstoornis. Een persoon met een eetstoornis kan een normaal lichaamsgewicht behouden, zodat hun conditie langdurig onopgemerkt kan gaan. Dit is echter vaker het geval bij bulimie die makkelijker te verbergen is, aangezien een persoon normaal kan lijken.

Net als bij elke ziekte, of het nu psychiatrisch is of niet, is het vinden van de juiste diagnose een belangrijke eerste stap in het veiligstellen van de meest geschikte en effectieve behandeling.

Opvallende zaken rond anorexia nervosa

• Extreem gewichtsverlies

• Body mass index minder dan 17,5 bij volwassenen, of 85 procent van het verwachte gewicht bij kinderen

• Tegen gehouden groei

• Endocriene aandoening, die leidt tot het stoppen van perioden bij meisjes (amenorroe)

• Verminderd libido; impotentie bij mannen

• Hongersnoodsymptomen, zoals verminderde metabolisme, langzame hartslag,     hypotensie, hypothermie en anemie

• Abnormaliteiten van minerale en elektrolytniveaus in het lichaam

• Dunner van het haar

• Groei van lanugo haar over het lichaam

• Constant koud hebben

• Zinktekort

• Vermindering van het aantal witte bloedcellen

• Verminderde immuunsysteemfunctie

• Pallide teint en verzonken ogen

• Hoofdpijn

• Broze nagels

• breekbaar uiterlijk; geen fraai lichaamsbeeld

Behandeling

Anorexia vraagt vaak om een intensieve langdurige handeling, bij voorkeur door een team dat ervaring heeft met eetstoornissen: een psychiater, een arts en diëtist. Familieleden hebben vaak ook baat bij begeleiding. Vaak verdedigen anorexia patiënten hun eetgewoonten's en weigeren ze behandeling. De meeste worden poliklinisch behandeld, in ernstige gevallen zijn opname en voeding's therapie noodzakelijk. Het grootste obstakel is dat de patiënt zijn abnormale angst voor voedsel en zijn verwrongen zelfbeeld moet zien te overwinnen. Via therapie probeert men de bron van deze angst te vinden in het begin krijgt de patiënt kleine porties voedzaam en gemakkelijk verteerbaar eten zoals eieren, vla tomaten, soep of milkshakes. De porties en de variatie aan gerechten worden geleidelijk groter zodat de patiënt langzaam maar zeker aankomt. Hiervoor hoeven geen grote porties naar binnen gewerkt te worden. Artsen schreven juist naar een gevarieerd dieet dat voldoende eiwitten bevat om spieren weer op te bouwen, koolhydraten voor energie en wat vet voor extra calorieën. Ook kunnen er extra calcium en multi vitamines worden gegeven.

Let goed op de voedselinname

Mensen met anorexia kunnen hun eetpatroon heel goed voor anderen verbergen. Omdat terugval niet ongebruikelijk is  moet er goed op worden gelet dat de (ex) patiënt werkelijk eet. Maar zorg dat niet alles om eten draait en maakt het geen permanente bron van conflicten, groepstherapie kan zinvoller zijn dan gezeur van ouders.

Conclusie

Jonge vrouwen zijn met name gevoelig voor eetstoornissen zoals anorexia, een ernstige vaak chronische en levens bedreigende ziekte. Obsessief lijnen kan dus tot ernstige anorexia lijden en tot gevolg hebben dat iemand sterft door uithongering.

Foto credit: Ernstige anorexia nervosa rond 1900