Doemscenario: Zwart Gat

Astronomen speuren al sinds de oudheid ons heelal af. Sinds de uitvinding van de telescoop kunnen we dit steeds nauwkeuriger. Maar aangezien we zwarte gaten niet kunnen zien, werden ze enkel theoretisch ontdekt.

Men wist reeds dat elk object een aantrekkingskracht heeft op een ander object. Hoe zwaarder een object, hoe groter die aantrekkingskracht. In 1783 beredeneerde John Michell dat een object zo zwaar zou kunnen zijn dat het zelfs licht aantrekt.

Het principe achter zwarte gaten is inderdaad zo eenvoudig. Maar het bewijs daarvoor was moeilijk te vinden, en dit omdat we inderdaad zwarte gaten niet kunnen zien.

Albert Einstein publiceerde zijn relativiteitstheorie die de natuurkundige wetten verfijnde waardoor voor het eerst de zwarte gaten berekend konden worden. En inderdaad, enkele maanden later kwam Karl Schwarzschild met een theoretisch model op de proppen.

Hieruit blijkt dat zwarte gaten zo zwaar zijn dat ze alles opslokt. Tegelijk heeft zo'n grote massa ook een invloed op de ruimte en de tijd rondom het zwarte gat. Dit is voor ons niet voor te stellen, maar hoe dichter je naderd tot het zwarte gat, hoe trager de tijd loopt. Als je het zwarte gat zou passeren heb jij de indruk in een rechte lijn te vliegen terwijl anderen jouw een bocht zien maken.

Het is dan ook die laatste eigenschap die de astronomen vandaag gebruiken om een zwart gat te 'zien'. Ze kijken naar het licht dat vlakbij een zwart gat te zien is en waar het vandaan komt. De buiging die in de baan van het licht zit, is veroorzaakt door het zwarte gat. Men ziet het niet, maar wel zijn invloed op de omgeving.

Algemeen wordt aangenomen dat het centrum van elk sterrenstelsel, en dus ook ons melkwegstelsel, een zwart gat bevat. De sterren in de dichte nabijheid van het centrum vliegen als gekken rond, en worden duidelijk door iets aangetrokken. Wetenschappers berekenden een massa van 100 tot 1000 miljard keer de massa van de zon en is daarmee het zwaarste object dat we kennen.

Doordat een zwart gat eenrichtingsverkeer veroorzaakt, hoor je wel eens het doemscenario dat een zwart gat heel het universum zal opslokken. Hiervoor moet echter niet gevreesd worden, aangezien de aantrekkingskracht niet oneindig groot is. Alle materiaal dat toch opgeslokt wordt, draagt te weinig bij opdat het zwarte gat voldoende zou groeien om zijn invloedsfeer te vergroten.