Verschil in definitie
Communicatie
Praten
Op het eerste oog denken wij mensen vaak dat we met hetzelfde begrip hetzelfde bedoelen. Hoe fout die gedachte is kun je al zien aan het feit dat verschillende vakgebieden hetzelfde begrip voor volkomen verschillende handelingen of zaken kunnen gebruiken. Zo is een plas water voor een gewoon mens toch echt iets anders dan voor een zeiler. Of wat zou je zeggen van een Groninger die het heeft over “het gaat” en een Amsterdammer.
Definities
Een definitie is een omschrijving van een begrip om duidelijk te maken wat met dat begrip bedoeld wordt. De voorgaande zin was dus een definitie van het begrip definitie. Het probleem met definities is vaak dat je afhankelijk bent van iemands voorkennis. In mijn voorgaande definitie van een definitie is het van belang dat mensen die hem lezen de gebruikte begrippen kennen. Dus als de lezer een aantal woorden niet begrijpt, zoals bijvoorbeeld:
- omschrijving
- begrip
- duidelijk maken
- bedoelen
Dan heeft mijn definitie geen enkele betekenis en zal ik definities moeten geven van de woorden die ik heb gebruikt. Maar dan ben ik er nog niet. Want voor hetzelfde geld denkt iemand perfect te begrijpen wat ik bedoel met de door mij gebruikte woorden, maar leest hij toch echt iets anders in mijn definitie. Dit effect zie je bijvoorbeeld gebeuren als twee culturen dezelfde taal spreken, maar de woorden van die taal een andere betekenis geven. Precies zoals ik in de inleiding al schreef over het verschil tussen hoe een Amsterdammer en een Groninger het zinnetje “Het gaat” uitleggen. Waar een Groninger met “Het gaat” bedoeld dat er niets aan de hand is, terwijl de Amsterdammer dan eigenlijk zegt dat hij er maar matig aan toe is. Beide hebben in de loop van hun leven een hele andere definitie ontwikkeld voor “Het gaat”, die in hun eigen omgeving volkomen begrijpelijk is, maar buiten hun omgeving een verkeerde conclusie veroorzaakt.
Deze definitie verwarring zie je veel vaker terug in communicatie dan we vaak denken. Een paar jaar geleden werd dat nog gebruikt in een reclame om de hilarische situatie te creëren van bijna verdronken Hollanders. Tja “Het ken net” klinkt misschien wel als “het kan net”, maar deze Friese zin betekent in het Nederlands “het kan niet”. Je moet dus altijd uitkijken met je uitleg van wat je hoort, ook al denk je het goed begrepen te hebben.
Definitie verschillen
Dat dit probleem van begripsverwarring allang bekend is, blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat alle Nederlandse wetgeving begint met het definiëren van de gebruikte begrippen. Als je wilt weten wat oplichting is, dan kun je dat opzoeken in het wetboek van strafrecht. Dat is helemaal slim als je aangifte moet gaan doen bij de politie van oplichting. Want wat wij gewone burgers vaak uitleggen als oplichting hoeft dat dus helemaal niet te zijn volgens de wet. Zo is een verschil van mening over de kwaliteit van een product en de bijbehorende waarde geen vorm van oplichting, ook al schelden we de verkoper uit voor oplichter. Voor de wet en dus ook de politie is het pas oplichting als iemand opzettelijk manieren bedenkt om iemand anders geld of andere waardevolle zaken afhandig te maken ten voordele van zichzelf of een derde. Iemand ertoe aanzetten om zijn bankrekening op de naam van iemand anders te zetten met het doel er niets voor terug te doen is dus oplichting als ik zelf het geld op de rekening gebruik. Maar als ik iemand zover krijg om mij toegang te geven tot zijn bankrekening, zodat ik geld voor hem kan investeren in aandelen dan is dat geen oplichting, zelfs niet als ik door slechte investeringen de bankrekening leeg. Je kunt me dan voor de rechter brengen voor mijn slechte werk, maar niet voor oplichting, want het niet nakomen van een overeenkomst (afspraak) valt onder het burgerlijk wetboek en niet het strafrecht.
Een oplossing
Het is dan ook vaak het verschil in definitie dat leidt tot problemen in de communicatie tussen twee partijen en niet de communicatie zelf. Aan de ene kant zou je dit communicatieprobleem kunnen oplossen door zelf uit te zoeken wat je bedoelt met een bepaald begrip en wat de andere partij er mee bedoelt. Dit is vaak wat je ziet gebeuren in onderhandelingssituaties of bijvoorbeeld in de wetgeving die wordt gemaakt. Er wordt eerst vastgesteld wat met een bepaald begrip bedoeld wordt en dan wordt afgesproken om één definitie te gebruiken. Ook de wetenschap werkt bijvoorbeeld op deze manier. Wat vaak leidt tot spraakverwarring tussen wetenschappers en burgers, omdat de burgers vaak een hele andere definitie gebruiken voor een begrip dan wetenschappers. Zo betekent sociaal onder sociale wetenschappers echt niet vriendelijk en aardig, maar groepsgericht. Een sociaal dier hoeft dus helemaal niet vriendelijk en aardig te zijn.
Een andere manier om begripsverwarring te voorkomen is door eerst te vragen wat iemand bedoelt en dan aan te geven welk begrip daarvoor gebruikt wordt in het eigen vakgebied. De aanpak die artsen vaak gebruiken. Die vragen vaak niet:
“Hoe heet het wat u heeft?”
maar:
“Beschrijft u eens wat u voelt!”
en:
“Zijn er nog andere symptomen die u ervaart.”
Helaas hebben veel andere professionals de neiging om te denken dat hun klanten de definities van hun vakgebied kennen en vergeten dan ook vaak om even te vragen wat hun klanten bedoelen met een bepaald woord. Wat dan vaak weer leidt tot verwarring bij de klant en de professional, maar vooral uitmondt in twee partijen die elkaar met zeer veel wantrouwen bekijken. Terwijl het enige wat de professional had hoeven doen is even vragen wat de klant nu eigenlijk bedoelt.
Conclusie
Communiceren is niet net zo makkelijk als praten. Wat we zeggen hangt namelijk af van welke definities we gebruiken voor de woorden die we zeggen. Maar is ook afhankelijk van de definities die de luisteraar gebruikt voor de woorden die hij hoort. Als je dat op een goede manier wilt opvangen, dan moet je van tevoren samen afspreken welke definitie bij welk woord hoort. Iets wat je terugziet in wetgeving en in de wetenschap. Een andere aanpak om definitie verwarring te voorkomen is eerst vragenstellen en dan pas je eigen begrippen gebruiken. Zoals een huisarts doet als hij zijn patiënt vraag om zijn symptomen te beschrijven. Pas als hij alle symptomen kent benoemt de huisarts de ziekte. Deze aanpak zouden meer professionals moeten kiezen. Dan zouden ze veel meer vertrouwen wekken bij hun klanten.
Extra
Afbeelding
Index van koppen
Communicatie Definities Definitie verschillen Een oplossing Conclusie Extra Afbeelding Index van koppen
Bron
it ken net: Reclamegemist.tv