Wat wil je weten over schaamluizen

Schaamluizen schamen zich niet

Naast de gewone hoofdluizen zijn er nog twee familieleden: de schaamluis en de lichaamsluis (ook wel kledingluis genoemd). De schaamluis is vrij onbekend en dat is een goed teken. Dat betekent niet dat schaamluizen hebben een vervelende toestand is waar je graag vanaf wil!

De familie van de luizen

Lichaamsluis (klerenluis)

In tegenstelling tot de hoofdluis is de lichaams- of klerenluis wel een signaal van gebrek aan hygiëne. Ze wordt dan ook haast uitsluitend aangetroffen bij verwaarloosde personen of clochards.
Ze leven niet op het lichaam maar in de kleren en wordt ook meestal verspreid via de kleding of via beddegoed.
De beet van de beestjes leidt tot hevige jeuk. De huid kan door het herhaald krabben ontstoken raken hetgeen op termijn tot een bruingrijze verkleuring kan leiden die bekend staat onder de zeer typische naam 'landlopershuid'.

Schaamluizen

Schaamluizen ontlenen hun naam aan het feit dat ze vooral in de schaamstreek aktief zijn en soms tussen de haartjes in de dijen en de oksels. Ze veroorzaken jeuk doordat ze bijten om bloed op te zuigen. Deze jeuk kan leiden tot krabben, wat dan weer kleine wondjes kan veroorzaken.
De schaamluis voelt zich niet alleen thuis in schaamhaar maar ook in wenkbrauwen, wimpers, borsthaar. Ze huist niet in het hoofdhaar.
Verder zijn ze vooral 's nachts actief. Ze zuigen zich vol bloed en leggen lichtbruine eitjes (neten). Deze zijn vastgeklit aan de haren en komen na ongeveer één week uit.
Meestal worden ze overgedragen door seksuele contacten maar het kan ook via beddegoed of toiletgerief gebeuren.
Schaamluizen zijn niet gevaarlijk.

Klachten

Het meest typische symptoom is dus hardnekkige jeuk. Ook ziet men kleine blauwe vlekjes op de getroffen plaats.
Mogelijk gevolg is ontsteking van de huid door het krabben. Ook kunnen op termijn huidletsels en eczeem ontstaan.

Behandeling

Is noodzakelijk: Malathion wordt veel gebruikt. In malathion zit echter alcohol hetgeen bij behandeling irritatie van de huid kan geven.
Het schaamhaar kan ook afgeschoren worden: daarmee verdwijnen de meeste neten (eitjes). Echter ook na scheren is behandeling met een middel nodig. Een partner met dezelfde klachten dient gelijktijdig meebehandeld te worden.
Ook moeten kleren en beddegoed worden ontsmet en zo mogelijk in de kookwas worden gereinigd.