De onzin van visualiseer wat je wilt krijgen

Visualiseren

Gaat het bij visualiseren er om dat je je voorstelt om iets te krijgen of visualiseren wij omdat we ons er bewust van worden dat we het gaan krijgen. Het is waarschijnlijk het laatste, want als visualiseren zou werken, dan zou er iets misgaan als we allemaal visualiseren. Want stel je voor dat we allemaal even goed visualiseren, wie krijgt dan de hoofdprijs in bijvoorbeeld de staatsloterij, degene die net iets beter visualiseerde. Maar wie bepaalt dat dan.

Index

Visualisatie

In een artikel van PowerTips vind je advies over hoe je moet visualiseren. Maar zo zijn er een heleboel adviseurs die ons vertellen dat we moeten visualiseren als we iets willen krijgen. We moeten ons voorstellen wat we gaan krijgen en hoe we er mee gaan leven en wat het ons zal doen.

Als je visualiseren goed wilt doen, dan moet je je eigenlijk tot het eind van je leven voorstellen wat iets je gaat doen, maar misschien is dat een beetje teveel gevraagd. We hebben tenslotte ook nog een gewoon leven te leiden. Maar er is waarschijnlijk nog een andere reden waarom we niet visualiseren. We zouden ons namelijk moeten voorstellen hoe we iedere dag blij worden van dat wat we hebben gekregen. Dat is wel heel veel werk voor de meesten van ons. Tijd die we liever steken in zaken die we nu al leuk vinden.

Index

Andere tekortkomingen aan het idee van visualiseren

Nu is niet alleen de tijdsinvestering een tekortkoming aan het idee van visualiseren om te krijgen wat je wilt hebben. Er is ook nog de tekortkoming dat niet duidelijk is waarom je iets wilt krijgen. Wil je iets bijvoorbeeld krijgen om je gewaardeerd te voelen. Of wil je iets krijgen om te ervaren wat het je doet. Dan heb je nog het punt dat mensen vaak niet weten wat iets hun kan of zal doen. Hoe kun je het je dan voorstellen of visualiseren. Verder heb je nog zoiets als je bewust zijn van wat je jezelf toewenst. Vaak willen we dingen omdat anderen het ook hebben, zonder ons bewust te zijn van het feit of we het zelf willen hebben. Dan gaat het dus gewoon om “de heb”, zoals dat zo mooi heet in het Nederlands. Vervolgens heb ik dan ook nog de vraag hoe dat zit met kinderen, die van alles krijgen. Zijn dat soms volleerde visualiseerders, die van tevoren al wisten hoe het hier op aarde werkt.

Index

Waarom

Het eerste punt van kritiek op visualieren om te krijgen is dus het waarom van die visualisering. Visualiseer je omdat je vindt dat je het moet hebben, omdat anderen het hebben. Dan

zul je waarschijnlijk ook merken dat het je heel veel moeite kost om je voor te stellen hoe je er plezier van zult beleven. Echter als je visualiseert om iets te krijgen wat je leuk vindt of om een ervaring op te doen, dan zul je merken dat je geen probleem hebt met je een voorstelling te maken van je toekomst met je wens.

Index

Waardering

Een tweede punt van kritiek is één die ook valt onder het waarom wil je het visualiseren. Dit punt begint met de vraag:

Wil je het hebben omdat je het vanuit jezelf voelt of ben je blij dat je het wilt omdat je je daardoor gewaardeerd voelt.

Dus haal je de waardering voor jezelf uit het feit dat je iets krijgt van iets buiten je of uit jezelf.

We hebben ondertussen allemaal wel geleerd dat het er om gaat dat je jezelf waardeert, want die soort van waardering is voor altijd. Terwijl externe waardering vaak maar een paar dagen of een paar maandjes meegaat. Kijk maar eens naar al die werknemers die na een paar maanden niet meer opkijken van de salarisverhoging en het eigenlijk al niet meer waarderen. Of zouden ze zich de salarisverhoging verkeerd gevisualiseerd hebben. Hebben ze zich soms voorgesteld dat het gevoel van waardering na een paar maanden verdwijnt.

Index

Niet weten

Als derde punt van kritiek op je voorstellen wat iets je gaat doen als je het krijgt, heb je het feit dat mensen niet van alles kunnen weten wat het hun gaat doen. Ergo als ik niet weet wat iets me zal doen, hoe kan ik dan visualiseren wat het krijgen van dat wat ik wil me gaat doen. Dat zou betekenen dat je alleen dat kunt krijgen wat je al kent. Want als ik de auto niet ken, hoe kan ik me dan voorstellen dat het hebben van een auto me plezier zal bezorgen. Terwijl we allemaal weten dat we ook gelukkig of ongelukkig kunnen worden van iets dat we nog niet kennen. Zo kennen heel veel mensen het begrip ontslag, niet omdat ze zich hebben gevisualiseerd dat ze ontslagen zullen worden. Maar blijkbaar omdat ze zich niet hebben voorgesteld wat het is om de rest van hun leven werk te hebben. Overigens zou zo’n perfect gelukkig leven ook wel heel erg saai zijn.

Index

Krijgen wat je niet wilt

Nu kom je eigenlijk in het gebied van werkelijke kritiek op het idee van visualisatie. Als je het idee toepast op alles wat in ons leven gebeurt dan zou het er op neer komen dat we zelf het negatieve veroorzaken. Blijkbaar zijn er momenten in ons leven waarop we gaan zitten

visualiseren hoe ons vervelende dingen overkomen. Maar hoe zit dat dan met kinderen die ziek geboren worden. Hebben de ouders zich de gezondheid van hun kind verkeerd voorgesteld. Of hebben de ouders zichzelf voorgesteld hoe gelukkig ze zullen worden van een ziek kind. Is dat niet een teken van psychische onevenwichtigheid of zelfs sociopathie.

Index

Over de rug van anderen

Dit lijkt een vreemd punt in de kritiek. Maar als ik stel dat het voldoende is om een paar regels goed toe te passen en me voor te stellen hoe iets me gelukkig zal maken, dan kan ik ook wensen dat iemand anders ongelukkig wordt. Stel je de hardloper voor die mee wil doen aan de honderd meter sprint op de Olympische spelen. Hij of zij weet dat hij of zij nooit zal winnen zolang een concurrent gezond is. In dit systeem van je voorstellen hoe je gaat winnen, zou het voldoende zijn om je voor te stellen hoe je dankzij een gebroken been van je concurrent de gelukkige winnaar zult worden. Natuurlijk is het negatief, maar wat is er zo erg aan gelukkig worden van het ongeluk van anderen. We doen het iedere dag, ook al is dat niet gevisualiseerd. Hoeveel mensen zijn niet blij dat zij die promotie wel gekregen hebben en zijn nog blijer, omdat een concurrent de promotie niet gekregen heeft?

Index

Wetmatigheid

Aangezien het idee van visualiseren gebracht wordt als een wet van het universum, kom je ook nog uit op het principe van wetmatigheid. Zo is zwaartekracht ook een universele wet. De zwaartekracht in Nederland werkt niet anders dan die in China of op Antarctica. De zwaartekracht is hier misschien ietsje zwakker of sterker dan ergens anders, maar de werking is hetzelfde. Je kunt dus alleen maar de conclusie trekken dat als je visualiseert wat iets je doet en je bent daar heel precies in, dan moet het werken. Ook als het tegen een andere universele wet ingaat. Zo zou ik dus moeten kunnen vliegen zonder vleugels en een vliegtuig, als ik me voorstel dat ik daar gelukkig van wordt. Maar er is geen planeet waar de zwaartekracht werkt op basis van wat we ons voorstellen of de dichtheid van de lucht zich verandert omdat dat ons gelukkig zou maken. Dat zou ook wel vreemd zijn, want dan zou ik bijvoorbeeld de zwaartekracht van de zon kunnen opheffen, door mezelf gelukkig te voelen over het reizen door het universum met de planeet aarde, vrij van de zon.

Index

Kan het wel

Uiteindelijk geldt voor visualiseren wel, dat er mensen zijn die aangeven dat het voor hun heeft gewerkt. Een paar vraagtekens die je daar altijd bij kunt stellen is:

Wat waren de omstandigheden?
In welke gemoedstoestand waren ze op het moment dat ze zich iets gingen visualiseren?
Hoe oplettend waren ze toen ze bezig waren met het hele proces?
Hebben ze hetzelfde uitgeprobeerd, maar dan door zich het tegenovergestelde te visualiseren?

Want als iets werkt met positieve uitkomsten, dan moet het ook werken als je je het tegenovergestelde voorstelt.

Index

Een universele wet

Maar waarschijnlijk is visualiseren wat iets je doet, je zou het ook je bewustworden van hoe je iets zult ervaren kunnen noemen, wel iets wat een universele wet is. Ook al kun je kritiek hebben op de uitwerking er van in veel boeken.

Zoals ik al schreef hebben we voor visualiseren meestal geen tijd en zin of eigenlijk moet ik zeggen “geen zin in en dus geen tijd voor”. Als je geen zin hebt, dan is het natuurlijk logisch dat je niet gaat visualiseren. Maar misschien betekent het feit dat je geen zin hebt ook wel dat het niet voor je bedoeld is. Dan kun je vervolgens stellen dat het moment waarop je zin hebt om te visualiseren eigenlijk het moment is waarop je je bewust wordt van het feit dat je iets gaat krijgen. Waarna je al voorpret hebt van wat je gaat krijgen door je voor te stellen hoe blij je er van wordt. Eigenlijk een beetje zoals we als kinderen voorpret hadden van het feit dat het Sinterklaas werd.

Visualiseren werkt dus wel, maar niet omdat we ons voorstellen dat we iets graag willen. Visualiseren is het signaal dat we iets gaan krijgen waar we klaar voor zijn om te ontvangen. Dus als je je niet kunt voorstellen dat je iets gaat krijgen, dan had je er nog geen behoefte aan.

Index