De andere kant van McDonalds

Inleiding

Wie het woord fastfood hoort, denkt automatisch eerst aan McDonald’s. Deze onderneming uit de Verenigde Staten is de meest succesvolle fastfood-keten in de wereld. Wat is de basis voor dit succes? Een praktijktest leverde het navolgende resultaat op. Getest werd op smaak, marketing, voedingswaarde en maatschappelijk verantwoord ondernemen.

Smaaktest

McDonald’s pretendeert om smaakvolle producten te verkopen. Om dit te testen werden de hamburger en de frites, van drie verschillende fastfood-ketens, aan het winkelende publiek aangeboden.

Naast McDonald’s namen Burger King en Sportbar Joe Champs deel aan deze test. Bij het eerste deel van de test werden de namen van fastfood-ketens erbij geplaatst, bij het tweede deel werden de producten geanonimiseerd.

Het resultaat van beide testen was hetzelfde. Op de eerste plaats kwam Sportbar Joe Champs, op de tweede plaats Burger King en McDonald’s sloot de rij.

Op het gebied van smaak viel McDonald’s bij de consument door de mand.

Marketing

Op marketing gebied concentreert McDonald’s zich op de meest kwetsbare groep mensen, de kinderen. De basis hiervoor wordt gelegd in het bekendste product: de Happy Meal. Naast de populaire frites, wordt er ook een (stuk) speelgoed mee verpakt.

Deze twee items spelen in de belevingswereld van de kinderen een dominante rol. Het speelgoed vormt onderdeel van een serie waardoor men min of meer gedwongen wordt om deze te sparen. Op deze wijze worden de kinderen en hun ouders verplicht om vaker naar McDonald’s te komen.

Daarnaast heerst de filosofie: indien je zelf als kind bij McDonald’s bent gekomen, je dit ook zult blijven doen als je volwassen bent en zelf kinderen hebt. In dat opzicht is er een duidelijke overeenkomst met Nutella van Ferrero.

De marketingstrategie is geraffineerd opgezet.

Voedingswaarde

Getest werd de voedingswaarde van McDonald’s in vergelijking met een döner-zaak, viswinkel Nordsee en de chinees. De testpersonen kregen als opdracht om bij elke onderneming, gedurende één week, de middaglunch te gebruiken.

Na afloop van de vier weken was het resultaat dat de meeste calorieën in het eten van McDonald’s zaten. Eén maaltijd was voldoende voor tweederde van de voedingsbehoefte van een volwassen persoon per dag. Daarnaast kwam aan het licht dat in de maaltijden geen zogenaamde ballaststoffen aanwezig waren. Deze stoffen zorgen ervoor dat je ook het gevoel hebt (genoeg) gegeten te hebben. Ook de suggestie dat McDonald’s goedkoop zou zijn, bleek echter niet te kloppen.

De voedingswaarde is daarom gering.

Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO)

Als we kijken naar de wijze waarop met het personeel wordt omgegaan dan vallen de navolgende zaken op:

Men heeft een laag inkomen (vaak nog geen 8 euro per uur);

Inspraak van het personeel wordt zoveel mogelijk de kop ingedrukt, een ondernemingsraad oprichten wordt als een “doodzonde” beschouwd;

Diegene die kritisch is, wordt op een geraffineerde wijze monddood gemaakt. Als voorbeeld kan dienen de situatie van een alleenstaande moeder met jonge kinderen, die na kritiek, geconfronteerd wordt met een werkrooster met uitsluitend nachtdiensten.

Oorzaak van dit feit is de organisatie van McDonald’s. Een aantal vestigingen zijn eigendom, maar het merendeel zijn franchise-nemers. Deze laatste groep wordt gedomineerd door het resultaat. Omzet verhogen en kosten verlagen. Een basis om als personeel collectief in actie te komen, wordt daardoor ondergraven. Het zijn immers allemaal aparte ondernemingen, en geen collectief.

Ook op het gebied van de inkoop van met name vlees blijkt een en ander te schorten. Het kippenvlees komt van boerderijen waar deze in massa worden vetgemest, in te kleine ruimten en waar veelvuldig antibiotica in het voedsel wordt verwerkt.

Op het gebied van MVO scoort McDonald’s onvoldoende.

Conclusie

Overzien we de vier onderdelen waarop McDonald’s getest is geworden, dan blijft er van het beeld dat men in de reclamecampagnes suggereert niet veel meer over. Het is dan ook geen verrassing dat men zich op de kinderen concentreert. Deze zijn immers (nog) niet kritisch.