Loon bij ziekte

Inleiding

Centraal is de vrij nieuwe wetgeving staat dat de werkgever niet één, maar twee jaar lang het loon van een zieke werknemer moet doorbetalen. De verlenging van de loondoorbetalingsplicht is een extra financiële prikkel. Opdat werkgevers zich blijven inspannen het ziekteverzuim terug te dringen en hun zieke werknemer zo snel mogelijk weer aan de slag te krijgen.

Loon

Op grond van artikel 7:629 BW heb je als zieke werknemer, gedurende 104 weken recht op 70% van je loon, de eerste 52 weken zelfs het wettelijke minimumloon. In het tweede jaar mag de uitkering niet hoger zijn dan 70% van het loon. Dit maximum is bepaald om de zieke werknemer te stimuleren zo snel mogelijk weer aan het werk te gaan. Het is in het tweede jaar niet langer verplicht om tenminste 100% van het minimumloon door te betalen. De afspraken en die zijn of worden vervat in het arbeidscontract betreffen een aanvulling. Artikel 7:629 BW is weliswaar dwingend recht, maar dat staat er niet aan in de weg dat werkgever en werknemer afspraken over aanvullingen op het wettelijke minimum mogen maken, dit is een uitwerking van de contractsvrijheid.

Re-integratie

Op grond van artikel 7:658a BW rust op de werkgever de verplichting om de werknemer te re-integreren. In het tweede lid van deze bepaling staat dat de werkgever de daarvoor benodigde maatregelen moet treffen, dat kan ook scholing zijn. Uit een arrest gewezen door de Hoge Raad is bepaald dat de werkgever moet kunnen aantonen (doen blijken) dat de re-integratiemaatregelen in redelijkheid niet zijn te vergen. Een voorbeeld, een werknemer ontwikkeld ernstige rugklachten vanwege stress en een slechte houding op de bureaustoel. De werknemer kan dan, om nog sterker te staan, een medisch document waarin de fysieke klacht onomstotelijk vast komt te staan of zelf voldoende aannemelijk maken dat werken zonder aanpassing van de arbeid niet meer mogelijk is onder huidige omstandigheden. Hij heeft dan recht op een ergonomische bureaustoel, alles in redelijkheid natuurlijk (niet een stoel van €8000 als er ook zijn van €500 die voldoen).

Op grond van artikel 7:660a BW is de werknemer verplicht mee te werken aan re-integratie. In artikel 7:660a BW staat dat de werknemer die in verband met ongeschiktheid ten gevolge van ziekte verhinderd is de bedongen arbeid te verrichten verplicht is passende arbeid als bedoeld in artikel 7:658a lid 4 BW te aanvaarden als de werkgever hem in de gelegenheid stelt. Passende arbeid is alle arbeid die voor de krachten en bekwaamheden van de werknemer is berekend.

Wat als je niet wilt meewerken of denkt dat je ziek genoeg bent, maar je wordt niet geloofd

Weigering van een zieke werknemer om in te gaan op een redelijk voorstel voor passende arbeid, kan er dan voor zorgen dat de werkgever het loon niet langer hoeft door te betalen, zie art 7:629 lid 3 BW. Zodra de werknemer ingaat op het aanbod van passende arbeid, herleeft de verplichting om het loon door te betalen. Ben je het niet eens met de werkgever over de passende arbeid, dan kan je een second opinion aanvragen bij een arts, dit moet je dan wel zelf betalen. Deze kan de werkgever ervan overtuigen dat hij fout zit. Overigens kan de werkgever je niet ontslaan tijdens je ziekte, er geldt namelijk een ontslagverbod gedurende de tijd van ziekte.

Ik heb geen werk en ben ziek

Heb je een contract voor bepaalde tijd en die loopt af of is de twee jaar om van ziektebetaling door je werkgever dan kom je terecht in de Ziektewet. Dit is dan ook echt een vangnet voor de zwakkeren op de arbeidsmarkt. Hier zijn weinig vereisten voor, de belangrijkste is dat je een werknemer moet zijn geweest. Zo niet, kan je altijd nog in aanmerking komen voor een bijstandsuitkering.