Hoe werkt Hemodialyse

Inleiding

Het menselijk lichaam is een raadsel der natuur. Door de eeuwen heen vragen mensen zich al af hoe het lichaam werkt, hoe we voortbewegen en hoe het leven ontstaat. Door dit af te vragen is de wetenschap tot verschillende ontdekkingen gekomen. Zo kan een gebroken bot worden geheeld, spieren worden verzet, haren geïmplanteerd en zijn er machines ontwikkeld om de functie van organen over te nemen. Denk hierbij aan een hart/longapparaat of een dialyseapparaat. Dialyse wordt meestal voorgeschreven door een nefroloog, deze internist is gespecialiseerd in het functioneren van de nieren.

Hoe werkt het

Hemodialyse, in de volksmond ook wel dialyse genoemd, wordt gebruikt als nierfunctievervangende therapie welke gebaseerd is op het principe filtratie. Tijdens de behandeling welke ongeveer 2-3 uren per behandeling duurt, wordt het bloed gezuiverd van een teveel aan afvalstoffen en vocht en wordt toegepast bij chronische nierpatiënten waarvan de nierfunctie onvoldoende of uitgevallen is. Dialyse gebeurt twee of drie maal per week door middel van een dialysemachine (een zogenaamde kunstnier). Tijdens deze behandeling ligt de patiënt drie of vier uur aan de machine (afhankelijk van de nierfunctie). Dialyseren is dan ook een zware belasting voor het lichaam en de meeste patiënten hebben na de dialyse last van een zogenaamde dialysekater. Men voelt zich “uitgewrongen” en zeer vermoeid, er wordt gesteld dat één jaar dialyseren gelijk staat aan twee levensjaren. Er wordt dan ook getracht om de behandeling zo comfortabel mogelijk te maken door middel van ontspanning met TV en dergelijke. De meeste behandelingen worden in het ziekenhuis of dialysecentrum gedaan (op vaste dagen) zodat ook de bloeddruk, polsslag en gewicht gecontroleerd kunnen worden. Naar mate de behandeling goed gaat kan besloten worden om thuis te dialyseren. Sommige patiënten kiezen ervoor om tijdens de behandeling te slapen. Tijdens de behandeling wordt de patiënt aangesloten op de kunstnier en is het nodig dat de bloedvaten van een patiënt worden aangeprikt om bloed naar de machine te transporteren. Bij dit aanprikken dient de verpleegkundige de naald aan te brengen in een shunt (welke voor dialyse operatief is aangebracht, meestal in de linkerpols). Tijdens het “spoelen” worden de verschillende controles uitgevoerd, dit kan ook bloedafname zijn. Nadat het apparaat het bloed heeft gezuiverd, wordt het weer teruggebracht naar het lichaam. Nu kan de shunt worden afgesloten en transportlijnen worden verwijderd. Een laatste controle van de patiënt wordt gedaan waarna men het ziekenhuis of centrum kan verlaten.

Invloed en oplossing

Dialyse heeft dan ook een grote invloed om de patiënt en de mensen om deze patiënt. Familie en vrienden zijn gedwongen om rekening te houden met de terugkerende routine en gang naar het ziekenhuis. Ook de uitputting en beperkingen van de patiënt kan de banden gaan beïnvloeden, de vrijheid van een patiënt wordt beperkt. Vaak hebben nierpatiënten een vochtbeperking en moeten ze zich houden aan een streng dieet. Denk hierbij aan een zoutloos, kalium beperkt en eiwitbeperking. Een uitweg is transplantatie, hieraan zitten natuurlijk ook beperkingen en is een zware ingreep maar de vrijheid van een patiënt is vele malen groter.