Reizen door Vietnam

Inleiding

Langzaam doe ik een stap naar voren. De herrie is enorm, ik voel een windvlaag.. Ik doe m'n ogen open, kijk links en rechts, maar het maakt niet uit, ze zijn echt overal! Stap voor stap bereiken we de overkant, eindelijk tijd om op adem te komen. Onze eerste oversteek is een feit, nog drie te gaan...

Stappen

Hanoi, een stad met 3.5 miljoen inwoners en minstens 10x zoveel motorscooters, ze zijn echt overal! Het verkeer bestaat hier dan ook enkel uit deze 2 wielige rijdende toetermachines met hier en daar een verdwaalde auto ertussen. En als ze niet rijden staan ze op de stoep, rijen dik, de simpele lopende backpacker moet maar op de weg lopen. Elke vietnamees lijkt een geboren muziekliefhebber, wat leidt tot toeterconcerten waar je koppijn van krijgt, of je het wil of niet.

De 3 wegen zijn inmiddels overgestoken, we staan voor ons 'hotel', deze keer hebben we een kamer met een raam van glas, zodat we lekker de hele nacht kunnen genieten van de toeterconcerten.

Na een dag ons leven te wagen tussen de vele scooters zijn we naar de kust gevlucht: Halong Bay! Dit bleek 1 grote toeristenfabriek te zijn, de Eifeltoren is er niks bij... Met boten zijn we door Halong Bay gevaren, wat vooral bestaat uit stukjes steen die uit het water omhoog lijken te zijn gekomen

Het werd nu tijd om ons instinct te volgen en naar het zuiden te trekken. Dit kan per vliegtuig, per comfortabele trein of natuurlijk per bus! Hue is maar 13 uur met de non-stop nachtbus, klinkt best aantrekkelijk toch? Als laatste kwamen we de bus in, dus alleen op de achterste rij was nog plek. De wegen hier bestaan uit hobbels, bobbels en bochten. Achterin zit je precies boven de motor, die de stoelen heerlijk verwarmt, gelukkig stond de airco recht op het gezicht, zodat de gemiddelde lichaamstemperatuur mooi 37C bleef. Als extra'tje kreeg je achterin stoelen die niet achterover kunnen, maar die voor je gelukkig wel. Bloedcirculatie was echter geen enkel probleem want de kleine teen van de linkervoet kan nog prima bewogen worden en af en toe moest de schouder bewogen worden om de slapende vietnamees even de andere kant op te gooien.. Al met al kan 13 uur best lang zijn

In Hue aangekomen meteen het meest luxe hotel in getrokken. Hier moesten we met z'n 6en op een kamer met maar 2 bedden slapen, dus besloten de 4 kakkerlakken het nachtkasje in te trekken. Zodra je een stap op de grond probeerde te zetten gingen de kakkerlakken er in een soort van kamikaze aanval op af. Ze waren zoooo groot dat ze waarschijnlijk in 1 hap je teen eraf konden bijten, dus al snel stonden we als twee helden boven op ons bed De meiden van de concierge hadden er gelukkig de grootste lol mee, gewapend met spuitbussen en slippers gingen ze onze kamergenoten te lijf. Na veel angstgillen en schaterlachen hadden ze uiteindelijk toch de strijd gewonnen.. We konden nu eindelijk eens lekker slapen!

Wij zitten inmiddels al in Ho Chi Minh City (of beter bekend als Saigon). We duiken eerst even de geschiedenis in, speciaal voor de mensen die op school vergeten zijn op te letten... Vietnam is sinds 1975 pas echt als geheel een onafhankelijk land. Voor die tijd hebben vooral de chinezen, japanners en de amerikanen er oorlogje gespeeld. Uiteindelijk is het Noord-Vietnam toch gelukt al die buitenlanders eruit te schoppen en het zuiden bij het noorden te voegen; de 'hereniging' van Vietnam. Op dat moment (30 maart 1975) werd dan ook de naam van de stad Saigon veranderd in Ho Chi Minh City, maar de zuiderlingen blijven het lekker toch nog Saigon noemen!

De laatste dag daar hebben we geen last meer gehad van onze kamergenoten en om dit te vieren zijn we een riviertochtje gaan maken. Samengevat komt het erop neer dat we onszelf nu experts kunnen noemen op het gebied van pagodes, tempels, tombes en keizers..

Vanaf Hue hebben we de bus genomen naar Hoi An, 'LEUK' want het is maar 100km!!! Desondanks wist de chauffeur er toch 4 uur over te doen, natuurlijk nam hij niet de mooie nieuwe asfaltweg want de bussen van tegenwoordig kunnen toch best offroad over die zandpaden.

Hoi An, een klein vriendelijk dorpje aan een klein vriendelijk riviertje! Na de wat grotere steden doet het hier extreem rustig aan, tevens is het het enige dorp in Vietnam waar het voor straatverkopers verboden is om van alles en nog wat al lopende te verkopen! Dat ze dat in de rest van Vietnam niet kunnen bedenken... Tijdens het avondeten moesten we de pootjes omhoog houden, want blijkbaar had het die middag even verderop geregend en dan besluit de rivier gewoon door het dorp te lopen. Overdag een vette motor gehuurd, tja het kost wat (2,5 euro) maar dan heb je wel een heuse 125cc mega-brommer. De jongen die ons zijn eigen motor verhuurde zegt trots 'nice bike', yes... 'nice bike'. mmm geen koppelingshendel.. Even vragen hoe de versnellingen werken... hij blijft me vragend aankijken... nou, ja.. we zien het ook vanzelf wel!! het blijkt dus dat er geen koppeling op zit, wel een pedaal om te schakelen, maar ja speciaal gemaakt voor aziaten, met maatje 44 is dat best lastig De 4 versnellingen brachten ons uiteindelijk 45km verderop naar 'My Son', wat bestaat uit wat hoopjes steen met onkruid erop, zo'n 1000-1500 jaar geleden gebouwd. Al met al niet echt heel bijzonder, de weg ernaartoe (en terug) was echter geweldig. Vietnamezen rijden maar wat, er is 1 regel in het verkeer... hoe groter je vervoersmiddel hoe meer voorrang je mag nemen. Veel Vietnamezen kijken vol verbazing naar die 2 blanken op een motor - de meeste lachen en zwaaien!

Vanaf Hoi An de trein genomen naar Nha Trang, weer eens wat anders dan de bus. De treinen in Vietnam zijn comfortabel, uitgerust met LCD-tv's en 100 boxen per coupe, het volume bleek echter maar 2 standen te hebben.. hard en kneiterhard! In de trein krijg je op een gegeven moment honger, maar geen nood want er is een soort vietnameze albron travel catering... dapper bestellen we net als de vietnamezen iets dat op een ei lijkt.. in een plastic bekertje krijg je dan samen met wat korrels zout en een stukje tak(inc blaadjes) je 'ei'. Hey, wat grappig het smaakt wat vlezig en taai... nadere bestudering van het ei leerde ons dat het een eendenembryo was...gatverdegatver... maar het heeft wel als voordeel dat je de rest van de treinreis geen honger meer hebt! Gelukkig hadden we wel de snelste expresstrein geboekt welke wel 60km/h kan halen, dus na 11 uur waren we dan ook werkelijk in Nha Trang! Over Nha Trang zullen we kort zijn, het is een prachtige kustplaats a la het Salou van Spanje, behalve in de maand november wanneer er sterke stromingen zijn, het water troebelig is en het zicht te slecht om te duiken. Voor verdere informatie over Nha Trang willen we jullie met liefde verwijzen naar de Lonely Planet van Vietnam blz 256-264.

De volgende plaats op de route is Dalat, ligt op 1400-1500 meter hoogte (ja, ze hebben hier ook bergen!!!) en is lekker koel! Hier samen met 2 andere leeftijdgenoten en een gids een wandeltochtje gemaakt. In totaal zo'n 22km gelopen door de bergen, over een aantal wankelige hangbruggen, langs koffie'farms' en een dorpje waar de mensen nog echt 100 jaar terug in de tijd leven. Het gekke is dat ze dat graag zelf zo willen houden...

Vanaf Dalat zijn we in 3 dagen tijd naar Saigon gereden, niet met de bus, niet met de trein maar achterop de motor! Eindelijk het echte Vietnam gezien! Geen bussen vol met blanke fotomakende toeristen, geen vietnamezen die je als een wandelende geldmachine zien... Kenny en Dung, 'Easyriders' van beroep hebben ons bij hen achterop hun motoren (100 en 125cc) meegenomen. De rugtassen werden in plastic gewikkeld en met oude binnenbanden achterop hun motoren gebonden. De eerste dag heel erg veel gezien, watervallen, zijde'fabrieken' (van cocon tot jurken), paddestoelen kwekerijen, mandenvlechters, koffieplantages, theeplantages, rijstwijn brouwerijen, bloemenkassen noem het maar op (en dat allemaal zonder andere blanken)! 's avonds zijn we bij de ouders van Kenny blijven slapen in een klein dorpje. Hier hadden ze echt nog nooit blanke mensen gezien en iedereen staart je dan ook vol bewondering aan... rare huidskleur, blauwe ogen, 'geel' haar, enorm groot.. haar op je armen? Iedereen lacht naar je, veel lachen je toe, maar de meesten lijken je uit te lachen. De vader van Kenny sprak frans en 3 woorden engels, dus super, want wij spreken engels en 3 woorden frans...we vulden elkaar dus mooi aan! Hij hield van muziek, dus we hebben zelf Ali B door laten dringen in rural vietnam, tot groot vermaak van de hele familie, pa kon niet meer ophouden met swingen! Eten doen we met z'n allen op de vloer van de keuken, de maaltijd bestond uit rijst, vlees en sla met rare bruine stukken 'vlees' erin, wat zou het zijn, opzich best te eten? Achteraf bleek het kippenhart te zijn... yummy! De kippen worden met alles erop en eraan in stukken gehakt, de meeste stukken bestaan dan ook uit bot en vel, vlees is vaak ver te zoeken! De maaltijd wordt genuttigd samen met wat rijstwijn... wat meer op wodka lijkt... (rond de 20%).

De laatste 2 dagen met Kenny en Dung hebben ons vooral langs nog meer watervalletjes, kleine dorpjes en uiteindelijk in Saigon gebracht! De kont is nu rustig aan het bijkomen van de vele kilometertjes, maar dat was het zeker waard! Voor mensen die ooit naar Vietnam gaan... zorg dat je minimaal 1 dag achterop bij een 'easyrider' gaat zitten, want dan zie je een keer echt wat! Hoe je ze vindt? Ga naar Dalat en dan vinden ze jou wel

Tips

Handige links

Add Your Content Here