Pablo Escobar: een portret
Een portret: Pablo Escobar.
We kennen allemaal films als ‘Goodfellas’, ‘The Godfather’ en natuurlijk ‘Scarface’ hierin spelen de grote jongens in de criminele wereld de hoofdrol. Grote bergen geld, mooie auto’s en even mooie vrouwen spelen een grote rol in het dagelijks leven van deze criminelen. De meeste van deze films zijn fictie maar als je het verhaal van Pablo Escobar, de grootste crimineel die de wereld ooit gekend heeft, hoort zou het zo een film script kunnen zijn.
Pablo Emilio Escobar Gaviria
Pablo Emilio Escobar Gaviria, zoals zijn volledige naam luidt, is geboren op 1 December 1949 in Medellín (Colombia) in een middelklasse gezin. Hij groeide op in een buitenwijk van Medellín, volgens mensen in zijn omgeving was hij erg gedreven ‘ooit zou hij president van Colombia worden’. Zijn criminele carrière startte een beetje vreemd, hij stal namelijk grafstenen waar hij de graveringen uit verwijderde en verkocht ze vervolgens door aan criminelen in Panama. Een tijdje later begon hij met het stelen en doorverkopen van auto’s. Het was pas in 1970 dat hij zijn weg naar geld en macht vond: Drugs.
Het imperium
Hij begon met het kopen van coca paste, de basis van cocaïne, maakte hier weer cocaïne van en verkocht het weer door. Dit was het begin van zijn imperium, toen in 1975 de grootste drugs baron van Medellín, Fabio Restrepo, werd vermoordt nam Escobar zijn organisatie over. Velen zeggen dat Fabio Restrepo was vermoord in naam van Pablo Escobar, aangezien die de tweede drugs baron van Medellín was en zijn plek goed kon innemen. Niet snel na het overnemen van Restrepo’s organisatie, was Escobar de grootste drugs distributeur van Zuid Amerika, naar schatting was ongeveer 80% van alle Amerikaanse cocaïne in die tijd afkomstig van Escobar. In 1982 werd Escobar in het Colombiaans congress gekozen. Nu hij politiek, economisch en crimineel zoveel macht had, was zijn imperium compleet.
Plato o Plomo
Escobar had veel tegenstanders, eerlijke rechters, politici en politiemensen vonden het maar niks zo’n stuk tuig met zo’n hoge positie. Escobar had een motto voor de mensen die hem probeerden te dwarsbomen; Plato o Plomo, vrij vertaald; Zilver of lood. Hij bedoelde hiermee dat deze persoon zich moest laten omkopen, zilver, of hij werd omgelegd, lood (het materiaal waarvan kogels worden gemaakt). Vaak werd bij deze moord niet alleen de persoon zelf, maar ook zijn familie en een aantal bekenden omgebracht. Het precieze aantal mensen dat is omgebracht onder Escobars gewelddadig machtsvertoon is niet duidelijk, wel is zeker dat dit in de duizenden loopt. Zo heeft het Escobar cartel een aanslag gepleegd op een vliegtuig, alle 110 inzittenden kwamen om, en het doelwit? Die was niet eens aanboord. Journalisten, politici en rechters niemand ontkwam aan hem. Zelfs kandidaten voor het presidentschap werden uit de weg geruimd. Op het hoogtepunt van zijn leven had Escobar een leger soldaten en criminelen, een dierentuin, tientallen huizen, villa’s, appartementen en een banksaldo van 25 miljard euro. Volgens het tijdschrift Forbes magazine was Escobar de zevende rijkste man ter wereld.
Robin Hood
Escobar was een briljant persoon, hij wist dat hij politiek sterker stond als de gewone beroeps en middelklas bevolking hem mocht. Daarom spendeerde hij enorm veel geld aan voorzieningen als parken, stadions en zelfs onderkomen voor de meest armen van de bevolking. Zijn tactiek hielp, hij werd geroemd en tot op de dag van vandaag is hij een held in de arme wijken van Medellín.
Happy end?
Escobar heeft nooit veel problemen gehad met de wet, aangezien iedere agent of rechter die zich over de zaak boog werd vermoord of omgekocht. Binnen Colombia werd er weinig gedaan, maar onder druk van de Amerikaanse overheid wel. Ze wilden namelijk dat Escobar werd uitgeleverd. Onder opbouwende druk kwamen de advocaten van Escobar in 1991 tot een opvallende overeenkomst met de Colombiaanse overheid. Escobar zou zichzelf aangeven, voor vijf jaar zitten in een gevangenis die hij zelf mocht bouwen. Zijn gevangenis, ‘La Catedral’ had een jacuzzi, bar, waterval en een voetbalveld. Ook mocht hij zijn eigen cipiers uitzoeken.
Escobar ging veder met zijn criminele organisatie door via de telefoon orders te geven. Toen hij een paar niet loyale criminelen naar de gevangenis liet brengen, die hij daar liet martelen en uit eindelijk vermoordde ging het de Colombiaanse overheid te ver. Ze maakten plannen om Escobar over te plaatsen naar een normale gevangenis. Toen Escobar hier van hoorde is hij uit angst om te worden uitgeleverd ontsnapt. Een enorme jacht op Escobar begon en in 1992 is hij gevonden in een woonwijk in Medellín waar hij niet zomaar opgaf. Na een lang vuurgevecht is hij uiteindelijk overleden. Hij werd een keer in de borst en een keer in zijn been geschoten, maar de fatale wond was een schot door het hoofd. Tot op de dag van vandaag is het niet zeker of hij zelfmoord pleegde, of dat de Colombiaanse agenten hem door zijn hoofd hebben geschoten.
Zonder Escobar aan het hoofd viel zijn kartel snel uit elkaar, hun aartsrivaal de Medellín kartel nam hun plaats over. Dit was maar voor korte duur, aangezien ook deze in 1995 door de overheid werd opgeruimd. Dit was het einde van een gewelddadig hoofdstuk in de Colombiaanse criminele geschiedenis.