Verloven, ouderwets

Inleiding

Verloven, wie kent het tegenwoordig nog? Wie doet het tegenwoordig nog? Verloven komt nog veel voor in traditionele kringen van de samenleving, maar wat betekend het, heeft het zoveel meerwaarde en waarom doen we het niet allemaal?

Traditioneel…

wordt de verloving gesloten tussen de 6 en 18 maanden voor het trouwen. Het feest dat bij een verloving hoort wordt gehouden bij de ouders van de bruid. Tijdens dit feest mag het aanstaande bruidspaar cadeaus in ontvangst nemen van de familie en vrienden. De cadeaus zijn meestal bruikbaar als uitzet. Bestekcassettes en servies, glasservies etc. zijn gebruikelijke cadeaus. Na de verloving wordt de ring, die later als trouwring wordt gebruikt, gedragen aan de tegenovergestelde hand, van de hand die als ‘trouwhand’ wordt gezien. Dit is bij Rooms-katholieken afwijkend. Bij Rooms-katholieken wordt de verlovingsring rechts en de trouwring links gedragen. Bij protestanten en anderen wordt de verlovingsring links en de trouwring rechts gedragen. Je bent verloofd wanneer je de partner te huwelijk vraagt wat traditioneel door de man wordt gedaan met een kniebuiging.

Betekenis

Bij een verloving beloof je aan de partner dat je zult trouwen. Ook al zit er nog een lange tijd tussen, de trouwring wordt al gedragen (zij het aan de tegenovergestelde hand). Een verloving is dus eigenlijk al een beetje trouwen. De ander is er zeker van dat je zult trouwen met hem of haar. Als je verloofd zul je ook samen een trouwdatum plannen. Die wordt soms, let wel: niet altijd, op het verlovingsfeest bekend gemaakt aan familie en vrienden.

Verloop in twee eeuwen

Bedreigingen anno eeuw 20 en 21

Eind vorige en begin van deze eeuw zijn er een aantal kapers op de kust van de verloving gekomen. De kaper ‘samenwonen’ heeft het meeste terrein gewonnen van de verloving. Tegenwoordig heeft het samenwonen ook groot grondgebied gewonnen van trouw beloven. Er hoeft tegenwoordig geen trouw meer beloofd te worden. Men gaat liever makkelijk en, het belangrijkste, zonder veel geld te verspillen weer uit elkaar als ‘het’ niet loopt. Eventuele kinderen ‘verdelen’ is van later zorg.

Traditionele kringen

De traditionele kringen in Nederland zijn uiterst kritisch ten opzichte van samenwonen. Het druist bijvoorbeeld tegen alle geboden en tradities van God en kerk in. Het huwelijk is een instelling van God. Hij heeft het niet voor niets gegeven, ook niet in praktisch opzicht. Kinderen moeten een goede opvoeding kunnen genieten. Daarom ook moeten de ouders van het kind trouw beloven en is kinderen krijgen een opdracht voor in het huwelijk. De trouw is zó belangrijk dat daar traditioneel naartoe geleefd wordt door middel van een tijdige verloving bijvoorbeeld.

Het is echter niet zo dat een verloving niet mag worden ‘uitgemaakt’. Een verloving is wel een serieus iets, niet zomaar een verkering, het is eigenlijk ook een soort ‘uitproberen hoe het voelt als ik getrouwd ben’. Een verloving mag na overwegingen ontbonden worden. Het is niet bij wet verplicht en er zijn ook geen wettelijke aangelegenheden aan verbonden. Ook niet binnen een eventueel kerkverband.

Conclusie

Verloven is een manier om toe te leven naar en te wennen aan een beloofd huwelijk. Voornamelijk in traditionele kringen wordt de verloving nog gehandhaafd, hoewel dit vroeger maatschappij breed werd gezien als een voorbode. Iedereen mag en kan verloven. Meestal wordt er echter gekozen om samen te gaan wonen en daarna te trouwen. Verloven is niet ouderwets. Het wordt nog steeds veel toegepast, hoewel minder dan vroeger.