Wat is het alternatief voor alimentatie

Inleiding

Bij elke scheiding is de toekomstige welvaartsverdeling één van de meest lastige onderwerpen. De praktijk is dat de meestverdienende via alimentatie de kind verzorgende via een maandelijkse storting gaat ondersteunen. En daarmee vaak onder het niveau van de feitelijke gedeelde welvaart komt. Dit gevoel van ongelijkheid leidt tot een gevoel van oneerlijkheid. En met de heftige emoties waarmee eens scheiding vaak gepaard gaat, leidt dit onherroepelijk tot problemen. Het instellen van een regeling kindrekening kan hier onder bepaalde voorwaarden uitkomst bieden. Gescheiden ouders die het beste met hun kinderen voor hebben kunnen het beste nog even verder lezen.

Welvaartsverdeling via een regeling kindrekening

Het doel van de regeling kindrekening is om tot een eenduidige en eerlijke welvaartsverdeling te komen ten bate van de aanwezige kinderen. Het komt in plaats van alimentatie en maakt in basis onderdeel uit van het echtscheidingsconvenant en het ouderschapsplan. De opzet is eenduidig. Er wordt een lijst gemaakt met secundaire zaken die bij de kinderen horen en bekostigd moeten worden. Het betreft alleen een deel van de secundaire kosten van de kinderen. De primaire kosten vallen buiten deze regeling. Evenwicht is het toverwoord van de regeling.

Met deze inkomsten en uitgaven kan een een sluitend budget maken. De bedragen die beide ouders bijdragen kan gezien worden als een wederzijdse alimentatie bij (overheids)instanties. Op allerlei formulieren kan dat goed aangegeven worden. Het geeft een hoop duidelijkheid voor een langere periode.

Emotionele voorwaarden

Zoals met alle regelingen zijn er voorwaarden waaronder het functioneert. Bij een kindrekening is dat niet anders. Om te beginnen moet er onderling zakelijk vertrouwen zijn. Als een scheiding ontstaat uit een situatie waarin het onderlinge vertrouwen geschaad is, dan raad ik het niet aan. Ook dienen beide ex-echtelieden de kinderen op de eerste plaats te zetten. Dus duidelijk boven het eigen belang. Ook het elkaar iets gunnen is nodig. Het belangrijkste is echter dat je op een rustige manier periodiek overleg moet kunnen hebben over de precieze invulling en uitvoering.

In de praktijk zal het met name goed werken in gevallen van gedeelde voogdij of co-ouderschap. Die zonder conflicten kunnen onderhandelen en vertrouwen hebben in elkaar. Je zult immers periodiek moeten overleggen waar het budget aan te besteden en of er aanpassingen nodig zijn. Relevante zaken als contracten en bankafschriften kunnen het beste pro-actief gedeeld worden. Deze dienen immers als een belangrijke bron van informatie voor het onderlinge overleg. Dat beide ouders een eigen inkomen nodig hebben om dit mogelijk te maken behoeft geen uitleg.

Praktische voorwaarden

Ook is er een gezamenlijke rekening nodig waar beide toegang tot hebben. Het is wel aan te bevelen dat er één iemand is die de betalingen doet, om dubbele betalingen te voorkomen. Ook zo veel mogelijk werken met automatische incasso's maakt het makkelijker. Impuls uitgaven kunnen niet vanaf de kindrekening en dienen voorkomen te worden.

Zoals met alle afspraken dienen deze ook vastgelegd te worden in een document of brief met uitleg. Uitleg voor elkaar en (overheids)instanties die graag willen weten hoe het in elkaar zit. Dit document zal door beide ouders ondertekend moeten worden ter bevestiging en akkoord op de inhoud en uitvoering. Je moet het zien als een contract.

Voor- en nadelen

De werkelijkheid is vaak anders dan gepland. Door deze regeling is het echter vooraf duidelijk hoeveel ieder bij draagt aan de secundaire levensbehoefte van de kinderen. Daartegenover staan een zekere inbreng en zeggenschap over waar het geld aan besteed wordt. Tegenvallers worden automatisch gedeeld en het voorschieten van soms hoge kosten is niet nodig. Ook hoeft er geen gevecht voor alimentatie plaats te vinden. Dit gevecht is vaak langdurig en wederkerend. En de uitslag is vaak een overwinning voor één van de ouders. En dus ten nadele van de andere ouder en daarmee voor een deel ook voor de kinderen, als ze bij die ouder zijn. Een uitgave voor de kinderen is in alle gevallen goed overwogen.

Er kleven ook nadelen aan. Als er niet aan de eerder genoemde voorwaarden voldaan kan worden, ligt verkeerd gebruik op de loer. De kindrekening mag nooit een bufferrekening worden ten gunste van andere uitgaven. Je moet het unaniem eens kunnen zijn over waar het budget aan besteed wordt. Dat is niet altijd makkelijk. Iedere ouder moet "nee" kunnen accepteren. Oudere kinderen kunnen het gevoel krijgen dat het hun geld is. Dat is niet zo en vormt vaak een teleurstelling voor het kind.

Conclusie

De regeling kindrekening kan zorgen voor een financieel evenwicht tussen de ex-echtelieden. Het is tevens een goed voorbeeld voor de kinderen over hoe mensen met elkaar om kunnen gaan. En dat hun belang het persoonlijke belang van de ouders overstijgt. Het geeft beide ouders inzicht en inbreng in de uitgaven en activiteiten van de kinderen. Het is tevens een goed eerste bouwblok voor ouders om de toekomstige relatie op te baseren. Het huwelijk is voorbij, maar de kinderen verbinden de ouders voor de rest van het leven met elkaar.