Hoe te reageren op het gehuil van een baby

E.T.

Veronderstel dat u door ruimteschip van een verre planeet bent ontvoerd, en u wordt omringd door reuzevreemdelingen wiens taal u niet spreekt. Twee van die vreemdelingen zorgen voor u. U bent volledig afhankelijk van hen om in al uw behoeften te voorzien - honger, dorst, comfort en - vooral - geruststelling dat u in deze vreemde plaats veilig bent. Veronderstel nu dat er iets verkeerd is - u hebt pijn, of bent vreselijk dorstig, of heeft behoefte aan emotionele steun. Maar uw twee bedienden negeren uw noodkreten, en u kunt hen er niet toe brengen om u te helpen of uw behoeften te begrijpen. Nu hebt u een ander probleem, ernstiger dan de eerste: u voelt zich volledig hulpeloos en alleen in een vreemde wereld.

De veronderstellingen van een baby

In al onschuld veronderstelt een baby dat wij, als zijn ouders, correct zijn - dat wat wij doen wat wij zouden moeten doen. Als wij niets doen, kan de baby slechts bedenken dat hij is niet geliefd is omdat hij niet lief is. Hij heeft niet de capaciteit om te bedenken dat wij slechts bezig zijn, afgeleid, ongerust gemaakt, misleid door "experts", of eenvoudig onervaren als ouders zijn. Het maakt niet uit hoeveel we van de baby houden, het is meestal de fysieke manifestatie van die liefde die de baby kan begrijpen.

Niemand houdt ervan genegeerd te worden en als dat gebeurt, brengt dit een gevoel van hulpeloosheid en woede met zich mee die onvermijdelijk de relatie beschadigt. Zo'n reactie schijnt universeel door volwassenen te worden ervaren, en er is geen reden om aan te nemen dat het voor babies en kinderen anders is. Weinig mensen zouden een volwassene negeren terwijl hij herhaaldelijk vraagt: "Kunt u me helpen? Ik voel me niet goed". Zo'n verzoek negeren zou als aller onaardigst worden beschouwd. Een baby kan zo'n verzoek niet doen; hij kan slechts huilen en huilen totdat iemand antwoordt - of tot hij in wanhoop opgeeft.

Duizenden jaren geleden was direct reageren op een baby' s gehuil een onbetwistbaar feit. In onze cultuur veronderstellen wij dat huilen voor babys normaal en onvermijdelijk is. Maar in natuurlijke maatschappijen waar de babys de hele de dag en nacht door de verzorger worden gedragen en verzorgd, zijn huilbabies zeldzaam. In tegenstelling tot wat velen in onze maatschappij zouden verwachten, zijn deze babies sneller onafhankelijk dan babies die dergelijke zorg niet ontvangen.

Onderzoek naar vroege kinderjaren toont aan dat kinderen die de hoogste mate van liefdevolle zorg in hun kleutertijd hebben genoten, zelfverzekerde en liefdevolle volwassenen worden, terwijl babies die genegeerd en gedwongen zijn tot onderdanig gedrag, hierdoor gevoelens van wrok en woede opbouwen, die later op schadelijke manieren kunnen worden geuit.

Standaard advies

Ondanks dit onderzoek, worden de meeste argumenten voor het negeren van de baby gebaseerd op vrees voor "het verwennen" van de baby. Een standaard brochure over baby verzorging, adviseert de ouders vaak om "de baby een tijdje te laten huilen". Hoewel de kleutertijd een moeilijke tijd voor de ouders kan zijn, is een baby eenvoudig te jong en onervaren om de oorzaak van zijn gehuil te beheersen, wat er ook het mag zijn.

Hij kan zichzelf niet verschonen of zichzelf troosten op een manier zoals de natuur het bedoeld heeft. Het is de verantwoordelijkheid van de ouders om ervoor te zorgen dat de baby gevoed worden en zich veilig en geliefd te voelen. Het is niet de verantwoordelijkheid van de baby om aan de behoefte van rust en stilte van de ouders te voldoen.

De brochure impliceert dat als de ouders hun baby de kans bieden onafhankelijk te worden, zij hem helpen rijpen. Maar een baby is eenvoudig niet geschikt voor dergelijke rijpheid. De ware rijpheid wijst op een sterke ondergrond van emotionele veiligheid en liefde van degenen die het dichtst bij de baby staan gedurende de eerste levensjaren.

Conclusie

Het negeren van een baby' s gehuil is als het gebruiken van oordopjes om het verontrustende lawaai van een rookdetector tegen te houden. Het geluid van een rookdetector moet ons alarmeren over een ernstige kwestie die een reactie vereist - net zoals het gehuil van een baby. Het gehuil van een baby is precies zo ernstig als het klinkt.

Het zwaar het ook kan zijn, het gehuil van een baby zou geen machtsstrijd tussen ouder en kind moeten zijn, maar als natuurlijke geschenk moeten worden gezien die ervoor zorgt dat alle babies met een grote capaciteit voor liefde en vertrouwen tot volwassenheid kunnen groeien.