De pijn van Olympische Spelen: rodelen en jodelen

Olympische dramaspelen

Natuurlijk hebben we met zijn allen gekeken naar golden boy Sven Kramer op de vijfduizend meter in Svencouver. En de commentator besefte in al zijn enthousiasme meer dan waarschijnlijk niet de diepere betekenis van zijn commentaar toen hij zei dat Olympische Spelen altijd voor verrassingen zorgen. Mart Smeets had het over een memorabel moment. Zo zie je maar weer… hoe relatief sport is.

Het is nu niet het moment…

Om ernstig over de gevolgen van topsport, Olympische Spelen, WK Voetbal, Grand Slams, Tour, doping en zelfmoord van topsporters na te denken. Laat ons deze 17 dagen maar genieten, min of meer gedwongen door de media. Maar het wordt toch hoog tijd om over de grenzen van topsport na te denken…

Waarom toch doorgaan met de Spelen?

1. De commerciële belangen

Er is stilaan zo veel geld gemoeid met topsport en topsporters dat de boel uit de hand dreigt of is gelopen. ‘The games must go on’: niet alleen in München anno 1964 maar ook nu. TV-reclamespotjes, betaalde toegangskaarten, geboekte hotels, vliegtickets, catering, afgesloten contracten, TV zendtijd, marketing, VIP lounges… de financiële gevolgen van een afgelasting zijn eenvoudig niet te overzien dus dan maar niet!

2. Jarenlange trainingsarbeid

Een organisatie kan het de sporters natuurlijk niet aandoen om de boel af te gelasten. Ze hebben zo naar deze weken toegeleefd, pijn geleden, diëten gevolgd, afspraken afgezegd, interviews geweigerd, tot waarschijnlijk seksonthouding toe, en niet alleen zijzelf, ook hun echtgenoten, partners, vriendinnen, familie en sponsors. De impact voor hun naaste omgeving is met geen pen te beschrijven.

Waarom wèl afgelasten?

1. Omdat het allemaal niets ter zake doet. Georgiër Nodar Kumaritashvili was amper 21 jaar en vloog uit het leven in de 16de en tevens laatste bocht van de Olympische rodelbaan van Whistler tegen ongeveer 140 kilometer per uur. Het was maar een trainingsrit: hij kwam te laat uit bocht 15, gleed daardoor te snel (blijkbaar 20 km/uur) en bocht 16 werd hem fataal: geen enkele hulp kon nog baten. Volgens de Duitse ontwerper is de baan zeer snel maar veilig en is het ongeluk een 'ongelukkige' samenloop van omstandigheden. Bocht 16 is een erg lange curve waarin de snelheid afneemt zodat er normaal gezien niet veel kan gebeuren, aldus de ingenieur. Critici spreken van een stuurfout…
2. Het mag dan sinds 1964 heel wat jaren geleden zijn dat een sporter tijdens de Olympische Spelen om het leven kwam, het is toch maar gebeurd. Nodar had geen medaillekansen met zijn 44ste plaats op de wereldranglijst. Voor hem was deelnemen dus nog zoals vanouds bedoeld belangrijker dan winnen… Ook bij de training van de vrouwen deden zich verschillende crashes voor. Uit een persbericht van de FIL ’s anderendaags blijkt dat de muren van de dramabocht 16 zullen worden verhoogd en het ijsprofiel zal worden gewijzigd als preventieve maatregel. Dit lijkt mij als zijnde ‘preventief’ op zijn minst te laat!
3. Akkoord: rodelen is een van de meest gevaarlijke sporten maar Nodar had zeker niet verwacht dat hij met een doodsprentje geflankeerd door kaarsen en bloemen, herdacht zou worden als winterse Olympiër 2010. Er rest hem alleen maar de roem in de geschiedenisboeken als zijnde de eerste Olympiër die de dood vond tijdens een Olympische Winterspelen…
4. Nodar werd gecoacht door zijn vader Feliqs dus we mogen aannemen dat deze ter plekke aanwezig is en het drama rechtstreeks heeft zien gebeuren, zoals wij allemaal trouwens…

Het belang der dingen: timemanagement!

Eén van de stelregels van deze, geheel andere tak van sport, is: ‘als iets over 5 jaar niet meer van belang is, is het dat meer dan waarschijnlijk nu ook niet’! Zoals gezegd: timemanagement is geen Olympische sport en zal het ook nooit worden. Maar als je gaat nadenken over deze gedachte dan heeft topsport geen enkele zin: over 5 jaren hebben de prestaties, tijden, kilo’s, doelpunten, setstanden, (centi)meters, reclamespotjes, temperaturen, materialen, pakken, winstpremies, computerprogramma’s, 3D uitzendingen, sponsorships, contracten en wat dan ook geen enkele zin meer! In 2015 ziet de wereld er immers weer heel anders uit!

Een wit gouden medaille

• Een juwelier zal je vertellen dat er ook wit goud bestaat. In de medaillewereld is goud gelijk aan geel. Een gouden medaille krijg je niet zo maar: die moet je wel verdienen. Dat kan Sven Kramer, en zovele anderen die hem voorgingen, inmiddels beamen. Proficiat aan allen!

• Voor een wit gouden medaille komen in aanmerking: de andere Olympische Georgische sporters, de teambegeleiders en de ouders van Nodar. Een duidelijk ontroerde mededeling van IOC voorzitter Jacques Rogge (met zwarte das en pak), een staande ovatie van de 60.000 aanwezigen tijdens de openingsceremonie, zwarte sjaals, een halfstok Georgische vlag, een minuut stilte en afgelaste training omwille van aanpassingen aan het dodelijke traject… zijn maar tijdelijke pijnstillers.

Conclusie: Life goes on!

De Olympische rodelwedstrijd start zondag om 2 uur met 2 runs. De laatste 2 runs worden op maandag afgewerkt. Lang leve de rodel- en amusementsport! En het Zuiden, Belgie en Duitsland vieren carnaval!