Welke zijn de oorzaken van slecht horen

Slecht horen

Slecht horen of doofheid is een storend probleem, zowel voor het slachtoffer zelf als voor zijn of haar omgeving. Bijkomend probleem is nog dat diegene die niet goed hoort dat zelf niet wil toegeven tenzij de toestand vrij ernstig wordt. Typisch is ook dat het aanschaffen van een hoorapparaat zo lang mogelijk wordt uitgesteld.

Slecht horen verschillende oorzaken

Langdurige blootstelling aan overdreven lawaai; bijvoorbeeld tijdens het werk alhoewel de wetgeving op dit gebied voldoende dwingend is.
Sommige medicijnen kunnen ons gehoororgaan schade toebrengen.
Erfelijkheid.
Het is ook mogelijk om van de ene dag op de andere slechthorend te worden.
Aanwezigheid van een tumor in de buurt van de gehoorzenuw.
Een explosie: te veel lawaai in één keer.
Een zware klap tegen het hoofd, bvb. voetbal (koppen), fietsen (val op het hoofd).
Andere ziekten waarmee men in de loop van het leven in contact komt: bof, mazelen, rode hond, roodvonk en zelfs griep.
Complicaties tijdens de zwangerschap.
Geheel of gedeeltelijk afgesloten gehoorgang door een prop, oorsmeer, eczeem, een ontsteking.
Beschadigd trommelvlies: littekenweefsel op het trommelvlies of een gaatje erin.
Een vastgegroeide stijgbeugel als gevolg van verkalking.

Gevolgen

Vooral oudere slechthorende mensen kunnen depressief of toch op zijn minst neerslachtig worden.
Ook maken ze zich zorgen omdat ze bijvoorbeeld de deurbel niet meer horen of niet (goed) meer kunnen telefoneren.
Ook sluiten ze zich op omdat ze contact met anderen vermijden. Ze kunnen moeilijk een gesprek volgen en al helemaal niet deelnemen aan een groepsgesprek of bijvoorbeeld een receptie met veel achtergrondgeluiden.
Ook kinderen en vrienden mijden mensen die slecht horen.
Soms gaat slechthorendheid samen met oorsuizingen.

Testen

Het toon-audiogram wordt het meest gebruikt. Men test de hoorbaarheid van de zuivere tonen door middel van ‘piepjes’.
Daarnaast is er het spraak-audiogram: het onderscheiden van de verschillende klanken.

Oplossingen

Bezoek aan de KNO-arts is een must. Immers er betaan verschillende vormen van slechthorendheid die afhankelijk zijn van de plaats in het oor doe niet meer normaal functioneert. De juiste oorzaak moet eerst worden vastgesteld. Afhankelijk daarvan zal de arts:

Opereren: bijvoorbeeld buisjes plaatsen,
Medicijnen voorschrijven,
Een hoorapparaat aanbevelen.

Meest bekend: Ziekte van Ménière

Bij deze ziekte is er sprake van een niet goed werkend binnenoor. Hierdoor klaagt de patiënt van slecht horen, duizeligheid, braakneigingen (misselijkheid) en oorsuizingen.
Het is geen constante ziekte in die zin dat de ziekte zo af en toe de kop opsteekt en begint in één oor en soms ook het tweede oor aantast.

Conclusie

Omgaan met iemand die slecht hoort, is geen pretje. Integendeel, het is eerder een opgave voor iedereen: voor de slechthorende zelf maar die beseft het niet altijd, voor de partner, voor de kinderen, voor verplegenden, voor artsen, kortom met niemand is er blij mee. Je gaat ook niet graag op bezoek bij hen want wat moet je gaan vertellen. Je ziet dat ook in rusthuizen: dit soort bewoners krijgen weinig bezoek. Ze zijn gek op kleine kinderen maar juist het kleine grut snapt niet wat er aan de hand is met oma of opa.

Een tweede vaststelling in rusthuizen en bij slechthorenden in het algemeen: ze willen helemaal geen hoorapparaat. Voornaamste reden: dat kost geld. En als ze er dan toch een (soms zelfs 2) hebben aangeschaft, willen ze het niet dragen.