Alimentatie: inhalige exvrouwen

Inleiding

Omdat er al genoeg verhalen zijn hoe de vrouw de dupe wordt van een scheiding, wil ik het eens voor de mannen opnemen. Met als uitgangspunt: je gaat scheiden omdat je van elkaar af wilt zijn, niet omdat je nog jaren aan elkaar vast wilt zitten. Het klinkt misschien voor sommige een beetje als een cliché. Maar de man moet zich kapot werken na een scheiding terwijl de vrouw gewoon lekker kan blijven shoppen. Maar in sommige gevallen gebeurt dit helaas toch echt. Lees hier de andere kant van de partneralimentatie!


Update partneralimentatie

De regering is het er eindelijk mee eens dat partneralimentatie misschien een beetje achterhaald is. Vrouwen moeten namelijk ook finacieel zelfstandig kunnen zijn. Het idee is om de partneralimentatie te verlagen van twaalf jaar naar drie jaar! Dit scheelt negen jaar ellende! In drie jaar tijd moeten vrouwen het toch wel zonder hulp van hun ex-man kunnen rooien! Het is te hopen dat dit idee snel wordt uitgewerkt en uitgevoerd.


Partneralimentatie

Dan heb ik het over de partneralimentatie. In mijn ogen totale onzin. Als je als werkende man gaat scheiden, wordt je opeens geacht om je exvrouw te gaan onderhouden. Er wordt wel naar draagkracht gekeken, maar als je de pech hebt dat je een goede baan hebt, dan kun je een groot deel naar je exvrouw brengen. Hoe lang je partneralimentatie moet betalen is onder andere afhankelijk van het aantal jaren dat je getrouwd bent geweest met een maximum van twaalf jaar. En zie dan maar eens als manzijnde een nieuw bestaan op te bouwen. Als man moet je fulltime blijven werken, terwijl de vrouw gewoon thuis kan blijven zitten en van de man zijn centen kan genieten. Als een vrouw tijdens het huwelijk niet heeft hoeven te werken, kan dat tenslotte ook niet van haar verwacht worden na de scheiding.


Vrouw nieuwe partner

Het recht op partneralimentatie vervalt wanneer de vrouw een nieuwe partner krijgt en met hem gaat samenwonen. Dan kan hij haar tenslotte gaan onderhouden. Maar er zijn genoeg manieren om daar onderuit te komen. De meeste exvrouwen zijn wel zo slim om niet officieel te gaan samenwonen. Ze kunnen beter gaan latten of zorgen dat de nieuwe partner zijn eigen woning aanhoudt. Dan kan het geld van de exman gewoon worden opgestreken.

Op de één of andere manier worden de mannen meestal als grote schuldige gezien van een scheiding. Terwijl de vrouw net zo veel schuld kan hebben of meer. Waarom word je dan toch als man gestraft dat je altijd hebt gewerkt. Over het algemeen worden de meeste vrouwen beter van een scheiding, de meeste mannen een stuk slechter. Er zijn vrouwen die helemaal niks binnen gebracht hebben bij een huwelijk, maar die dan toch opeens de helft van de spullen van de man eisen. Ergens is het gewoon enorm brutaal en onbeschoft. Hebben die vrouwen dan geen fatsoen? Er kan natuurlijk op huwelijkse voorwaarden worden getrouwd, maar niemand gaat er van tevoren vanuit dat er gescheiden gaat worden. Maar het is toch iets wat ik alle mannen die gaan trouwen wil aanraden.


Man nieuwe partner

Tenslotte nog wanneer de man een nieuwe partner krijgt wordt het helemaal lachwekkend. Als zijn nieuwe vrouw ook een baan heeft, wordt er opeens gezegd dat zij wel de helft van alle lasten kan dragen, zodat de man per maand meer overhoudt voor zijn exvrouw.

Nog een tip voor alle mannen die van plan zijn om te scheiden. Sluis zoveel mogelijk geld en spullen weg voordat je gaat scheiden. Ga zo min mogelijk verdienen of zorg dat je gelijk gaat samenwonen met een andere vrouw die niet werkt. Beter dat je je nieuwe vriendin onderhoudt dan je exvrouw!

En voor alle inhalige exvrouwen, schaam je diep. Probeer zelfstandig te worden in plaats van afhankelijk te zijn van je exman. Zelf je geld verdienen kan best leuk zijn!

Gelukkig is er hoop voor de mannen. Er zijn plannen om er eens naar te kijken of de partneralimentatie niet afgeschaft kan worden of anders het aantal jaren dat de vrouw alimentatie ontvangt te verlagen van 12 jaar naar 8 jaar. Hopelijk komt dit er ooit doorheen!


Conclusie

Veel mensen zijn tegen partneralimentatie. Het is een ouderwetse en achterhaalde regel. Het is te hopen dat er snel verandering in deze regel komt. Er zijn al plannen om de partneralimentatie van twaalf jaar naar drie jaar te veranderen. Maar het allerbeste zou zijn om de partneralimenatie helemaal af te schaffen!


Reacties (27)

Reageer
F.D. van der Wee reageerde 10 jaar geleden
15 Nov 01:14
Sinds 1997 ben ik in echtscheiding waarbij ik mijn zwart vermogen in 2009 heb ingekeerd en met mijn ex gedeeld.
Mijn ex heeft tot op de dag van vandaag een miljoen zwart vermogen waarover ze 7% rente geniet netto/netto (eigen opgave) iets wat bij justitie sinds 1998 bekend is doch het kapitaal wordt niet in de verdeling meegenomen en de rente wordt tot op heden ook niet in herberekening van de alimentatie verdisconteerd.
Zo zie je dat justitie klem komt te zitten doordat ze eerst het zwarte vermogen aan beide zijde verzwijgt, maar wanneer ik inkeer ze in een netelige positie komt en dan de zijde van de vrouw kiest om hun gezicht te redden.
We zijn nog niet uitgeprocedeerd, maar als hiervoor geen bevredigende oplossing komt zal ik toch moeten overgaan tot aangifte bij de belastingdienst.
Maar zo zie je waartoe de inhaligheid van vrouwen kan leiden.
Pascal reageerde 10 jaar geleden
04 Nov 15:27
Wanneer wordt dit onrecht eens rechtgezet, man en vrouw zijn gelijk en allimentatie is iets van vroeger toen de vrouw alleen recht op een aanrecht had.
Zsm afschaffen, maar ik ben bang dat dit onderwerp geen prioriteit heeft voor de politiek, je wint er immers nauwelijks stemmen door.
Ulco reageerde 11 jaar geleden
05 Nov 15:11
Wat een herkenbare verhalen. Ook hier is de scheiding een vechtscheiding geworden. Samen de beslissing om te scheiden genomen en als vader gekozen om mijn ex-vrouw en twee kinderen in ons (koop)huis te laten wonen. Al snel kwamen de eerste verwijten, de nieuwe "dure" inrichting van mijn flat (het meeste kwam via Marktplaats), de verwennerij van de kinderen (doos LEGO omdat er bij mij geen enkel speelgoed was) en het uit eten gaan met de kids (een frietje bij de snackbar). De woning waar mijn ex in bleef wonen was geheel verbouwd en ingericht met geld verkregen uit een erfenis van mijn ouders, alle vaste lasten bleef ik, ook na mijn verhuizing betalen. Verwijten en vervelende e-mails die ik keer op keer ontving. Netjes het spaargeld verdeeld (ook daar een groot gedeelte van dezelfde erfenis) en mijn ex ook nog eens een extra compensatie van 3000 euro gegeven vanwege mijn 'nieuwe' inboedel.
Ruzie met de mediator (volgens mijn ex spanden wij samen) en uiteindelijk een advocaat op mij afgestuurd. In opdracht van mijn ex werd er loonbeslag gelegd en kon ik, met terugwerkende kracht nog even dik 15.000 euro over maken. Door dit alles uit mijn huis gezet, daardoor geen plek meer voor mijn kinderen en uiteindelijk heel diep in de financiële problemen geraakt. Torenhoge partner- en kinderalimentatie (want, aldus de advocaat van mijn ex: 'hij heeft geld zat'). Advocaat kosten van ruim 12.000 euro en uiteindelijk alles verloren. En tot de dag van vandaag alleen maar dreigen met LBIO en loonbeslag. Mijn zoon van 13 (Asperger syndroom) woont al meer dan een jaar officieel bij mij, mijn dochter van 19 nog bij mijn ex. Mijn ex, die ten tijden van de rechtszaken riep dat ze niet kon werken vanwege haar kinderen, heeft nu daartoe alle gelegenheid maar vindt het makkelijker om elke maand de partneralimentatie op te strijken. Ik ontvang van haar geen enkele bijdrage voor de kosten die ik maak voor mijn zoon.
Ik heb inmiddels een nieuw relatie, mijn vriendin zorgt voor mijn zoon als ware het haar eigen kind. We werken ons beiden 5 dagen per week een slag in de rondte om alle lasten te kunnen betalen maar, ik citeer letterlijk, 'het interesseert mijn ex niets' hoe lastig het hier soms is.
Wel mijn dochter advies geven (lees gebruiken) om het LBIO in te schakelen als de alimentatie te laat ontvangen is.
Moedwillig iemand stuk maken, nu bijna 5 jaar na de scheiding, alleen maar een obsessie voor geld.
Dreigen met advocaten, LBIO maar zelf inmiddels leven als god in Frankrijk.
Het feit dat ik kinderalimentatie betaal is vanzelfsprekend en normaal. Mijn dochter is met school gestopt en doet vrijwilligerswerk en heeft zelf amper inkomen. Uiteraard zet ik daar vraagtekens bij maar met name het feit dat mijn ex nu al geruime tijd zelf alle gelegenheid heeft om in haar eigen behoefte te voorzien, ik naast een volledige full time baan ook nog eens de zware taak heb om mijn zoon op te voeden, dat vind ik uitermate onterecht en kan nooit de bedoeling zijn van de rechterlijke uitspraak waarbij 'beide partijen op een gelijkwaardige manier' hun leven moeten kunnen leven.

Kermit reageerde 11 jaar geleden
26 Oct 00:00
Zo is dat sommige vrouwen doen net of ze heel zielig zijn. mijn vrouw wilde opeens van me af. Heb haar nog geholpen door de schulden op me te nemen en ons koophuis 1 op 1 over te nemen zodat ze niet verder in de schulden zou zitten bij verkoop met flinke onder waarde. Zij kan dan met een schone lei beginnen. ze mocht ook hele huishaard mocht meenemen. Daarna begon de ellende ze wilde 900 euro voor drie kinderen en dan nog partner alimentatie. Voordat we scheiden is ze afgekeurd met haar zogenaamde chronische ziekte. Nu kan ze plotseling alles. Ik vind dat als ze eerst chronische ziek was ze dan ook niet voor de kinderen kan zorgen en als ze dat wel kan dan kan ze ook een betaalde baan vinden of zie ik dat verkeerd. Vrouwen willen emancipatie maar dan moeten ze dat wel laten zien. Ik had al voorgesteld dat de kinderen dan bij mij gaan wonen want financieel kan ik het opbrengen en zij hoeft geen alimentatie aan mij te betalen. Maar nee hoor zij denkt alleen aan zich zelf en het geld want als ze de kinderen niet had kreeg ze ook geen huis(urgentie) en geen bijstand. Dit vind ik dus een stomme regel dat de maatschappij nog steeds denkt dat de mannen(vaders) geen kinderen kunnen opvoeden dus worden ze automatisch naar de moeder verwezen.
Gelukkig zijn er genoeg vrouwen die wel voor hun zelf en kinderen kunnen zorgen een baan hebben, ze zijn financieel onafhankelijk. Zo zijn er ook mannen die dat kunnen hopelijk dat de rechters dit ook zien.
Maatschappelijk moet wet aangepast worden als men besluit uit elkaar te gaan maar je kan financieel niet opbrengen om voor de kinderen zorgen dan moeten ze naar de partner gaan. Let wel. Kinderen moeten dan wel zelf willen want ik wil wel dat ze in een veilige omgeving opgroeien. Bij twijfel dan moet jeugdzorg hier op toezien dat de kinderen veilig opgroeien bij zowel Man(vader) als vrouw(moeder)
Pepi reageerde 11 jaar geleden
06 Jun 12:54
Mijn man heeft ook zo'n ex die hem al jaren lang het leven zuur maakt en ons helemaal kaal geplukt heeft. Ze liegt en bedriegt alles bij elkaar, weigert te gaan werken en is alleen maar druk met uitzoeken hoe ze nog meer kan krijgen. Maar het ergste is dat ze de (volwassen) kinderen, waar wij een goede verstandhouding mee hadden, tegen ons is op gaan zetten. Gevolg daarvan is dat wij de kinderen en de kleinkinderen niet meer zien. Maar zolang de regering alleen maar blijft praten over eventuele veranderingen in de wetgeving rondom de partneralimentatie en er niet daadwerkelijk iets veranderd, zullen dit soort wantoestanden blijven bestaan. Wij hebben geen vertrouwen meer in de nederlandse wetgeving en zijn het strijden meer dan moe. We leven in een rottijd in een rotland, waar het gescheiden vrouwtje als een heilige koe wordt vereerd. Het enige wat we kunnen doen is ons erbij neerleggen en hopen op betere tijden. Want er zal toch een dag komen dat mevrouw haar broek zelf op moet gaan houden. Maar tegen die tijd zal mevrouw wel weer iets nieuws verzonnen hebben......
Rebecca reageerde 11 jaar geleden
02 May 23:09
Mijn partner heeft een ex vrouw die haar leven lang nog de wil heeft getoond om te gaan werken. Zij ontvangt kinderalimentatie en woont samen met een nieuwe partner die op dit moment ook geen baan heeft. De vrouw in kwestie heeft 1 kind en ontvangt iedere maand een forse kinderalimentatie. Prima als je de keus maakt om fulltime moeder te zijn alleen,...vervult zij dat moederschap niet op topniveau, sterker nog mijn partner zorgt financieel voor veel bijdrages aan kleding, reiskosten en andere zaken voor hun kind. Nu gaat het kind studeren,...u raadt het al, mevrouw heeft nog steeds geen ambities om te werken en gaf al te kennen dat het inkomen van mijn partner heel belangrijk is voor de studiefinanciering. We vrezen dat we een groot deel van de studiekosten zullen moeten betalen. Hoe is het mogelijk dat dit soort vrouwen jaren niets hoeven te doen en toch kinderbijslag, zorgtoeslag en kinderalimentatie ontvangen gedurende al die jaren? Hoe is het mogelijk dat wij in Nederland hier geen betere maatregelen voor hebben. In ons geval heeft mevrouw een permanent visum voor luilekkerland. Van luier tot tenalady is van toepassing voor deze mevrouw: bijna 51 jaar en nog nooit een poging gedaan om een bijdrage te leveren op financieel gebied voor haar eigen kind. Helaas 2013, het zou toch niet mogen!
J.Maria reageerde 11 jaar geleden
10 Apr 12:50
Wat een hoop ellende en pijn brengen scheidingen toch teweeg. En wat kunnen mensen elkaar aandoen.
Ik ben zelf ook gescheiden, na een lange moeilijke weg van uit elkaar groeien. En ik heb er veel ingestoken om het houdbaar te houden en te wachten tot onze 2 kinderen volwassen waren, ook omdat een van de twee gehandicapt is en ik er tegen opzag om de zorg alleen te moeten dragen. Mijn ex-man werkt niet meer, ontslagen met een gouden handdruk. Ik werk wel, maar verdien niet meer dan 1700,- per maand. Ik heb er voor gekozen om de scheiding voor alle partijen zo makkelijk mogelijk te maken, ook financieel gezien. Geld maakt niet gelukkig en laat hem zijn gouden handdruk maar lekker zelf opmaken. Het enige wat ik wilde was een deel van zijn pensioen. Ik heb zelf namelijk geen pensioen kunnen opbouwen. En soms zijn er kosten voor de kinderen, die nog studeren, en die delen we samen. We kunnen ook normaal met elkaar communiceren (nu wel weer).
Mijn doel is altijd geweest om de kinderen niet te betrekken in conflicten en hen niet te laten lijden (of toch zo weinig mogelijk) onder het feit dat hun vader en moeder niet meer samen willen zijn.
En verder: als ik maar gewoon kan leven en me goed kan voelen over mijn leven! Gelukkig heb ik nu een nieuwe partner waardoor het financieel iets makkelijker is.
Maar hij zit nog middenin een scheiding zoals in het verhaal hierboven geschetst. Zij heeft nooit gewerkt en nu wil ze de helft van alles (ook van zijn eigen bedrijf waar ze nooit een poot naar uitstak of zelfs interesse in toonde) + een dikke alimentatie! En ze doet niets dan klagen dat ze het zo slecht heeft en dat hij haar probeert dingen te ontnemen waar ze RECHT op heeft... Tja, misschien moet ze eens nadenken over haar PLICHTEN ook. In mijn ogen is het ieders plicht om alles in het werk te stellen om voor jezelf te kunnen zorgen, of je nu man of vrouw bent. Ik kan me voorstellen dat er situaties zijn dat je tijdelijk afhankelijk bent, maar zet je schouders eronder en probeer er iets aan te veranderen. Neem de verantwoordelijkheid voor jezelf!
En een andere plicht is -vind ik- voor elke ouder dat je je kinderen uit de wind houdt en hen niet lastig valt met jouw problemen. En dat je hen niet opzet tegen je ex-partner.

Ik wens iedereen die dit leest veel moed, wijsheid en kracht! En de mogelijkheid om geluk te zien in de kleine dingen van het leven, die meestal gratis zijn!
Ayla reageerde 11 jaar geleden
08 Apr 12:20
Ik ben zelf al 38 jaar volledig zelfstandig, heb inmiddels 3 jaar een relatie met een man die al heel veel heeft meegemaakt met zijn exvrouw!
Samen hebben ze 8 jaar een relatie gehad, getrouwd toen zijn na een jaar al zwanger was van hun zoontje, helaas ziek geboren en op zijn 3de gestorven. Zijn dochtertje is 2 maanden lat geboren, hij heeft altijd voor zijn vrouw gezorgd, tijdens alle ziekte en zeer, ook na haar postnatale depressie. Toe kwam het volgende noodlot, hij krijgt een hersenbloeding! Verliest hierdoor zijn baan en is nu geen zorgdrager, maar even zorg behoevend en wat deed zij, zij ging er van door en een maand later had ze al een ander!
Nu 4 jaar later werkt ze nog steeds niet mee aan de verkoop van de gezamenlijke woning, want door de crisis is er geen winst maar verlies.... En mevrouw heeft wel de helft van alle spaargelden, spullen ( ze heeft nog nooit iets ingebracht....) gekregen, maar wil alle schuld wel in zijn schoenen schuiven!
Omdat hij al die jaren zelf het huis (waar we nooit hoeven zijn), moet bekostigen, de alleenstaande voor zijn dochter met liefde betaald en daarnaast moeten wij alle kosten van elk weekend bij ons dragen (we krijgen geen kleding, schoenen of wat dan ook mee), vakanties moeten met ons plaatsvinden, want haar inmiddels weer andere nieuwe partner en zij willen alleen maar op volwassenen vakantie!!! En hij heeft een dikke portemonnee, dus is de liefde van haar leven.....
Zij kan door met haar leventje, wij kunnen zelf niet aan ons gezin beginnen, want we hebben de kosten van 2 huizen. Waarvan er 1 (hun oude huis), 100 km ver weg van de werklocatie van mijn partner & ik woon op 20km afstand, dus praktischer is bij mij! Mijn partner heeft gelukkig sinds 2 jaar weer een baan, na een hard gevecht om op de been te komen.
Exvrouwen zouden hun eigen boontjes moeten doppen als ze zo nodig weg willen.
Kosten en baten moeten verrekend worden als alles is afgesloten en niet iemand wel spaargeld meegeven en als ze moeten betalen zijn ze niet thuis....
Kinderen hun eigen rekening waar zowel Pa als Ma het geld op storten en niet te vergeten ontvangt Ma ook nog de kinderbijslag.... .
De kosten kunnen dan transparant worden betaald als school, kinderopvang, kleding en nodige sportkosten en een vergoeding voor kost & inwoning ..... Want bij Papa is er ook een kamer nodig voor elk weekend en speelgoed en een fiets en, en, en.....
Ga anders maar uitleggen dat ze 2 nachten op een bank moet slapen en als ze wil fietsen dat ze die aan mama moet mee vragen, want daar houdt niemand rekening mee als het over kinderalimentatie heeft!
Dus moeders en exvrouwen, denk eens na voordat je een ander niet gunt wat je je zelf wel gunt!
David reageerde 11 jaar geleden
22 Mar 20:25
Het kan allemaal nog gekker:
Mijn ex wilde scheiden, wilde totaal niet meer meewerken aan relatietherapie, in de time-out betrapte ik haar op een relatie met een andere man. Tijdens de mediation krijg ik mijn deel van de alimentatie te zien en ze ziet af van de partneralimentatie want ze wil op eigen benen staan en niet financieel afhankelijk zijn van mij. Doordat ik alle vaste lasten over neem die we tijdens ons huwelijk hadden moest ik rondkomen van 150 euro per maand, daarvoor moest ik ook nog tanken. Na een tijdje kreeg ik wat meer lucht en nu gaat het financieel met mij normaal, ik moet geen gekke dingen doen, maar ik kan leven en een beetje sparen om leuke dingen te doen met mijn 2 kinderen.
Van de week mijn hele wereld weer op z'n kop: Ex wordt ontslagen om economische redenen, en wat denk je? Kan ik even vangen beste ex van mij, ik wil meer kinderalimentatie......... Zielig doen dat ze niet meer rond kan komen en dan bij mij aankloppen. :(

Nu weet ik dat ze haar eigen boontjes moet doppen, maar dreigen met de kinderen niet te brengen is bij haar o zo bekend :(
Christel Smet reageerde 11 jaar geleden
27 Feb 23:51
Mijn vriend moet alimentatie betalen aan zijn ex-vrouw. Hij was ermee gestopt na 12 jaar betalen maar in België zijn er andere regels dan in NL. Nu heeft ze de deurwaarder op zijn dak gestuurd en zou hij binnen de 24 uur 2800 euro op tafel moeten leggen anders wordt alles aangeslagen wat in zijn woning staat. Hij is gestopt met betalen omdat hij het financieel niet meer kon bolwerken. Nee geen vakantie voor hem, niet naar het buitenland, geen kinderen. Zijn vrouw is franstalig dus de akte van echtscheiding is ook opgesteld in het frans maar hij snapte de nuance er eigenlijk niet van en nu zit hij lees het goed, voor heel zijn leven vast aan het betalen van alimentatie. Via facebook zijn we er achter gekomen dat madame al 3 keer in Egypte gezeten heeft dit jaar, dat ze daar haar centen in een reisbureau heeft gestoken en nog zo van dat fraais. Terwijl ze vroeger nooit kon werken, depressie, heeft ze nu wel een fulltime job en nog inkomsten van haar reisbureau en hij mag blijven betalen. Wat zouden jullie doen in dat geval ?
Mijn email is christel.smet@skynet.be moesten er hier nog belgische mannen op het forum zitten en raad kunnen geven
Jan Veschuren reageerde 11 jaar geleden
09 Jan 08:28
In mijn geval hebben wij beiden, mijn ex en ik, ons in de aanloop naar de scheiding redelijk naar elkaar toe opgesteld. Ik zou haar steunen en de bedoeling was dat ze langzaamaan weer wat meer zelfvoorzienend zou worden zodat de alimentatie tot een niveau teruggebracht kon worden dat ik voor langere tijd zou kunnen betalen. Meteen na de scheiding echter is de situatie snel, ook onder invloed van haar familie, bijzonder smerig geworden. Alle mooie beloftes en voornemens verdwenen in de prullenbak en ze probeert er nu het maximale uit te halen. Moraal: vertrouw nooit iemand op de blauwe ogen bij een scheiding, ook al ken je elkaar door en door. In iedere ex schuilt een potentiele gewetenloze geldwolf. Lees mijn verhaal op home.hccnet.nl/jan.verschuren/scheiding
Italia 73 reageerde 11 jaar geleden
02 Jan 16:39
Mocht ik ooit scheiden zou ik absoluut niet willen dat mijn ex voor mij zou moeten betalen! Het is hopeloos achterhaald en ouderwets. Wij vrouwen kunnen toch goed voor onszelf zorgen, ik wil niet afhankelijk zijn van een man, daar ben ik veel te trots voor! Vrouwen hebben wat dat betreft een voorrangspositie op mannen,Vrouwen vechten vaak hun geschil uit ten koste van de kinderen, mijn moeder heeft mijn vader kaal geplukt en hem zo zwart gemaakt dat ik mijn vader 5 jaar niet heb mogen zien (K*T kinderbescherming). Wij zijn teruggekeerd naar mijn vader en inmiddels heb ik al 23 jaar geen contact meer met mijn moeder. Ik zeg co-ouderschap en gedeelde kosten dragen voor de kinderen en allebei aan een baan, wel zo eerlijk!
CM reageerde 11 jaar geleden
27 Dec 09:39
Hoi ik ben van mening dat niet alleen de partner alimentatie afgeschaft moet worden maar ook dat het geld dat voor het kind bedoeld is ook samen gedeeld moet worden.
Ik kom tot deze conclussie omdat ik er zelf niet voor gekozen heb om ons huwelijk te beeindigen. Na een relatie van 4 jaar vroeg ik haar (op herhaaldelijk aandringen) ten huwelijk. Juni 2009 trouwden we en December 2009 wilde ze van me af,omdat ze verliefdt was geworden op een ander! Ons dochtertje was net 2 geworden. Omdat zij gen geld had heb ik heel het huwelijksfeest bekostigd. Nu 3 jaar later zit ik financieel aan de grond door de crisis in de bouw zit ik regelmatig zonder werk. Nu moet ik met mijn uitkering alles rond zien te krijgen terwijl mijn ex naar mijn mening een luxe leventje leidt. Ze heeft een goed inkomen. Dit puur omdat ze als vrouw recht op allerlei toeslagen heeft een goed loon voor 2,5 dag werk en van 2 kinderen alimentatie ontvangt (uit eerder huwelijk ook een zoontje) Zelf durf ik nog geen nieuwe schoenen te kopen omdat ik me dan schuldig voel ten opzichten van mijn kleine meid. Terwijl zij vrolijk verder gaat. Maar gelukkig heeft ze afstand gedaan van haarpartner alimentatie,maar naar mijn mening puur uit schuldgevoel omdat ze me gruwelijk voor de gek heeft gehouden!
John reageerde 12 jaar geleden
23 Nov 10:14
Hier mijn reaktie mmet wat cijfers,
Mijn vrouw wilde niet werken tijdens ons huwelijk en we hebben geen kinderen en uiteindelijk doet mij dit nu de das om! Het klopt ik ben diegene geweest die de stekker eruit heeft getrokken, maar dat kost me wel wat! Ik verdien best aardig maar moet van mijn salaris van 4200 euro netto 3500 aan haar betalen, hiervan krijg ik via de belasting wel 50% terug, hou dus van mijn inkomen 2450 euro over dit betekend dat zij met aftrek belastingen 2.300,- per maand netto in handen heeft.
Ik weet ik heb nog niet te klagen maar dat zij nooit van ze leven zal gaan werken of een relatie zal krijgen mag duidelijk zijn!
En dit alles via een mediator, nou ik had het volgens mij beter via de rechter kunnen laten lopen!
Ik begrijp dat ik moet betalen maar zoveel vindt ik absurd en dan ook nog eens voor 12 jaar en ieder jaar ge-indexeerd (ook nu)!.
Niemand in mijn omgeving begrijpt hoe dit kan in onze maatschappij maar het is zo!
Groeten van gefrustreerde John
ADVBiker reageerde 12 jaar geleden
15 Nov 15:15
Ik zit nu in een vergelijkbaar schuitje. Vrouw wil scheiden, heeft te weinig inkomen om een appartementje te kunnen huren, maar wil niet meer gaan werken. Om ook anderen een beetje op de goede weg te helpen ben ik een blog begonnen over de scheiding: www.earthupdates.net .
Chetto reageerde 12 jaar geleden
13 Nov 01:15
hallo ik heb altijd voor mijn zoon gezorgt mijn ex en ik heb alles goed geregeld dat wanneer zij iets nodig had voor mijn zoon word direct geregelt maar nou is het zo dat gemeente haar onder druk zet om allementatie te eisen maar ik heb ook mijn eigen leven en een zoon met mijn nieuwe partner maar mijn partner heeft nix mee nodig over deze zak maar toch willen ze haar ook bij betrokken dat vindt ik niet terecht en ik moet hard werken voor mijn gezin,om rond te komen en mijn ex die weet dat ik ook soms moeilijk heb maar toch wil die gemeente van haar mij geld eisen dat ik allementatie moet betalen. ok maar moet wel eerlijk zijn ik verdient 1500euro en en willen van mij 581euro en mijn lasten zijn +- 750euro dan hou ik 230euro over dat moet ik mij mee redden dus boodschapen doen en dat is het ik werk in de scheeps reparatie in warme weer en koud weer dat is echt zwaar maar blijkbaar niet wij als mannen zijn gewoon slaven ze praten over slavernij bestaat niet maar wat is dit dan? terwijl wij betaald wel belasting op alles mag ik ook nou een beetje van ik hoop dat al die mensen die deze dingen hebben bedacht ook zo iets mee maakt want ik ben de geene die weg wou zij wou weg en nou wil de gemeente mij hier voor straffen en toen zij weg ging hebben wij alles onderling goed geregelt dus wat bemoei gemeente mee ik heb al die tijd belasting betaald dus die willen liever zien kapot gaan dan voor uit god bless de mannen wij moeten gaan stelen of frouderen daar wordt je aan gestuurt maar gelukkig ben ik niet zo inelkaar maar goed ik hoop dat hier reactie van krijgt groetjes chetto
Louis. reageerde 12 jaar geleden
12 Nov 12:01
Beknopte omschrijving van 33 jaar huwelijk,
De data zijn me ontgaan telefoonrekeningen van 1800,- en 1300 per maand gemaakt door mijn ex resultaat schulden en uiteindelijk verkoop van eigen woning,er word door mij een ander, huurwoning gevonden een bedrijfswoning van een kasteel mijn vrouw gaat daar werken en zegt dat de huur 175,- gulden van haar loon word afgehouden dus die 175,- heb ik elke maand aan haar betaald,later als ze er niet meer wil werken en de huisbaas een procedure start om ons uit huis te zetten word duidelijk dat ze nooit geen huur heeft betaald!!! gelukkig ziet de huurcommissie mijn werkzaamheden om het huis op te knappen als huurpenningen, de dienstwoning word een gewone huurwoning mijn ex is de laatste jaren naar indonesie geweest mij achterlatend met een minimum aan geld en met de wetenschap dat er na de vakantie weer onbetaalde rekeningen op me lagen te wachten toen ik daar niet meer in toestemde en de geldkraan dichtdeed heeft ze een scheiding aangevraagd daar ben ik nog steeds blij mee ik had geen jaar meer geleefd niet dat ik mezelf iets aan zou doen maar mijn vitale lichaamsfuncties stonden op het punt om het te begeven na jaren van intensieve stress.Ik heb 47 jaar in de bouw gewerkt zwaar werk, door fysieke klachten heb ik augustus 2012 gebruikt gemaakt van mijn recht op vroegpensioen de rechter in Utrecht heeft gemeend hier een financieele sanktie op te moeten leggen ik moet van mijn inkomen van € 1300,= per maand € 391,= afdragen onder de noemer alimentatie dit na 47 jaar werken en premies afdragen is dit gerechtigheid??
schande onrechtvaardig onverteerbaar zit zwaar in de shit weet er niet mee om te gaan zoveel onrecht.
Anandi reageerde 12 jaar geleden
06 Oct 09:17
ten eerste wil ik zeggen dat ik heel goed begrijp dat mannen
en daarvan nieuwe parners het een heel groot probleem vinden om voor hun ex te moeten betalen.ik snap heel goed dat zoiets niet leuk is.anderzijds;dit weet je gewoon als je gaat trouwen,dat dit een wettelijke verplichting is.het is niet iets wat de ex vrouw ineens verzint om jou wat aan te doen.ik zal proberen mijn verhaal kort uit te leggen om aan te geven waarom ik de parnerallimentatie zo maar niet laat zitten.afgesproken co ouderschap te doen.ex man verdiend goed dus betaald daar ook na.was het hier ook 100% mee eens bij mediator. na 3 maanden nieuwe vriendin die niet meer voor kleine kinderen wilde zorgen.co ouderschap moest omgezet worden in 1 weekend in de 14 dagen.van vrijdagavond tot maandagmorgen.alle afspraken in convenant niet nagekomen.na 1 jaar vriendin op woensdag al in stress als zijn kinderen kwamen.bezoekregeling van zaterdagmorgen naar zondag avond.met de kinderen wordt niets gedaan in dat weekend.moeten hun eigen vermaken op een flat van 8 hoog met 1 logeerkamer (werd gezegt)verder weinig intresse,beld nooit.iedere week een verplicht mailtje van 2 zinnen.oudste zoon 11,wil niet meer naar zijn vader.hoefde ook niet als hij geen zin had.hij was geen speelvader geen doe vader geen vader vader.(wat dat ook in mag houden)dochter 9 is loyaal aan alle twee,maar loopt op haar tenen daar.al 2 jaar verziekt hij alles met de kinderen.en natuurlijk hij wil dat ik meer ga werken zodat hij mij niets meer hoeft te betalen,terwijl onze beider insteek was dat de moeder bij de kinderen hoort te zijn.dat was de afspraak.ik ben toch 16 uur in de week blijven werken.hoe moet ik dat doen als ik 40 uur moet gaan werken.al met al ik betaal alles heb heel de zorg voor de kinderen.ik weet ook dat de meeste mannen gelukkig hoop ik niet zo zijn.hij mag van mij opnieuw een berekening laten maken en als hij in zijn recht staat is het zo.en als ik in mijn recht sta,heeft hij zich aan zijn verplichtingen te voldoen.en dit was de verkorte versie.
Leon reageerde 12 jaar geleden
28 Aug 23:46
Naar mijn mening dat de partij de initiatief neemt om te gaan scheiden dan moet hij/zij zorgen dat alle verbinding tussen de partners daadwerkelijk verbreken behalve de verbindingen t.a.v de kinderen.als je niets aan elkaar hebt,waarom zou je nog wegens financieel aan elkaar verbinden.scheiden betekent elkaar loslaten en elkaar de ruimte en lucht geven om het nieuw leven te beginnen.Natuurlijk zijn de kinderen de enige verbinding en die moet gewoon blijven.Ik vind 12 jaar partneralimentatie betalen is onmenselijk en uitbuiterij.

Willem reageerde 12 jaar geleden
04 Aug 16:43
Dat dit verhaal door een vrouw is geschreven, respect!
Partner alimentatie is onzin of nu de vrouw of de man de pineut is. Het is in het leven geroepen omdat de minst of niets verdienende waarschijnlijk een uitkering gaat trekken. Deze alimentatie kan dan van de uitkering worden afgetrokken waardoor de overheid minder geld kwijt is.

Wel terecht is natuurlijk kinderalimentatie, je hebt ze immers samen gemaakt en je bent daar dan ook samen verantwoordelijk voor. Echter moet dit dan ook eerlijk worden verdeeld. Als de kinderen slechts 1 x per 2 weken een weekeinde naar vader mogen, dan hoeft hij slechts een evenredig deel te betalen. Het eerlijkste zou zijn: co-ouderschap. Elk 50% van de kosten en elk 50% van de opvoeding. Dat is voor de kinderen zelf ook beter, ze hebben immers zowel vader als moeder nodig, en wat er tussen deze twee speelt is niet de zaak van deze kinderen.
Truus reageerde 12 jaar geleden
11 Jun 22:10
Kan het ook niet nalaten om te reageren.
Ben het er mee eens dat er ook heus wel vrouwen zijn die de ex uitkleden...maar geloof me niet allemaal.
Ik heb een partneralimentatie GEWEIGERD! Maar kinderalimentatie uiteraard niet....want ik zorg ervoor!
Daardoor kan ik nou eenmaal niet flexibel zijn voor een werkgever en meer dan 40 uur per week werken en de kans op een goedbetaalde baan met vast contract is zeker nu lastig. Een huis huren...alleen vrije sector....dus flinke prijzen, en ga zo maar door. En dan die ex-man....met eigen huis, 2 auto's, vakantie etc etc....wil nog maar 6% van de oorspronkelijke kinderalimentatie betalen!!!! Want hij heeft het nu ook even minder, maar er is wel een kindje op komst! Ook zeer over nagedacht allemaal.
Dus komt er op neer dat er maar 1 iemand de dupe hiervan is....en dat is in mijn ogen toch echt het kind!
Want of we hebben helemaal niets meer te besteden, of kind elke dag in de opvang....
Ik denk dat veel mannen het idee hebben dat de kinderalimentatie voor de ex is....geloof me het is echt voor het kind!
Fenix reageerde 12 jaar geleden
28 May 13:21
Enige nuance is wel op zijn plaats.......
Kapotmaken van vrouwelijke expartners komt net zo veel voor.
In mijn geval een ex met een bovenmodaal inkomen.
ik altijd voor de chronisch zieke kinderen gezorgd EN daarnaast altijd parttime gewerkt en de carrière van mijn partner ondersteund.
Kortom ik kreeg een hartinfarct van de te zware taken + 6 bypassen cadeau en een scheiding.
De chinese secretaresse zag haar kans schoon, achteraf sluimerde? dat al jaren.
Nu...zonder nog de zaken hebben afgewikkeld is mijn voormalige partner naar HK vertrokken heeft zijn baan opgezegd , is op lokaal contract gaan werken en heeft een peperdure flat gehuurd.
Zeer berekend aangepakt allemaal .
Een baan voor iemand van 58 als hartpatiënt, als ik dat al aan kan is er niet te vinden en ik kom in de schulden terecht.
Als dank voor 29 jaar iedereen naar de ogen te hebben gekeken.
Recht in onze gevallen[ zoals alles wat hierboven beschreven is], is er in Nederland niet..........
Soms overweeg ik gewoonweg in hongerstaking te gaan, om aan te tonen hoe het met recht en fatsoen werkelijk gesteld is.
Eerlijk naar individuele situaties kijken en recht doen toepassen bestaat niet.
Diegenen die slecht doen worden beloond.
RECHT ik wordt er misselijk van!

Maria reageerde 12 jaar geleden
08 May 23:50
Inderdaad waar, de mannen worden vaak financieel uitgekleed .
De vrouwtjes hebben vaak al genoeg geprofiteert terwijl ze dit geensinds hadden verdiend , en de man word na de scheiding dan in ons geval beloond door een eigen uitgewoond koophuis wat te vies was om aan te pakken . Oké zijn eigen woorden waren dan ook ik was er zelf bij en de liefde ontbrak vanaf dag één was het geen moeten dan never met haar getrouwt , niet goedkeurend vond hijzelf ook .
Maar in dit alles heeft de man ruim dertig jaar hard gewerkt voor zijn huis wat hem veel geld nu gaat kosten aan opknappen en daarbij strijkt de dame 70.000 op aan het eind vd rit incl het pensioen , zweten heeft zij er nooit voor gedaan hij wel .
En toch mannen die dit lezen weet één ding geld maakt niet gelukkig , genoeg om schuldenvrij te leven / blijven en het leuk te hebben met een nieuwe partner hetzij alleen , dat is zeker waar en zoveel belangrijker ! uiteraard ook voor de vrouwen want er zijn ook mannen die ... hoe dan ook ik wens ieder het leven toe wat wij nu samen hebben , liefde waarbij leeftijd niet belangrijk is en juist door vallen en opstaan boven de 50 zoveel mooier zelf's kan zijn .

Liefs van Maria
Aafke reageerde 12 jaar geleden
07 May 10:21
Het ligt aan de omstandigheid,Als hij je van de ene op andere dag verlaat;liegt over dat hij lang iemand anders heeft.Met haar gelijk gaat samenwonen en 6 x op vak gaat.Dat je als vrouw niet gewerkt hebt in de periode kinderen krijgen en opvoeden.nu een partime-baan hebt.Er wordt nl wel gekeken hoe zij altijd heeft geleefd.dat zij nu wel een beetje op deze wijze door kan leven.Als mannen helemaal niets meer hoeven te betalen,dan is de beer los.
Geertruida reageerde 12 jaar geleden
25 Apr 01:01
Wanneer gaan we dan eindelijk eens verplichten dat man en vrouw even veel gaan werken en zorgen?
Hier echt geen PA en ook geen dik betaalde baan.
Ook geen groot huis en dikke vette auto en dure vakantie`s.
Wel een tijdelijke woning die hopelijk nog lang niet verkocht gaat worden want ik weet niet waar ik dan heen moet met 3 kids.
En dan moet je ook nog aan je kinderen uitleggen waarom het bij papa allemaal wel kan en bij mama niet.
Nee, het is inderdaad niet eerlijk, zo zielig voor die papa!!!
Anne reageerde 12 jaar geleden
22 Apr 20:26
Gelukkig bestaan er ook vrouwen die geen partneralimentatie willen, zelf helaas geen fulltimebaan hebben en ook het grootste deel van de kosten van de kinderen betalen. Pa heet in dit laatste nl geen zin. Partnerallimentatie wilde ik zelf niet! En ex verdiende en verdient behoorlijk meer dan ik!
Ook hier wordt weer behoorlijk gegeneraliseerd!
Lia reageerde 13 jaar geleden
23 Feb 00:00
Ik vind het belachelijk dat mijn huidige partner, 9 jaar getrouwd is geweest en geen kinderen hebben, toch 12 jaar alimentatie moet betalen. als hij de alimentatie en de helft van de vaste lasten heft betaald, houdt hij niets over, waar leeft een man die dit alleen op moet brengen van?? De overheid zou hier echt iets aan moeten doen, dit is niet eerlijk!! En het is ook nog zo'n vrouw die hem kapot wil maken en waarom?? Ze is zelf te lui om fulltime te gaan werken en heeft 3 grote honden die een vermogen kosten, dat mag allemaal wel? Leg de verantwoordelijkheid bij dez emense zelf en zadel er niet iemand 12 jaar mee op, schandelijk en onmenselijk is het.