De rabarber als gezonde smaakmaker
Inleiding
De cullinaire kwaliteiten van rabarber zijn nog niet zolang bekend. Rabarber is een gezonde groente, alhoewel deze gebruikt wordt als een fruitsoort in bereidingen. In
grootmoeders tijd trokken we de verse rabarber uit de grond en aten die rauw op. De zurige smaak van de groente proefde als snoepgoed. De zurige smaak kan gemilderd worden door toevoeging van suiker, maar je kan er dus ook puur en rauw van genieten. Er zijn twee soorten rabarber: rode en groene. De rabarber heeft door zijn aanwezige vitamines en mineralen,ook geneeskrachtige eigenschappen.
Rabarber
Groen of rood
Rabarber met een groene steel groeit het snelst, maar heeft de minst uitgesproken smaak. In de keuken gebruikt men meestal de rode rabarber, die zoeter is dan de groene variant. Dus een goene rabarber is niet onrijp en zal dus ook nooit rood worden.De bladstelen worden in stukken van twee centimeter gesneden en gekookt in water. De stelen hoeven niet geschild te worden. Indien je de stelen toch schilt dan zal de rabarber groen kleuren tijdens het koken. De onderste harde stukken van de stelen en de bladresten gooi je in de vuilbak. Na ongeveer een tiental minuten gekookt te hebben, is de rabarber klaar. En de eventuele toevoeging van suiker doe je na het koken.
Is rabarber een groente of fruit
Plantkundig hoort de rabarber onmiskenbaar bij de groente. Rabarber is een bijzondere groente, alleen al door het feit dat de rabarber doorgaans als fruitsoort gebruikt wordt. Een ander twijfelgeval was de tomaat, dat door de rechtbank van het Amerikaans Hooggerechtshof in 1893 als groente erkend wordt, en dudsdanig niet als fruit kon beschouwd worden. Dit verschil was heel belangrijk omdat er verschillende belastingtarieven golden voor groenten en fruit.
De rabarberplant behoort tot de gemakkelijkste groente om te telen.
Ze voelt zich op haar best:
- op een zonnige standplaats
- en kan nagenoeg overleven in alle soorten ondergrond
Het oogsten gebeurt van het begin april tot juli. In de koelkast kan je ze enkele dagen bewaren, en als je ze wil invriezen, dan kies je best voor groene stelen.
Geneeskrachtige eigenschappen
Voor het begin van de zeventiende eeuw werd de rabarber alleen gekweekt om zijn geneeskrachtige eigenschappen. De vroegste geschriften over deze gezonde smaakmaker dateren van 2700 voor christus. Aangenomen wordt dat de rabarber zijn herkomst kent in de bergen van Tibet en China. Het duurde ongeveer tot negentienhonderd vooraleer ze Nederland bereikte.
Rabarber bevat een stevige dosis vitamines B en C en mineralen als kalium, calcium, en magnesium. Reeds lang voor haar intrede in de keuken werd ze geprezen voor haar laxerende werking. Tot voor kort werd aangeraden om een theelepeltje gezuiverd krijt toe te voegen aan rabarber, om het Oxaalzuur in de groente te neutraliseren. Oxaalzuur bindt zich met zich met calcium, waardoor de opname van calcium in het lichaam vermindert en de kans op bonontkalking toeneemt.
De medische wetenschap is echter tot de vaststelling gekomen dat oxaalzuur bij een gevarieerde voeding helemaal geen schade aanricht aan het botstelsel. Krijt toevoegen is dus niet nodig.
Als afsluiter: enkele succesrecepten
- Rabarbertaart (Jeroen Meus)
- Rabarberconfituur (Piet Huysentruyt)
- Frambozen- rabarbercrumble (Allrecipes.nl)
- Rabarbersorbet (lekkervanbijons.be
- Varkenshaasje met rabarber, jonge uitjes en puree met spekjes (Mijnflandria.be)
- Geitenkaasje met rabarber en kriekbier van Lindemans (Receptjes.be)