Waardeer je me wel

Waardering

We hebben er allemaal behoefte aan, dat anderen ons waarderen. Hoewel het beter zou zijn als we begonnen met onszelf te waarderen. Dan zouden we ons waarschijnlijk veel minder afhankelijk voelen van de waardering van anderen. Maar we zouden ook veel beter het onderscheidt kunnen maken tussen echte waardering en geveinsde waardering. Daarnaast zou onze wereld niet instorten als we een keertje geen waardering kregen.

⤹ Index

Waardering krijgen

Als mensen iets leuk vinden, dan is dat wel waardering krijgen. Eigenlijk kunnen we er geen genoeg van krijgen van de waardering van anderen. Hoe meer hoe beter lijkt het wel. Kijk maar naar al die televisieprogramma’s die er tegenwoordig zijn:

ⓐ The Voice of Holland

ⓑ X-factor

ⓒ Popstars

ⓓ Het beste idee van Nederland

ⓔ De gouden Loekie 2010

ⓕ De gouden televizierring

Maar niet alleen al die televisieprogramma’s zijn een teken van een voortdurend zoeken naar waardering buiten onszelf. Ook iedere zichzelf respecterende landelijke vereniging heeft wel een prijs die waardering moet uiten:

➀ De beste vrouwelijke ondernemer van 2010

➁ De effies

➂ Het gouden kalf

➃ De beste jonge ondernemer 2010

➄ De AKO literatuurprijs

Zo gaat het maar door. Ik zou alleen al een artikel vol kunnen zetten met prijzen waarin beroepsgroepen één van hun leden hun waardering laat blijken. Bijvoorbeeld omdat hun lid zo geweldig zijn vak uitoefend of zijn vakgebied zo goed vertegenwoordigt. Het kan niet op al die prijzen, ieder jaar opnieuw. Je zou bijna gaan denken dat we niet meer weten wat het is om onszelf te waarderen. Helemaal als je kijkt naar hoe steeds meer mensen vinden dat ze een bonus verdienen van hun werkgever omdat ze iedere dag op hun werk komen.

⤹ Index

Het waarderingsprobleem

Er zijn echter twee problemen met voortdurende waardering. Het eerste is dat constante waardering leidt tot waarderingserosie. Op het laatst is niets meer goed genoeg om je gewaardeerd te voelen. Dat zie je bijvoorbeeld heel sterk met de jaarlijkse salarisbonus. Mensen vinden dat ze recht hebben op de bonus ook als ze helemaal niet zoveel meer bijzonders dan vorig jaar hebben gedaan. Maar je ziet het ook aan het feit dat mensen na een maand of drie al gewend zijn aan hun salarisverhoging.

Het tweede probleem met voortdurende waardering is dat mensen er alles aan gaan doen om het te krijgen. Of dat nu een eerlijke manier is of een doortrapte. Zo worden veel bonussen ieder

jaar uitgekeerd omdat de manager de doelen voor zijn afdeling dusdanig heeft gesteld, dat hij er wel overheen moet gaan. Dat is dan een doortrapte manier. Maar veel mensen die bepaalde werkzaamheden van hun takenpakket wel verrichten en anderen niet, doen dat omdat ze voor dat ene deel wel gewaardeerd worden en voor het andere niet. Neem een voorbeeld aan al die managers die als brandweermannen van brandhaard naar probleemgeval snellen. De enige reden die je kunt bedenken is het feit dat het oplossen van het probleem waardering geeft. Naast het oproepen van een gevoel van nuttig zijn en competentie natuurlijk.

⤹ Index

Het waarderingsgevaar

In de vorige alinea gaf ik één gevaar van te veel waarderen al aan. Het leidt tot de wens om alleen nog dingen te doen waarvoor je waardering krijgt. Maar dat is niet het enige gevaar. Al dat waarderen leidt ook tot mensen die vinden dat ze recht hebben op waardering en dus niet meer zelf kijken of ze goed werk verrichten. Voortdurende waardering leidt tot het onvermogen om zelf te kunnen beoordelen of je wel voldoet aan de norm. Maar het leidt ook tot het onvermogen om zelf een norm te stellen waaraan men wil voldoen en als men die norm dan haalt dat te waarderen. Men neemt namelijk een afwachtende houding aan om te zien welke norm door anderen wordt gesteld om vervolgens te bekijken of men de norm kan halen om zo weer wat waardering binnen te slepen. Met uitzondering van die rare mensen natuurlijk die zulke hoge normen stellen, dat ze onhaalbaar zijn. Waardoor ze in een hoekje kunnen gaan zitten klagen dat het toch nooit lukt.

Maar naast de voortdurende behoefte aan waardering en alleen nog dingen doen die waardering opleveren, bestaat ook het gevaar dat men anderen gaat veroordelen voor het feit dat ze geen waardering tonen. De bekende klaagzang van sommige mensen dat de andere belangrijke persoon in hun leven hun niet genoeg waardering geeft, is zo’n veroordeling. Maar als ze zichzelf genoeg waardering zouden geven, dan zouden ze niet bij iemand blijven die ze niet waardeert of ze zouden geen behoefte hebben aan waardering door de ander.

⤹ Index

Conclusie

Overigens is er niets op tegen om andere mensen te waarderen. Het is alleen vreemd dat we zoveel waardering nodig hebben van anderen, terwijl we het tegenwoordig beter hebben dan onze voorouders. Het lijkt wel alsof het universum onze aanwezigheid waardeert, maar wijzelf het niet waardevol vinden dat we er zijn. Maar om dan bij iedereen en elke vreemde te zoeken naar waardering voor onszelf, dat is wel wat vreemd.

Maar als je dan echt zo graag waardering wilt krijgen, dan doe je er misschien beter aan iedereen te laten merken dat je ze waardeert. Grote kans dat je dan op een later tijdstip vanzelf hun waardering ook krijgt. Mocht dat toch niet werken, dan kun je altijd nog jezelf waarderen voor het feit dat je anderen hebt laten blijken dat je ze waardeert.