Pedofilie binnen de Kerk

Pedofilieschandaal

In het bisdom Brugge in België is een pedofilieschandaal aan het licht gekomen. De zaak verspreidt zich intussen als een olievlek en de Kerk komt zwaar onder vuur te liggen. Hoe kan de Kerk hier gepast op reageren?

Mea Culpa

Het is natuurlijk niet de Kerk als instelling die de feiten gepleegd heeft. De daders handelen immers nog altijd als individu, maar misbruiken wel vaak hun machtspositie die ze innemen in de maatschappij. Het feit dat de Kerk in een aantal gevallen op de hoogte was en de zaak in de doofpot heeft willen stoppen roept nu wrevel op bij vele mensen. Het zou immers de Kerk moeten zijn die als eerste de daders een sanctie oplegt. Het kerkelijk recht is trouwens niet bindend en ook een strafrechterlijke procedure lijkt niet meer dan logisch. Een functie als geestelijke geeft immers geen vrijgeleide om strafbare feiten te plegen. En zeker niet als deze ingaan tegen de waardigheid van de mens.

Het zou vanwege de Kerk een symbolisch teken zijn om vergiffenis te vragen voor hetgeen gebeurd is. Dat ze de feiten veroordelen is logisch. Maar openlijk een gedeelte van de schuld op zich nemen zal weinig waarschijnlijk gebeuren. Men vreest natuurlijk dat er in geval van schuld tal van andere zaken aan het licht zullen komen met bijgevolg een hoop schadeclaims. Of die allemaal terecht zijn zal dan een hoop onderzoek vergen. Het imago van de Kerk kan er alleen maar op achteruit gaan.

Celibaat

Het celibaat is volgens velen één van de oorzaken van sommige wantoestanden. Een bisschop of pastoor zou evengoed een affectieve of sexuele relatie moeten kunnen beleven. Het celibaat zou een normaal leven in de weg staan en sommigen tot wandaden kunnen drijven. Het toont aan dat de huidige maatschappij verder geëvalueerd is dan de Kerk. De publieke opinie staat verder dan de standpunten van de clerus. Andere discussiepunten zoals de rol van de vrouw binnen de Kerk en het gebruik van condooms worden ook niet besproken binnen de Kerk. Ook de afkeer van homofilie en de totaal verouderde sexuele moraal staan ter discussie. Het toont aan dat de Kerk dringend nood heeft aan een kritisch zelfbeeld. Om zijn boodschap te kunnen verspreiden aan de miljoenen gelovigen dient men deze groep ook te begrijpen en ernaar te luisteren.

Conclusie

Het aantal ontdopingen is nog nooit zo hoog geweest als de dag van vandaag. Vele gelovigen voelen een afkeer van het instituut de Kerk. Je mag echter wel niet vergeten dat de Kerk slechts een instrument is, noem het gerust een bedrijf als je wil, om het geloof te beleven. Het geloof en de boodschap die achter deze leer zit blijft hetzelfde. Het wil niet zeggen dat de hele Kerk slecht is omwille van enkele rotte appels of verouderde opvattingen. Maar de mensen gaan meer en meer het geloof in zichzelf zoeken zonder gebruik te maken van de Kerk. De Kerk heeft in het verre verleden ook al moeten aanpassen dus waarom zou dit nu niet lukken? Het is en blijft een machtig instituut met een grote geschiedenis en een prachtig patrimonium. Zoveel traditie zou niet verloren mogen gaan door het zondigen van enkelingen.