Hoe voorkom je Parkinson

Oorzaak van Parkinson, wat weten we van Parkinson?

Parkinson is momenteel niet te voorkomen. Dit komt doordat we de oorzaak van Parkinson in de meeste gevallen nog niet precies weten. Men vermoedt dat het ontstaat door een combinatie van factoren. Wellicht zal verder onderzoek hier in de toekomst meer duidelijkheid over geven. Ook lijkt stamceltherapie oplossingen voor de toekomst te bieden.

Hersenen en ziekte van Parkinson

De hersencellen waarin het dopamine wordt aangemaakt sterven geleidelijk af. Hierdoor worden de signalen tussen de hersenen en spieren niet meer goed doorgegeven. Hoe dit zo ontstaat is nog onbekend. Na verloop van tijd, worden de gevolgen hiervan steeds meer zichtbaar en merkbaar. De behandeling van de ziekte van Parkinson beoogt zo veel mogelijk om de kenmerkende klachten van de ziekte van Parkinson te verminderen teneinde zo het leven kwalitatief sterk te verbeteren. De behandeling kent een breed spectrum van medicijnen tot en met fysiotherapie en soms zelfs chirurgisch ingrijpen.

Operatief ingrijpen

De Deep Brain Strategy is een nieuwe ingrijpende behandelingsmethode: operatief worden bepaalde delen van de hersenen stilgelegd of worden juist via elektrische impulsen extra gestimuleerd. Dit alles om het beven van betrokken patiënt te verminderen en waar mogelijk tegen te gaan. Met de Deep Brain Strategie probeert men de controle over het eigen lichaam bij gebrek aan dopamine weer deels terug te geven.

Symptomen ziekte van Parkinson

De ziekte van Parkinson kent een progressief verloop. Dat wil zeggen dat de gevolgen van de ziekte steeds ernstiger worden. Bij het in kaart brengen van de ziekte van Parkinson worden een aantal fasen onderscheiden. Vijf bekende fasen zijn de volgende:

1. Fase I: In fase I ontstaan er storingen aan één kant van het lichaam. Meestal worden in deze fase nog geen medicijnen toegediend, maar worden wel al bewegingsoefeningen gedaan. Fysiotherapie kan dan zeer verlichtend werken.
2. Fase II: Er ontstaat een bilateraal beeld. Dat wil zeggen dat er nu aan beide kanten van het lichaam stoornissen zichtbaar worden, zonder dat sprake is van evenwichtsstoornissen. Aan het einde van fase I wordt meestal met de medicatie gestart. Het gaat dan om Amantamide.
3. Fase III: In fase 3 is sprake van het bilateraal beeld uit fase 2, maar zijn daar een aantal evenwichtsstoornissen bijgekomen. De patiënt kan in deze fase nog wel zelfstandig functioneren, maar het wordt steeds moeilijker. De medicatie wordt meestal uitgebreid met de toediening van Levodopa en Dopamine agonisten. Levodapa is bekend om zijn mogelijke bijwerkingen, zoals misselijkheid, braken, verwardheid en nachtmerries. Operaties worden eventueel alleen toegepast, wanneer de medicijnen niet meer of onvoldoende helpen of door de vele mogelijke bijwerkingen zelfs niet meer te verdragen zijn.
4. Fase IV: In stadium 4 is de situatie zo verergerd, dat de patiënt nu wel dagelijkse hulp nodig heeft. De medicatie wordt soms verder aangepast, zolang de patiënt de medicijnen verdragen kan.
5. Fase V: In fase 5 is de degeneratie helaas zover voortgeschreden, dat er sprake is ernstige invaliditeit. Afhankelijk van de individuele situatie wordt de medicatie verder aangepast. Het is goed om te weten er inmiddels onderzoek wordt gedaan naar een hele nieuwe generatie van geneesmiddelen, die het een en ander beter draagbaar moeten gaan maken.