Een weekend fietsen naar Kevelaer
Inleiding
Eind juli vertrekken we op de fiets naar Kevelaer (een bedevaartplaats in Duitsland). Het is prachtig weer, niet al te warm, weinig wind en zon en wolken wisselen elkaar af, een prachtig schouwspel! Een geweldig klimaat om er eens flink op los te fietsen. Elk jaar ondernemen we zo´n fietstocht. We doen dit samen met twee andere stellen, oud-buren van ons. Dit jaar zijn wij aan de beurt om een tocht uit te zetten. In het verleden gingen we ook nog kamperen (dus ook nog eens met een tent en allerlei andere attributen op de fiets), maar tegenwoordig besluiten we te overnachten in een niet al te duur hotelletje of pension.
Wij worden ook een dagje ouder! Mijn vrouw heeft al een elektrische fiets omdat ze anders de rit niet kan volbrengen zonder pijn in de kniegewrichten te krijgen. Een paar dagen van te voren reserveren we drie slaapkamers in hotel ´Weisses Kreuz´ in het centrum van Kevelaer. We besluiten toch te vertrekken, ondanks dat het KNMI naast zon ook regen voorspelt.
De heenreis
Wij komen uit het oosten des lands en vertrekken via een prachtig stukje bos richting Anholt (bekend van kasteel Wasserburg). Ik heb een paar jaren geleden al eens (in Xanten) een geweldige fietskaartmap gekocht: ´Die NiederRheinroute´, onmisbaar voor onze tocht. Kan ik je van harte aanbevelen. Een klein eindje naar het oosten (Werth) en vervolgens afzakken naar het zuiden richting Mehrhoog. Het gebied waar we doorheen fietsen is vlak en afwisselend, soms bosgebied en soms uitgestrekte weiden. Wij kruisen de snelweg (3) en fietsen enkele kilometers langs de snelweg, die we amper kunnen zien, maar wel horen door het voorbijtrekkende verkeer. Niet hinderlijk. In Mehrhoog kruisen we het spoor en komen langzamerhand in het uitgestrekte poldergebied van de Rijn. Wat geeft het mij toch elke keer weer een prettig gevoel wanneer ik door een poldergebied fiets! Een enorme verscheidenheid aan landschappen, veel grazende dieren, maar ook vogels en wat te denken van de scheepvaart, in één woord prachtig. Wij fietsen over de dijk naar Xanten, de weg maakt een grote bocht om Xanten. De toren van de Dom blijft telkens in ons zicht. Uiteindelijk komen we bij de aanlegplaats van het veer. Het veer heeft de toepasselijke naam ´Keer Tröch´.
We zijn behoorlijk lang in Xanten geweest en besluiten om de kortste weg te nemen naar Kevelaer (fietspad naast de grote weg). Enkele kilometers voor Sonsbeck komen we in een forse beklimming, niet zo hoog, maar wel erg lang. Mijn vrouw fietst voorop. Ik kan haar niet bijhouden, ik mis de energie die bij haar wordt opgewekt door de accu. In Sonsbeck wachten we op elkaar en de rest van de tocht is niet bijster interessant. We hebben genoeg van het fietsen en willen zo snel mogelijk in het hotel zijn.
Kevelaer
Interessant is wel Kevelaer. Zoals gezegd is Kevelaer een bedevaartsoord, maar als we het centrum binnen rijden is hier weinig van te merken. We komen veel restaurantjes tegen en winkeltjes. Als je goed kijkt, zie je in toch wel veel etalages allerlei religieuze attributen, zoals kaarsen, beelden, kelken, en schilderijen met Bijbelse figuren. Wanneer we echt in het centrum op het plein zijn, horen we een kinderkoor zingen voor de kerk. Ja, nu zijn we in een pelgrimsoord. We begeven ons naar het hotel, schrijven ons in, bewonderen de kamer, plaatsen de fietsen achter de poort en mijn vrouw laadt de accu van de fiets weer op voor de terugreis op de volgende dag. Even opfrissen en dan een restaurantje zoeken. We slenteren wat door het stadje en komen bij een leuk restaurant uit waar nog juist plaats is voor ons zessen. We zitten buiten, want het weer is prachtig. Lekker uitrusten met alweer een biertje en al spoedig daarna komt de warme maaltijd. Het tweede glas bier wordt ingeschonken en we laten het ons goed smaken. Het valt op dat het eten goed is en niet duur. We keuvelen nog wat na en lopen terug richting het hotel om ergens nog een café in te duiken. Dat valt tegen, we zien eigenlijk niets geschikts. Door de vermoeidheid overmand besluiten we te gaan slapen. Het hotel is donker, maar met een speciale sleutel kunnen we naar binnen.
De andere dag
Al vroeg word ik gewekt door allerlei klokkengelui. Om een uur of zeven hoor ik zelfs gezangen. Ik loop naar het balkon en kijk of ik iets kan zien. Het loof van de bomen die op het plein staan, verhinderen mij om iets waar te nemen. Kennelijk vindt er één of andere viering plaats. Het is al wel druk met allerlei wandelende mensen. Ook lopen er mensen bij de kaarsenstandaarden. Ik begrijp er niet veel van en ga weer slapen. Mijn vrouw slaapt gewoon door alsof er niets aan de hand is. Ik dommel een beetje en ben blij dat het een poos later tijd is om echt op te staan voor het ontbijt. We kleden ons aan en horen onze buren ook al aanstalten maken om zich naar het ontbijt te begeven. We nemen onze spullen alvast mee naar beneden en als we in het café komen zien we al dat de tafel al gedekt is. Als we plaats nemen, komt een dame naar ons toe en vraagt of we koffie of thee willen. Het ontbijt ziet er keurig verzorgd uit, inclusief een eitje en verschillende soorten beleg. En dat allemaal voor € 5.-. De overnachting is overigens ook niet duur: € 26.50
Er staat een wat oudere man aan de theek, bestelt iets en vrij snel daarna staat er een Jägermeister voor hem. Zijn vrouw staat in de buurt (kennelijk weet ze dat hij iets drinkt). Hij zet de borrel voor zijn lippen en de inhoud glijdt smaakvol zijn maag binnen, althans dat is hem aan te zien. Zijn vrouw verdwijnt even, misschien naar het toilet, en de man neemt zijn kans waar. Hij bestelt een tweede en weer verdwijnt deze versnapering als sneeuw voor de zon in zijn maag. En dat alles op de vroege morgen. Als zijn vrouw terugkomt verlaten ze het hotel. Aan zijn gezicht te zien is hij in een beste stemming. Ik weet niet of dat door de drank komt of dat hij voor de zoveelste keer zijn vrouw heeft bedonderd.
Het ontbijt laat ons goed smaken. Ik eet altijd veel te veel als ik met meerdere mensen aan tafel zit. Ik heb dan het gevoel dat ik de hele dag niet mee hoef te eten. Het is niet alleen het gevoel, maar ik heb dan de indruk dat je het ook kunt zien. Doet er niet toe, het is gewoon lekker! We betalen, bedanken de eigenaar voor de heerlijke nachtrust en het ontbijt en plaatsen onze bagage weer op onze fiets. De fiets van mijn vrouw is voor 100% opgeladen en ze kan dus zo´n slordige 60 km vooruit.
Zoals gezegd, ik heb mijn eigen batterijen opgeladen en ik kan zeker 60 km fietsen.
We lopen nog even het stadje in, bekijken even enkele kapelletjes waar we een aantal kaarsen aansteken, bezoeken een paar kerken, waarvan er één heel bijzonder is (half in de open lucht met een doorzichtig dak). Ik loop samen met mijn vrouw een willekeurige kerk binnen. We gaan achter in de kerk zitten, want er is een viering gaande, en ik zie tot mijn stomme verbazing de Jägermeisterman samen met zijn vrouw in de kerk zit. Wat is de wereld klein! Ik kijk even of hij de ogen dicht heeft, maar dit is niet het geval. Hij kan er kennelijk goed tegen.
De terugreis
Zo tegen elven begeven we ons op de terugreis. We gaan naar het noorden richting Kervenheim. De zon schijnt nog steeds en het is geweldig fietsweer. We kruisen de snelweg (57) en via een wat bochtig parcours fietsen we naar Uedem. Even dit plaatsje binnengereden, maar is niet interessant genoeg om er even te blijven. Dan verder naar het noorden. We fietsen behoorlijk lang zonder een café te passeren. Dit maakt mij een beetje triest, want ik heb best zin in een lekker glas bier. Uiteindelijk komen we in de middle of nowhere bij een restaurant met een terras. 
Geen gasten, alleen wij. We gaan zitten en mij bekruipt het angstige gevoel dat er geen personeel is om ons te bedienen, sterker nog dat het restaurant gesloten is. Gelukkig heb ik het fout! Daar komt de ober en vrij kort nadat we de bestelling hebben doorgegeven komt hij met de lekkernijen. Wat smaakt zo´n pilsje toch lekker bij zonnig weer! Ik heb dat niet alleen, merk ik. Daarom vraag ik: ´zullen we er nog maar ééntje nemen´? Uiteraard nemen we er nog één. Maar niet meer, anders slaat ons de alcohol in de benen. We gaan verder naar Hönnepel en komen zo weer dichtbij de Rijn. Langs de Rijn fietsen we nu naar Grieth, dat vlak aan de Rijn ligt.
Hier pauzeren we even en hebben een prachtige blik op de rivier en de scheepvaart. We soezen al een beetje, want het bier smaakt nog steeds goed. Plotseling wordt de lucht erg grijs en jawel hoor daar komt een bui aan. We nemen onze drankjes mee en gaan onder de zonwering zitten. Een flinke bui. Na een poosje regent het aanmerkelijk zachter en we besluiten met de veerboot naar de overkant te gaan. De veerman brengt ons goed over en ondertussen is het bijna droog. Als we aan de overkant zijn, in Grietherort, zien we een prachtig restaurant: ´Visrestaurant Nass´. Onthoud deze naam en plaats. Dit is werkelijk een geweldig restaurant. Als je hier in de buurt bent, adviseer ik je om er te gaan eten. Ik neem roodbaarsfilet die erg lekker is bereid. En dan de gebakken aardappeltjes, voortreffelijk en last but not least de lekkere salade die we vooraf, zoals de Duitsers dat veel doen, verorberen.
En weer enkele lekkere biertjes erbij, dat is werkelijk vakantie! Ik neem geen nagerecht, maar besluit een Grappa te nemen. Niet goedkoop, maar lekker……..geweldig. Ik overtuig mijn buurman om er ook één te nemen, maar na een paar nippen zegt hij dat dit niet goed voor zijn buik is. Gelukkig wel voor de mijne!
Laat in de middag, zo rond een uur of zes, besluiten we echt huiswaarts te keren. Het weer is inmiddels volledig opgeklaard en in een wat trager tempo gaan we via Bienen, Millingen en Anholt weer de grens over naar Gendringen. Wat een geweldig weekendje fietsen. We doen dit al verscheidene jaren en ik hoop dat we nog jaren mogen genieten van zulke fietstochten. Ik kan het iedereen aanbevelen. Je onderhoudt de contacten, je beleeft veel plezier en het kost relatief weinig geld. En als je het goed doet, val je ook nog af, wat wil je nog meer.