Wat is parallelimport

Parallelimport

Parallelimport gaat over goederen die worden ingevoerd in een land maar dan niet volgens de officiële kanalen. Deze goederen zitten in het parallelle circuit. Hoe groter het prijsverschil van producten in het ene land ten opzichte van het andere en hoe groter het succes van producten, hoe groter de kans dat dit gebeurt. Parallelimport wordt ook nevenimport genoemd.

Waarom parallelimport

Bedrijven die wereldwijd in een groot aantal landen hun producten verkopen (Philips, Canon, Nike, Apple, Mercedes enz...) passen hun prijzen aan, aan het land. Bijvoorbeeld een Levis spijkerbroek kost in Nederland 90 euro, terwijl diezelfde broek in Griekenland 40 euro en in Mexico 15 euro kost. Het zijn juist deze prijsverschillen waar parallelimporteurs misbruik van maken. Ze kopen in het goedkoopste land in en verkopen vervolgens in de duurdere landen. Hierbij blijven ze (ruim) onder de verkoopprijs van de officiële, in bovengenoemd geval, Levis distributeur van dat land. Deze laatste heeft immers prijsafspraken gemaakt met de officiële producent van Levis.

Peulschil?

Niet echt: in Nederland wordt de omzet afkomstig uit parallelimport op 1 miljard euro geschat. Deze tak van sport stelt ongeveer 7.000 mensen te werk. Bij sommige merkartikelen ligt de omzet uit parallelimport tussen 20 en 25%.

Zo ongeveer alles wordt geparalleld: kleding, drank, parfum, cd's, olie, koffie en thee, software, auto-onderdelen, geneesmiddelen, machine- en laboratoriumbenodigdheden, antiek, parels, de lijst is quasi oneindig.

Uiteraard illegaal

Producenten hebben een eigendomsrecht op hun product of merk. Zeker als zij deze, bijvoorbeeld, als merk hebben gedeponeerd. Toch bieden deze eigendomsrechten niet altijd 100% bescherming tegen parallelimport. Zij vervallen namelijk als producten door de juridische eigenaar in een land of groep van landen in de handel zijn gebracht (bijvoorbeeld de Europese Unie) doch gelden niet in de overige landen waar hij niet heeft verhandeld.
Bijvoorbeeld: een merkspijkerbroek die door een officiële licentiehouder in Griekenland in de handel wordt gebracht, is daarna vrij verhandelbaar. Hij kan dus ook geëxporteerd worden naar andere landen en daar buiten de officiële kanalen worden verkocht.
Of nog: een merkspijkerbroek die door een officiële licentiehouder in Mexico op de markt is gebracht, is echter niet vrij verhandelbaar in de EEG. Wanneer een parallelimporteur deze spijkerbroeken in Mexico opkoopt en vervolgens verkoopt in Nederland kan dit alleen wanneer de juridische eigenaar (de merkhouder) hiertegen geen bezwaar maakt.

Gevolgen voor de échte merken

Vooral producenten van dure merkartikelen (Armani, Chanel, Gucci, Vuitton, Canon bijvoorbeeld) zijn niet blij met parallelhandel. Het kost hen omzet en kwaliteitscontrole waardoor hun goede naam in het gedrag komt.
Het levert hen ook ontevreden consumenten op: geen after sales ondersteuning, niet compatibele producten ingevolgde de gebruikte software, problemen met aansluitkabels, handleidingen in een vreemde taal en garantieproblemen.

Goedkope geneesmiddelen van Nederland naar België

Sinds enige tijd zijn bepaalde geneesmiddelen veel goedkoper in Nederland dan in België. Het gaat zelfs zo ver dat men spreekt van ‘geneesmiddelentoerisme’: de patiënt gaat zelf naar Nederland om zijn medicatie te halen.

Echter: wanneer een bedrijf zou besluiten om deze goedkopere geneesmiddelen uit Nederland naar België uit te voeren, moeten deze aan de Belgische wetten voldoen. Ze moeten dan ook herverpakt worden, zodat op het doosje de informatie staat zoals in België vereist is (prijs, terugbetalingscategorie, streepjescode, nieuwe bijsluiters in de 3 landstalen). De patiënt betaalt dus evenveel, de winst die geboekt wordt, gaat naar de firma die het product importeert en in een aantal gevallen ook naar de groothandelaars.