Eten we dan allemaal verkeerd
Inleiding
Eten we dan vandaag allemaal verkeerd om ons meest ideale gewicht te bereiken en het ook te behouden? Is gezond, gevarieerd én evenwichtig eten niet langer het belangrijkste wapen in de strijd tegen overgewicht? Wat mogen we voortaan dan wél en niét eten, om ons gewicht eindelijk definitief onder controle te houden?
Voorbijgestreefd
Zopas werd de grootste dieetstudie op Europees vlak definitief afgerond. De resultaten ervan werden nu officieel bekendgemaakt. Met heel wat verrassende besluiten tot gevolg. Deze studie naar de oorzaken van overgewicht en obesitas werd, op vraag van de Europese Commissie, uitgevoerd door acht vooraanstaande universiteiten, waaronder deze van Maastricht. Hieruit blijkt dat we allemaal verkeerd eten. Een gezonde, gevarieerde en evenwichtige voeding zoals tot hiertoe werd aangenomen, blijkt nu voorbijgestreefd. Of toch niet?
Wat doen aan obesitas?
Obesitas is vandaag ongetwijfeld de belangrijkste ziekte van deze tijd. Met hun grootschalig onderzoek, wilde de Europese Commissie te weten komen wat er daartegen kan gedaan worden. Aan hun onderzoek werd deelgenomen door duizend volwassenen en 830 kinderen, allemaal mét ernstig overgewicht. Tijdens een acht wekend durend streng dieet, werden ze wekelijks op de weegschaal gezet. Er werd daarbij nauwlettend nagegaan wie zijn streefgewicht bereikte en wie dat ook het beste behield. Na de eerste afvalrace, werden de gezinnen uiteindelijk in vijf groepen ingedeeld. Deze kregen gedurende zes maanden allemaal een ander voedingspatroon voorgeschreven. Iedereen werd daarbij door een diëtiste bijgestaan.
Minder hongergevoel
De groep die het best op haar streefgewicht bleef en ook het minste opgevers in zijn rangen telde, waren zij die opvallend veel eiwitten en trage koolhydraten aten. Ze haalden de grootste concentratie aan eiwitten uit mager vlees, vis en kip, uit bonen en uit magere zuivelproducten. Trage koolhydraten laten op hun beurt een trage glycemische index (GI) noteren. Daardoor slaat het hongergevoel veel minder snel toe. Trage koolhydraten vindt men hoofdzakelijk in brood, aardappelen, rijst en in verschillende pastaproducten. Hierbij geeft men nog steeds de voorkeur aan (donker)bruin brood, aan volkoren rijst, vastkokende aardappelen en aan niet platgekookte pasta.
Vezels en bereidingswijze erg belangrijk
Zowel de hoeveelheid vezels in onze voeding als de bereidingswijze ervan, spelen een hoofdrol in de strijd tegen overgewicht. Hoe langer onze maag bezig is met het verteren van voedsel, hoe beter. We krijgen dan veel minder snel een nieuw hongergevoel.
Obese kinderen
Met de resultaten van dit onderzoek, krijgen we ook een veel duidelijker zicht op de problemen waarmee obese kinderen en jongeren worden geconfronteerd. Kinderen van de deelnemende gezinnen deden aanvankelijk niet mee aan deze studie. Daarna volgden zij wél het voedingspatroon van hun ouders. En het was hier weer de groep kinderen die, samen met hun ouders, veel eiwitten en trage koolhydraten naar binnen werkten, die duidelijk het beste scoorden. Na amper zes maanden daalde het aantal obese jongeren met ruim twintig procent.
Wat mag en wat mag niet?
Mager vlees, magere vis, kip, eieren en vetarme zuivelproducten zijn aanraders. Ze zorgen voor een uitstekend verzadigingsgevoel. Eiwitrijke voedingsstoffen uit vet vlees, vette vis zoals paling, zalm, makreel en sardines, zijn te mijden. Bij de koolhydraten gaat de voorkeur uit naar muesli met zo weinig mogelijk toegevoegde suikers, naar havermoutpap, volkorenbrood, pasta al dante, volle rijst, aardappelen en bonen. Alle aardappelpurees en witte sandwiches zijn uitgesloten.
En wat met fruit
Nog een verrassend resultaat: fruit is niet altijd een aanrader zoals steeds wordt beweerd. Bananen hebben veel teveel suikers aan boord en hebben dus een veel te hoge GI-index. Voor kiwi en meloen geldt hetzelfde. Chocolade heeft daarentegen een lage GI-index. Het heeft immers veel vetten die de opname van suikers in ons bloed sterk vertragen. De vetten in onze chocolade blijven echter de boosdoeners. Chocolade mag, maar dan wel in erg beperkte mate, gegeten worden. Maximum zo'n tien gram per dag. Dan biedt het trouwens heel wat voordelen voor onze gezondheid. Het is dan inderdaad een uitstekend wapen tegen allerlei hart-en vaatziekten.
Conclusie
Is nu de oplossing van het gigantisch obesitasprobleem, dat jaarlijks nog altijd sterk toeneemt, nu eindelijk in zicht? Is het probleem van de vele jongeren met overgewicht binnen afzienbare tijd definitief van de baan? Hopelijk wel, maar een afwachtende houding lijkt hier zeker niet misplaatst. De deelname van de meest vooraanstaande Europese universiteiten aan dit onderzoek, waaronder deze van Maastricht, lijkt echter het beste verhopen. Maar om onze overtollige kilo's definitief over boord te gooien, moet de noodzakelijke motivatie én het doorzettingsvermogen, nog altijd van ons zelf komen...