Tinnitus de perceptie van geluid

Tinnitus is de perceptie van geluid (bijvoorbeeld rinkelen, zoemen, suizen of neuriën) bij afwezigheid van een externe geluidsbron. Tinnitus kan constant of intermitterend, stabiel of pulserend zijn. Het kan worden waargenomen in één oor of beide, of in het midden van het hoofd. Sommige mensen denken zelfs dat het geluid afkomstig is van een externe bron en zoeken naar de oorsprong ervan totdat ze ontdekken dat het geluid in feite in hen is gegenereerd. Tinnitus komt veel voor en wordt gerapporteerd in alle leeftijdsgroepen, ongeveer 30% van de mensen zullen op een bepaald moment in hun leven tinnitus ervaren. Meestal verdwijnt de tinnitus, maar bij 10% van de mensen is tinnitus persistent. Misschien ken je de ervaring van een rinkelend gevoel in je oren na een avondje stappen. Misschien heb je het nooit een tweede gedachte gegeven, omdat het geluid normaal gesproken vanzelf verdwijnt. Maar wat als je 's ochtends wakker wordt en nog steeds het oorsuizen hoort? En wat als het rinkelen nooit stopt? Tinnitus treft wereldwijd 10% tot 15% van de volwassen bevolking en er zijn momenteel geen medicamenteuze therapieën beschikbaar op de markt. De reden hiervoor is een beperkt begrip van hoe tinnitus inslaat en wat voorkomt dat het weggaat.

Fantoom geluiden

Het genereren en verzenden van signalen in de hersenen is onderhevig aan voortdurende veranderingen. In het bijzonder kunnen signalen worden versterkt of afgesteld in een proces dat bekend staat als 'kneedbaarheid'. Wanneer signalen worden versterkt, wordt dit 'langetermijnpotentiatie' genoemd, een proces dat cruciaal is voor ons vermogen om herinneringen te leren en op te slaan. Wetende dat tinnitus een fantoomgeluid is dat niet bestaat in de buitenwereld maar wordt waargenomen, suggereert het dat er ergens in de hersenen cellen zijn die een vals signaal genereren als reactie op een geluid dat niet bestaat. Studies tonen aan dat gehoorsignalen worden overgedragen van het slakkenhuis in het binnenoor, naar een hersenstructuur die de dorsale cochleaire kern wordt genoemd. Dus in onze zoektocht om erachter te komen hoe tinnitus inéén steekt en wat het verhindert om weg te gaan start in de dorsale cochleaire kern.

Oorzaak van tinnitus herleiden

Cellen in de dorsale cochleaire kern zijn in staat om hun signalen te versterken. Op basis van eerdere resultaten die in een onderzoek zijn behaald, is er een goede redenen om te geloven dat dit vermogen na meervoudige blootstelling aan hard geluid in gevaar zou kunnen komen. Indien waar, zou dit sterk bewijsmateriaal zijn dat de dorsale cochleaire kern als de valse signaalgenerator impliceert, waardoor het een doelwit wordt voor therapeutische interventie. Om dit te testen is er een onderzoeksprogramma ontworpen dat tinnitus zou induceren in een dier. Dit betrof het creëren van een ervaring van meerdere blootstellingen aan hard geluid, testen op beperkingen in de signaalversterkingscapaciteit en uiteindelijk beoordelen of dit cruciaal is in het genereren van het valse auditieve signaal dat tinnitus wordt genoemd.

Blootstelling aan hard geluid

Blootstelling aan hard geluid tijdens de test voorkwam dat de dorsale cochleaire kern zijn binnenkomende signalen oppepte. Wat nog interessanter was, was dat de blootstelling aan hard geluid de wijzerplaten opdreef, de signaaloverdracht verzadigde en geen ruimte meer overbleef om het signaal verder op te voeren. Blootstelling aan hard geluid veranderde daardoor de kneedbaarheid van de hersenen, waardoor de dorsale cochleaire kern in een gecompromitteerde toestand bleef.

Wat triggert tinnitus

Tinnitus komt vaker voor bij mensen met gehoorverlies, veroorzaakt door schade aan het slakkenhuis of de gehoorzenuw. Tinnitus kan te wijten zijn aan blootstelling aan harde geluiden (direct door een explosie of veelvoudige ervaringen gedurende een lange periode), medicijnen die de gehoorzenuw beschadigen, middenoorproblemen (zoals infecties en vasculaire tumoren) en veroudering naarmate het gehoorverlies zich geleidelijk aan ontwikkelt. Tinnitus kan ook een symptoom zijn van de ziekte van Menière, een aandoening van het evenwichtsmechanisme in het binnenoor. Sommige geneesmiddelen, zoals aspirine, bepaalde antibiotica, antimalariamiddelen, antikanker en anticonvulsiva kunnen ook leiden tot tinnitus of de perceptie ervan verslechteren. De ervaring van tinnitus kan voor sommigen draaglijk zijn en voor anderen heel vervelend en zelfs pijnlijk.

Duisternis is de sleutel tot het verbeteren van het gehoor

In de testmodel van akoestische overbelichting veroorzaakte tinnitus een tijdelijke periode van gehoorverlies of een hardhorendheid ervaring, waarbij de hele wereld zijn volume lijkt te hebben verlaagd. Gedurende deze periode proberen cellen in de dorsale cochleaire kern dit lage omringende volume te compenseren door hun signaal te versterken. Deze interventie is succesvol, maar tegen de tijd dat het tijdelijke gehoorverlies verdwijnt, is de signaalversterking opgeslagen als een "geheugen" in de dorsale cochleaire kern, een geheugen dat niet snel vergeten wordt. De gevolgen van dit scenario zijn tinnitus, een vals signaalgeneratie die wordt waargenomen bij afwezigheid van een externe stimulus.

Een specifieke geluidsfrequentie

De test heeft aangetoond dat tinnitus, op een specifieke geluidsfrequentie instelt na het ervaren van blootstelling aan hard geluid. Beter nog, er is aangetoond dat een hoog magnesiumdieet kan voorkomen dat de dorsale cochleaire kern de draaiknoppen helemaal naar boven draait en deze op zijn plaats vergrendelt als een geheugen. Met die interventie is de daaropvolgende perceptie van tinnitus voorkomen.

Identificeren van geneesmiddelen

De volgende stap is het identificeren van geneesmiddelen die de ontwikkeling van tinnitus kunnen voorkomen en deze ook kunnen omkeren. Er is nu een goed startpunt en de zoektocht naar medicijnen die de magnesiumconcentratie in de hersenen kunnen verhogen of de werking ervan kunnen nabootsen kan beginnen. Totdat dit werk voltooid is, zal er echter moeten vertrouwt worden op de beproefde veiligheidsmaatregelen, namelijk het beperken van blootstelling aan lawaai of het dragen van gehoorbescherming.