De wet BIG (De Wet op Beroepen in de Individuele Gezondheidszorg)

Inleiding

In de wet BIG staan regels en voorwaarden beschreven waar aan een hulpverlener moet voldoen bij het uitvoeren van voorbehouden handelingen. De wet bevat regels voor beroepbeoefenaren die werkzaam zijn in de individuele gezondheidszorg, dat is de zorg die rechtstreeks gericht is op een persoon. De wet BIG is een kaderwet, dit houdt in dat zij aleen de grote lijnen aangeeft waarbinnen gehandeld dient te worden.

Waarom is de wet BOG ingevoerd?

De wet BIG komt in de plaats van alle 12 bestaande wettelijke beroepsregelingen. De oudste daarvan is de Wet op de Uitoefening van de Geneeskunst (WUG) uit 1865. DE WUG verbood het onbevoegd uitoefenen van de geneeskunst. Aanvankelijk mochten alleen artsen en verloskundigen geneeskundige handelingen verrichten. Later werd dit verruimd en mochten ook tandartsen en paramedici handelingen uitvoeren die wettelijk omschreven waren. Andere beroepsbeoefenaren waren in beginsel strafbaar wanneer zij deze handelingen uitvoerden. Alleen wanneer zij werden uitgevoerd onder de zogenaamde 'verlengde arm-constructie' was dit niet het geval. Doordat deze wetgeving zeer verouderd was en in de praktijk meoilijk te handhaven ging men over tot het ontwikkelen van een nieuwe wet. Na een lang proces en vele inhoudelijke discussies is op 9 november 1993 de wet BIG door de eerste kamer aangenomen.

Welk doel heeft de wet BIG?

De wet BIG heeft als doelstelling de kwaliteit van de beroepsbeoefening te bevorderen en te bewaken en de patient te beschermen tegen ondeskundig en onzorgvuldig handelen door beroepsbeoefenaren. De belangrijkste doelstelling van de wet BIG is het scheppen van voorwaarden voor het bevorderen en bewaken van de kwaliteit van de beroepsuitoefening in de individuele gezondheidszorg. Daarom staan er in de wet bepalingen over zaken als titelbescherming, registratie, voorbehouden handelingen en tuchtrecht.

Titelbescherming

De wet BIG introduceert een systeem van titelbescherming voor een beperkt aantal beroepen. Zo'n beroepsbeoefenaar moet aan een aantal wettelijke eisen voldoen. De belangrijkste hebben betrekking op opleiding. Er zijn twee regelingen:

De zware regeling bij wet (Artikel 3)

De lichte regeling bij Algemene Maatregel van Bestuur (Artikel 34)

De zware regeling bij wet

Onder De zware regeling bij wet vallen de volgende titels:

Arts
Tandarts
Apotheker
Klinisch psycholoog
Psychotherapeut
Fysiotherapeut
Verloskundige
Verpleegkundige

Voor deze groepen stelt de Rijksoverheid registers in. Dit betekent dat alleen geregistreerde personen de beroepstitel mogen voeren. De registratie vinden niet automatisch plaats en kan alleen wanneer de beroepsbeoefenaar voldoet aan bepaalde eisen. De belangrijkste daarvan is die van de gevolgde opleiding. Daarnaast zal vooral worden gekeken naar de individuele bekwaamheid. De Artikel 3 groepen vallen onder het tuchtrecht.

De lichte regeling bij Algemene Maatregel van Bestuur

Onder De lichte regeling bij Algemene Maatregel van Bestuur vallen de volgende titels:

Ziekenverzorgende
VIGer
Logopedist
Mondhygienist
Dietist
Paramedische beroepen

In de Algemene Maatregel van Bestuur wordt het deskundigheidsgebied omschreven en de opleiding geregeld. Wie aan de gestelde eisen voldoet heeft eht recht de opleidingstitel te voeren. Voor deze groepen is er geen register. De Artikel 34 beroepen vallen onder het civiel recht.