Andesvliegramp: Vlucht 571
Inleiding
Eén van de meest tot de verbeelding sprekende vliegtuigrampen was de ramp van Vlucht 571, beter bekend als de Andesvliegramp. Ten gevolge van een navigatiefout van één van de piloten, stortte het militaire vliegtuig neer in het Andesgebergte, op een hoogte van ruim 4.000 meter. Dit ongeluk vond plaats op 13 oktober 1972. Van de oorspronkelijke 45 personen (veertig passagiers en vijf bemanningsleden), zouden er uiteindelijk na 72 dagen, 16 passagiers het overleven.
Transistor radio
Door de crash in het besneeuwde gebergte werd alle elektronica in de cockpit totaal vernield. Wel beschikten de overlevenden over een kleine transistor radio. Hierdoor waren ze op de hoogte van de vorderingen van de in gang gezette reddingsoperaties. Maar ook van het feit dat de redders hun activiteiten na een aantal dagen onverrichter zake moesten staken. De redenen hiervoor:
- men zocht op de verkeerde plaats door een foutieve locatie opgave én
- het vliegtuig lag in de sneeuw en was daardoor vanuit de lucht vrijwel onzichtbaar.
Voedseltekort
Er was een tekort aan voedsel en medicijnen waardoor diverse passagiers alsnog stierven. Ook had men onvoldoende kleding om de koude nachtelijke temperaturen te weerstaan. Daarnaast werden ze overvallen door een sneeuwlawine, waardoor nog eens acht personen overleden. Om toch te overleven werd uiteindelijk besloten om het vlees van de overledenen op te eten. Aangezien men geen vuur had, kon dit om die reden alleen maar rauw gegeten worden.
Expeditie
Omdat er geen kans was op hulp van buitenaf, werd besloten om een voetexpeditie te starten om zelfhulp te gaan zoeken. Roberto Canessa en Nando Parrado namen deze taak op zich. Op 12 december 1972 (2 maanden na de crash), startten zij hun tocht door het Andes gebergte.
Nando Parrado had tijdens deze ramp zijn moeder en zuster verloren. Bij zijn vertrek gaf hij Caritas Pàez toestemming om het vlees van zijn beide familieleden op te eten mocht hij niet meer terugkeren.
Onervarenheid
Beide expeditieleden hadden geen enkele ervaring met berg klimmen en de zware omstandigheden op hoogtes van meer dan 4.000 meter. Ze vertrokken in westelijke richting omdat ze verwachten dat daar Chili zou liggen. Ze zochten hiervoor de hoogste berg uit.
Ook had men geen geschikte kleding om aan een dergelijk avontuur te beginnen. Maar: er was geen enkele andere keuze. Dat gaf de doorslag!
Na drie dagen bereikten ze de top van de hoogste berg (5.000 meter). De teleurstelling was enorm: ze hadden gehoopt aan de andere kant de groene dalen van Chili te kunnen zien. Helaas zagen ze alleen maar besneeuwde bergen zover ze konden kijken.
Er was echter geen weg terug. Dus gingen ze verder in westelijke richting. Nando had als extra motivatie dat hij hoe dan ook wilde voorkomen dat zijn moeder en zuster opgegeten zouden worden. Daarom zou hij net zo lang doorgaan totdat hijzelf zou komen te overlijden.
Sneeuwgrens
Na tien dagen bereikten beide mannen de sneeuwgrens. Beiden zagen deze natuurlijke grens als de grens tussen leven en dood. Dit was een cruciaal moment op hun tocht. De daarop volgende dag ontdekte men water en gras. Men volgde een bergbeek in de richting van het dal en na 71 dagen maakte men contact met de Chileense herder Sergio Catalan. Deze bevond zich aan de overkant van een bergrivier. Hij onderkende de situatie en ging hulp halen. Een dag later arriveerden twee Chileense reddingshelikopters.
Nando en Roberto hadden in 11 dagen 80 kilometer door het onherbergzame Andesgebergte afgelegd. Ook slaagden zij in hun opzet om te voorkomen dat Nando's moeder en zuster zouden worden opgegeten. Alle 16 overlevenden werden uiteindelijk na 72 dagen gered.
Vervolg
Deze vliegramp is diverse malen verfilmd en er zijn diverse boeken verschenen, ook over de voettocht van 11 dagen. Men heeft ook een eigen website. De overlevenden zijn momenteel allen nog in leven. Ze zijn ook nog lang niet vergeten: in 2010 werden ze betrokken bij de mijnramp in Chili. Hun taak: de ingesloten mijnwerkers geestelijk te ondersteunen.
Conclusie
De wil om te overleven is sterker dan je je kunt voorstellen. Het bewijs hiervoor wordt telkens geleverd, nadat er zich weer een ramp heeft voorgedaan.
Bron
Wikipedia