De mooiste trouwring ooit de Claddagh Ring
Legendarische Claddagh Ringen
Claddagh ringen zijn enorm populair zowel als modeaccessoires en als symbolisch gebaar. Het ontwerp van de Claddagh trouwring zijn twee handen die een gekroond hart vast houden, dit is een heel herkenbaar symbool in Ierland, met name Galway. Iedereen lijkt de regels van de Claddagh-ring te kennen die ertoe leidden dat het als een trouwring wordt gedragen. Maar minder bekend is zijn geschiedenis. De Claddagh-ring is in feite slechts een van de meest populaire iteraties van een ontwerp dat gebruikt wordt voor beloftes, geloftes en trouwringen die helemaal teruggaan tot de oude Romeinen.
Specifieke symboliek van een Claddagh Trouwring
Er is zelfs een gids die de symboliek verklaart van hoe de ring gedragen wordt. Als de ring aan de rechterhand wordt gedragen met het hart eruit, betekent dit dat het hart van de drager onbeschikbaar is. Gedragen aan dezelfde hand met het hart naar binnen gericht, betekent de Claddagh-ring dat het hart van de drager al ingenomen is. Gedragen aan de linkerhand met het hart naar binnen gericht, betekent dat "Laat Liefde en Vriendschap voor altijd regeren, en laat het nooit gescheiden worden." De Claddagh heeft een rijk erfgoed en zal zeker nog vele jaren in de in de kijker staan. Een Claddagh trouwring staat voor vriendschap (de twee handen), liefde (het hart) en loyaliteit (de kroon). De vroegste verschijning van dit ontwerp dateert uit het begin van de 1700's in een Iers vissersdorp genaamd Claddagh (dus de naam). Sindsdien is het dorp in de stad Galway opgenomen.
De Claddagh-ring is een bijzonder voorbeeld van de veel bredere ringcategorie genaamd fede-ringen. De classificatie is een afkorting voor de Italiaanse uitdrukking mani in fede, wat betekent "handen in trouw zijn." Net als moderne trouwringen werden deze beschouwd als tastbare symbolen van beloftes van vriendschap of liefde.
De historische kracht van trouwringen
De kracht en symboliek van de ringen dateert uit de tijd van de oude Egyptenaren, die het cirkelvormige voorwerp als een krachtig symbool zagen: "de band zonder einde die eeuwig leven en liefde vertegenwoordigt en de opening die een poort voor onbekende werelden vertegenwoordigt". Egyptenaren ruilen ringen als tekenen van loyaliteit en ook Grieken wisselden hen uit als tekenen van eindeloze liefde. Maar het waren de Romeinen die eerst de symboliek van de ring met de huwelijk koppelden. De meest voorkomende trouwring was een fede ring die twee handen vastgeklemd liet zien in een overeenkomst om van elkaar te houden en elkaar te eren. Het gebaar is bekend als dextrarum iunctio in het Latijn.
De moderne Claddagh Trouwring
Mode's veranderen met de tijd en de voor de hand liggende beelden van de handen maakten plaats voor trouwringen die afbeeldingen van het getrouwde paar afbeelden of, na de opkomst van het christendom, kruisen en andere heilige symbolen om aan te tonen dat Jezus de unie gezegend heeft. Echter, de fede trouwring zou uiteindelijk een comeback maken die vanaf de 1100's begint en tot op heden duurde. Interessant, het was pas tot de 18e eeuw dat huwelijken overwegend in kerken plaatsvonden.
Het Britse Museum legt uit hoe bruiloften gehouden werden
"Tot Lord Hardwicke's huwelijksakte in 1753 was er geen duidelijk proces voor een huwelijksceremonie en de toegang tot de staat van het huwelijk werd geregeld door lokale gewoontes en rituelen. Met de introductie van het Boek van Gemeenschappelijk Gebed in 1549 door Edward VI (r.1547-53), was er een duidelijke poging om mensen aan te moedigen om binnen een kerk te trouwen. Niettemin had de canonwet de overhand en daarvoor was alles wat nodig was de wederzijdse toestemming van beide partijen. Naast het uitdrukken van woorden die deze toestemming uitdrukken, waren er bepaalde tekens en symbolen die toestemming zouden kunnen geven; Het houden van handen en het geven van een ring waren twee van deze zichtbare (maar niet noodzakelijke) tekens. "(The British Museum, 2017)
Legendarische verhalen van de eerste Claddagh en de trouwring van Richard Joyce
De Claddagh ring werd ongetwijfeld gemaakt als een trouwring. Hoewel er geen sprake is dat de eerste Claddagh-ring in Claddagh rond het jaar 1700 verscheen. Wie het heeft gemaakt en waarom is het onderwerp van vele verschillende theorieën. Men beweert dat een adelaar een voltooide Claddagh in de schoot van een zeer liefdadige vrouw heeft gedropt om haar te belonen voor haar goede daden. Een ander vertelt hoe de ring is ontworpen door een prins die verliefd was op een burger en moest aan zijn vader bewijzen dat hij haar echt wilde trouwen.
Toch gaat het meest beroemde verhaal over Richard Joyce en zijn geduldig wachtende liefde, Margaret. Richard was een visser van Claddagh, een gevaarlijk beroep in de 17e eeuw. Op een dag hebben Spaanse piraten de Claddagh-boot gekaapt en zijn hele bemanning, waaronder Richard, verkocht in als slaven in Algerije aan de Noord-Afrikaanse kust.
Het verhaal van Richard Joyce
Het verhaal van de Claddagh is gebaseerd in de rijke Ierse cultuur. Het begint ongeveer vijf eeuwen geleden in het vissersdorp Claddagh, net buiten de stad Galway. Mensen van het dorp, zoals ze vandaag nog steeds doen gaan elke dag vissen op zee. Zo kunnen ze voor voedsel zorgen voor familie en andere dorpsbewoners. De zee kent veel gevaren, sommige dagen is er storm op zee of ontstaat er een heel sterke stroming. Maar het grootste risico was echter dat er piraten waren. Op een dergelijke dag begint het verhaal, een jonge man was gaan vissen op zee met andere mannen van zijn familie.
Plotseling, vanuit hun kleine boot zagen ze een Spaans piratenschip, de mannen waren zeker dat hun lot berzegeld was. De piraten vielen de mannen van Claddagh aan en brachten hen naar de verre Noordkust van Afrika. Het was daar dat ze in slavernij werden verkocht, ze waren bijna zeker daar rest van hun leven te zijn. Richard, de jongste van de gevangen was de meest verwarde. Alle mannen hadden geliefden achtergelaten, maar Richard had net zijn ware liefde ontmoet en was nu bang dat hij niet zou overleven om haar weer te zien.
Jaren gingen voorbij en meerdere mannen stierven. Anderen aanvaardden hun lot. Richard werkte als slaaf, maar bleef verlangen naar een terugkeer naar zijn dorp en naar zijn geliefde. Om zijn geest klaar en hoop in zijn hart te houden, staarde Richard elke dag naar een klein stukje goud in de goudsmidshop waar hij het vuur verzorgde. Jaren gingen voorbij en met zijn kleine stukjes goud kon hij eindelijk een ring vormen. Het was zijn hoop dat hij, ondanks dat het bijna onmogelijk leek, naar zijn dorp terug te keren en de ring aan zijn ware liefde zou presenteren. Niemand weet echt of Richard ontsnapt is of hij vrijgelaten werd. In ieder geval kwam de dag eindelijk toen Richard de lange reis naar zijn dorp in Ierland kon beginnen naar zijn huis. Op het einde van zijn reis werd Richard overweldigd door vreugde toen hij te weten kwam dat zijn geliefde in zijn lange afwezigheid trouw gebleven was, en gewacht had op hem in het vertrouwen dat hij terug zou komen. Het was op die dag dat Richard zijn geliefde de ring gaf die hij had gecreëerd die wereldwijd bekend staat als de Claddagh Ring. Het ontwerp Claddagh verschijnt niet alleen in ringen, maar ook in andere soorten sieraden. Het hart in de cladadgh symboliseert de liefde die Richard verlangde te delen met zijn ware liefde. De kroon symboliseert zijn onsterfelijke loyaliteit en de handen symboliseren vriendschap, dat is immers de basis van liefde, met loyaliteit die de twee handen bij elkaar houdt. Het ontwerp Claddagh werd populair als een verloving of een trouwring. Het werd zelfs nog belangrijker toen Claddagh-ringen door vrouwen in heel Ierland werden gedragen, van aan de westkust tot de eilanden, waar de Claddagh de enige grote investering in een vissersfamilie zou kunnen zijn, een erfgoed van moeder naar dochter.