Alimentatie eenvoudig uitgelegd

1. Kinderalimentatie

2. Partneralimentatie.

1. Alimentatie voor de kids

♦ Het spreekt voor zich dat beide ouders wettelijk verplicht zijn om goed voor hun nageslacht te zorgen. Hoeveel dat moet gaan kosten bij een scheiding is afhankelijk van het netto gezinsinkomen tijdens het huwelijk. De wet gaat er van uit dat de kinderen niet het slachtoffer mogen worden van het uit elkaar gaan van pap en mam: hun levensstandaard moet na de echtscheiding hetzelfde blijven als daarvoor. De rechter kijkt hierbij naar de behoefte van het kind/kinderen vóór de scheiding. Hebben beide ouders een eigen inkomen/loon dan gaat hij uitrekenen hoeveel zij beiden in verhouding tot hun inkomen moeten bijdragen. Je krijgt er dan ook meteen een nieuwe titel bij: alimentatieplichtige!

♦ Uitzondering: de alimentatieplichtige die onvoldoende verdient om het hele, wettelijk berekende bedrag te kunnen betalen, kan rekenen op enig begrip van de rechter. Men noemt dat dan: je moet zoveel betalen als je persoonlijke ‘draagkracht’ toelaat. Het spreekt vanzelf dat het hiervoor aangegeven principe dat ‘de levensstandaard van de kinderen bij scheiding behouden moet blijven’ in dit geval terzijde wordt geschoven.

♦ Principes:

1. Totdat de kinderen 18 jaar zijn, gaat de alimentatie naar de verzorgende ouder (in de meeste gevallen uiteraard de moeder).
2. Van 18 tot 21 jaar: het kind ontvangt de bijdrage rechtstreeks behalve als de ouders anders overeenkomen.
3. Na 21 jaar: gaan de kinderen nog verder studeren dan kun je als ouders nog een bijkomende afspraak voorzien dat zij bijdragen in de kosten van kosten van studie- en levensonderhoud.
4. In de loop der jaren kunnen de omstandigheden wijzigen (bijvoorbeeld: uw kind wordt ernstig ziek en dit brengt extra medische kosten met zich mee). Dergelijke omstandigheden kunnen een reden zijn om de alimentatie te herzien!
5. Het ministerie van Justitie bepaalt de alimentatiebijdrage en zorgt er ook voor dat deze bijdrage elk jaar wordt geïndexeerd aan de loonindex. De nieuwe bijdrage wordt elk jaar midden november bekend gemaakt. Bijvoorbeeld: op 1 januari 2009 was het indexeringspercentage 3,9%.  

2. Alimentatie voor de ex

♦ Het is natuurlijk niet leuk als je na een scheiding met (bijna) lege handen verder door het leven moet. Een voorbeeld: een moeder die niet of parttime werkt… geen rooskleurige situatie om daarvan rond te komen. Kom je dan in aanmerking voor partneralimentatie?

♦ Principes:

1. Uiteraard is het netto gezinsinkomen van bepalend belang. Van dit (netto) bedrag worden eerst en vooral de kosten voor de kinderen afgetrokken. Dan geldt als regel dat 60% van het overblijvende deel de behoefte van de alimentatiegerechtigde moet dekken. Heeft de ‘ontvanger’ een eigen inkomen dan wordt ook dit in mindering gebracht.
2. Blijkt in de praktijk dat de alimentatie-ontvanger niet in het eigen onderhoud kan voorzien dan wordt eerst bekeken of de andere (ex)partij kan bijspringen op basis van zijn (haar) financiële situatie. Het spreekt vanzelf dat het van groot belang is voor de ontvanger om over alle inkomensgegevens van de ex partner te beschikken voor deze berekening!
3. Partner-alimentatie is beperkt in tijd: maximum 12 jaar na de ontbinding van het huwelijk. De gedachte hierbij is dat de wet ervan uitgaat dat de ontvangende partij gedurende 12 jaar toch wel in staat moet zijn om een nieuw leven als loontrekkende op te bouwen en op die manier in zijn/haar eigen behoefte te kunnen voorzien.
4. Anders gaat het wanneer er geen kinderen zijn en het huwelijk minder dan 5 jaar heeft stand gehouden: de alimentatieplicht duurt dan maximaal even lang als de duur van het huwelijk met een maximum van 5 jaar.
5. Partner-alimentatie stopt op het ogenblik dat de ontvanger gaat samenwonen, een geregistreerd partnerschap aangaat of trouwt.
6. Ook deze indexering wordt jaarlijks aangepast en medio november bekend gemaakt.

Update:

November 2009: de wettelijke indexering alimentaties voor 2010 is inmiddels bepaald en bedraagt 2,3%.

November 2011: de wettelijke indexering kinder- en partneralimentatie is 1,3%.  

Hiervan kan alleen worden afgeweken als de alimentatiegerechtigde en -plichtige dit samen schriftelijk overeenkomen.