Hoe behandel je Parkinson

Parkinson's desease en de symptomen van Parkinson

Helaas is Parkinson momenteel nog niet te genezen. Wel kunnen de symptomen wat worden verzacht. Met medicijnen en aandacht wordt, ondanks de voortgang van Parkinson's desease, het leven wat draaglijker en kwalitatief beter gemaakt dan zonder deze zorgvuldige begeleiding het geval zou zijn geweest. Hier daarom meer over de symptomen, de oorzaken en behandeling van de Ziekte van Parkinson.

Wat is de oorzaak van de ziekte van Parkinson? Is die bekend?

De ziekte van Parkinson werd in 1817 voor het eerst in kaart gebracht door de naamgever van deze ziekte dr. James Parkinson. De precieze oorzaak is niet bekend. We weten wel dat het een neurologische aandoening is, die vooral voorkomt bij mensen ouder dan 50 jaar. Vrouwen en mannen. Cellen in de hersenen, die de stof dopamine aanmaken wat nodig is voor een goede controle van onze lichaamsbewegingen, sterven vervroegd af. Hierdoor wordt te weinig dopamnine aangemaakt, met alle gevolgen van dien. Het idee dat de ziekte van Parkison erfelijk zou zijn blijkt een misverstand te zijn

Welke behandeling van Parkinson werkt er?

De ziekte van Parkinson is een voortschrijdend proces, waarbij meerdere medicijnen kunnen worden toegediend. In het begin is dat meestal cabergoline, pergolide, ropinirol, pramipexol en bromocriptine. Dit eventueel in combinatie levodopa. Anticholinergica blijken vooral goed te werken tegen het beven, de vermindering van de aanmaak van speeksel en eventuele overtollige transpiratie. Vaak wordt dit alles nog gecombineerd met specifieke vormen van fysiotherapie.

De ziekte van Parkinson verloopt in fasen, welke?

Parkinson doorloopt een aantal fasen, die een andere behandeling noodzakelijk maken. Daarbij wordt in de hele wereld het schema van Hoehn en Yahr gebruikt met de stadia van het ziekteverloop:

1. Fase I: In fase I ontstaan er storingen aan één kant van het lichaam. Meestal worden dan nog geen medicijnen toegediend, maar worden wel al bewegingsoefeningen gedaan.
2. Fase II: Er ontstaat een bilateraal beeld, verschijnselen aan beide kanten van het lichaam, zonder dat sprake is van evenwichtsstoornissen. Aan het einde van fase I wordt met de medicatie gestart. Het gaat dan om Amantamide.
3. Fase III: Billateraal beeld met evenwichtsstoornissen, waarbij de patiënt nog wel zelfstandig kan functioneren. De medicatie wordt meestal uitgebreid met de toediening van Levodopa en Dopamine agonisten. Levodapa is bekend om zijn mogelijke bijwerkingen, zoals misselijkheid, braken, verwardheid en nachtmerries. Operaties worden alleen toegepast, wanneer medicijnen niet meer of onvoldoende helpen of zelfs niet meer te verdragen zijn.
4. Fase IV: De situatie is zo verergerd, dat de patiënt nu dagelijkse hulp nodig heeft. De medicatie wordt soms verder aangepast.
5. Fase V: De degeneratie is zover voortgeschreden, dat er sprake is ernstige invaliditeit. Afhankelijk van de individuele situatie wordt de medicatie verder aangepast.

Symptomen van de ziekte van Parkinson: primair en secundair

Wie de symptomen in beeld brengt kan een onderscheid maken in primaire en secundaire symptomen.

Primaire symptomen van Parkinson zijn:

1. Stijfheid en inflexibiliteit van ledematen en gewrichten. Dit is de zogenaamde rigiditeit.
2. Bradykinesie en akinesie, dat wil zeggen een trage motoriek bij opstaan, lopen en zitten.
3. De tremor, ofwel het veelvuldig langdurig trillen van een arm, hand of been, het hoofd, en zo verder.
4. De posturale instabiliteit, wat inhoudt een slechte balans en coördinatie van bewegingen.

Enkele secundaire symptomen:

1. Kwijlen door overmatige productie van speeksel.
2. Moeite met slikken.
3. Obstipatie, moeilijke stoelgang en verstopping.
4. Transpireren.
5. Veelvuldige aandrang tot plassen en urineverlies.
6. Depressiviteit.
7. Angst.
8. Geen gezichtsexpressie.
9. Grote vermoeidheid.
10. Moeite met strikken van veters en dergelijke.
11. Hallucinaties.
12. Moeilijk en zeer traag, met kleine passen, lopen.