Hoe maakt men kernwapens
Kernwapens
Kernsplijting
De verschrikkelijke kracht van kernwapens wordt veroorzaakt door een gigantische hoeveelheid energie die vrijkomt. Deze energie haalt men uit reacties tussen kernen van atomen (nuclei) bij fusie of splijting. Bij splijting valt een zware atoomkern uit mekaar. Dit is de basis van een atoombom. Bij het tegenovergestelde, fusie dus, vormen lichte atoomkernen samen een groter atoom. De energie die hierbij vrij komt is nog groter dan bij splijting en vormt de kracht van de waterstofbommen. Fusie is ook de basis van de kracht van de zon. De meeste moderne kernwapens gebruiken beide processen.
Kernsplijtingsbommen bevatten altijd plutonium of uranium. Beide stoffen worden gespleten door er neutronen op te stralen. Telkens wanneer een atoom wordt gespleten, komen er twee nieuwe neutronen vrij. Bij een kleine hoeveelheid splijtbaar materiaal zullen deze neutronen gewoon in de lucht vervliegen. De kritische massa van splijtbaar materiaal voor een explosie moet groot genoeg zijnAls de massa plutonium of uranium groot genoeg is smelten de neutronen samen met andere nuclei voordat ze in de lucht kunnen ontsnappen. Dit zorgt voor twee nieuwe splijtingen waarbij vier neutronen ontstaan, enz... Het is dus een kettingreactie van splijtingen. Deze reactie gebeurt in een miljoenste van een seconde, de reactie vermenigvuldigt zich zo snel dat er een explosie van energie plaatsvindt. Deze kettingreactie stopt pas als het oorspronkelijk materiaal verbruikt is, zodat neutronen niet langer een splijting kunnen veroorzaken.
De bom
Een bom van 20.000 ton TNT kan gebouwen in een straal van 800 meter vernietigen. Door de intense hitte van de enerie die vrijkomt zal alles in een straal van 6 kilometer ontvlammen. Na de kernexplosie komen er ook miljoenen kleine radioactieve deeltjes naar beneden, de 'fall-out'. Deze deeltjes ontsnappen in de vorm van straling na de explosie. De kettingreactie die nodig is duurt slechts een fractie van een seconde. De kritische massa van het splijtbaar materiaal moet lang genoeg bij elkaar blijven om niet te vroeg te exploderen. De 'little boy' had daarvoor een explosieve lading die één deel uranium door een buis naar het andere te stuwen. Samen hadden ze kracht genoeg voor een explosie.
Thermonucleaire wapens
Om nog krachtigere wapens te maken laat men kernfusie plaatsvinden. Dit noemt men waterstofbommen. De kracht ervan komt overeen met 10 miljoen ton TNT. Fusiebommen gebruiken twee soorten waterstof, deuterium en tritium. Als de nuclei van deze elementen samenkomen komt er enorm veel energie vrij. Maar om de fusie te laten gebeuren heb je temperaturen van 14 miljoen graden Celcius nodig, de temperatuur van de zon. Deze temperatuur bereikt men met een kernsplijtingsbom. Een waterstofbom maakt dus gebruik van zowel fusie als splijting.
Conclusie
Kernwapens zijn een staaltje hoogstaande maar levensgevaarlijke techniek. Het is jammer dat deze wetenschap vooral gebruikt wordt om wapens mee te produceren. In de verkeerde handen kan het zelfs tot een wereldwijde ramp of oorlog leiden. Landen zoals Iran en Noord-Korea hebben al gedreigd dat ze bereid zijn om deze verschrikkelijke wapens te gebruiken. Laat ons hopen dat we de paddestoelwolk na een ontploffing nooit meer hoeven te aanschouwen.