Kredietcrisis, bleef het er maar bij!

Inleiding

In deze barre tijden proberen politici en banken de kredietcrisis aan te vechten met de middelen waarover ze beschikken. Vooral de verschillende regeringen hebben daarin veel invloed, de hoeveelheden geld waarover zij beschikken is eindeloos. Wat proberen zij met de grote geldinjecties? Het vertrouwen ‘terugkopen’.

De overheden willen de crisis zo snel mogelijk de das om doen. Maar wat zij daarbij niet inzien is dat ze slechts een kakkerlak doodtrappen, waarvan de eitjes zullen gaan uitkomen.

Plannen van overheden

Veel van de rijke landen hebben een plan gelanceerd waarbij er honderden miljarden euro’s en dollars het bankwezen worden ingepompt. Helemaal uitgelegd: als een bank in een bepaald land zijn leningen niet meer kan afbetalen aan andere banken, zijn spaarders hun spaargeld niet meer kan terugbetalen en daarom dreigt failliet te gaan, zal de overheid een deel van het bedrijf overkopen om dat te voorkomen. Daarnaast is het nu zo dat banken elkaar geen geld meer durven uit te lenen. Dit komt door de faillissementsdreiging van de banken die het geld lenen. De regering van dat land gaat nu garant staan voor het geld dat verloren zou zijn gegaan. Het vertrouwen tussen banken moet daardoor weer toenemen, ze lenen elkaar weer geld en kunnen zo hun spaarders het geld, indien nodig, gewoon uitkeren.

De overheden vergeten echter één ding: de economie draait niet alleen om vertrouwen, maar ook om schaarste. Een belangrijk schaars ‘goed’ is valuta, waarvan de schaarste nu uit zijn verband wordt gebracht. Het lijkt moeilijk te begrijpen, maar dat is het eigenlijk helemaal niet. Elke amateur-econoom (wat we eigenlijk allemaal zijn) kan het snappen.

Een regering die zijn banken en economie nu te hulp schiet, kan dat natuurlijk niet uit eigen zak betalen. Een belasting verhoging zal niet genoeg en zeker ook niet snel genoeg een dermate bedrag opleveren, dat een regering acuut zou kunnen ingrijpen. Daarom gaat een regering lenen. Een regering kan lenen bij bijvoorbeeld andere landen óf bij zijn nationale bank. Dat laatste geval wordt eigenlijk alleen maar toegepast, omdat vrijwel alle landen van deze wereldbol een staatsschuld kennen. Een nationale bank heeft de bevoegdheid om geld te creëren, geldpersen te laten draaien. De overheid gaat dit gemaakte geld lenen. Tot nu toe is er geen probleem. Er moet wel meer geld komen, want er komen ook meer mensen. Anders zou er steeds dezelfde hoeveelheid geld zijn, voor steeds meer mensen.

Geld schaarste

Maar wat er nu gebeurt, is dat de centrale banken de bevoegdheid hebben gekregen om zo veel geld te creëren als maar nodig is. De regeringen hebben namelijk zo veel extra geld nodig voor dit systeem, dat de huidige geldcreatie niet voldoende is.

Nu komen we bij iets, dat heel belangrijk is voor de economie: geldschaarste. Geldschaarste werkt net als schaarste van gewone goederen. Als er weinig van is, dan is het veel waard. Is er echter veel van, dan daalt de waarde. Alleen al omdat het zijn psychologische waarde verliest. Stel je voor: met jouw hard verdiende centen kan je net je huur betalen. De regering leent gewoon net vers gemaakt geld! Nu dat de centrale banken veel geld gaan maken, verliest geld zijn waarde.

Risico voor inflatie

Doordat de consument minder kan kopen voor die ene euro, zal het minder gaan besteden. Er hoeven dus minder producten te worden gemaakt, waardoor de werkloosheid stijgt. Een andere logische reactie zou zijn, dat de looneisen omhoog worden bijgesteld, zodat de consument nog wel evenveel kan kopen. Hierdoor wordt het produceren van producten, dan wel diensen, duurder: de consument is nóg duurder uit! Met andere woorden: inflatie! Normaal gesproken is inflatie niet erg, omdat deze (in westerse landen) niet veel is. Door de economische politiek die nu wordt gevoerd, krijgt de inflatie echter een steun in de rug. Zo kan het dus, dat de regering zijn eigen economie weliswaar op korte termijn redt, maar het op lange termijn alsnog verliest van de werking van de economie. En hoe we die over 3 maanden, 6 maanden, misschien wel 2 jaar zullen bestrijden, zullen we dan wel zien. Maar ach, wat zou economie zijn, zonder zijn werkingen?