Wrakstukken drijvend in de oceaan

Inleiding

Iedereen kent Frankrijk met zijn mooie natuur, uitgestrekte stranden, wijdse vergezichten, hoge bergen en kabbelende wateren. De streek Normandië is ook zeer bekend, voor sommigen vanwege de stranden en voor anderen vanwege de koperen pannen uit Villedieu. Zodra men over de oorlog begint weten de meesten dat deze ook aan de Normandische kust was. Zo zijn er een vijftal stranden waar de geallieerden zijn geland, te weten: Sword, Juno, Omaha, Gold en Utahbeach.

Zo zijn bij Gold-beach, langs de boulevard van het dorp Arromanches les Bains, de restanten te zien van een eens zo ingewikkeld en moeilijk uitvoerbaar plan van de Tweede Wereldoorlog. Dit rustige dorp, met ongeveer 552 inwoners, ziet 's zomers vele Engelse, Amerikaanse en andere toeristen verschijnen om deze restanten te bekijken.

Geschiedenis

“Als we niet over havens beschikken, dan nemen we er zelf wel mee” zei Lord Mountbatten na het horen van de plannen van Winston Churchill. Churchill vermoedde (wat ook inderdaad uitkwam) dat Dieppe, la Havre en Cherbourg niet makkelijk te veroveren of dat de Duitsers de havens onbruikbaar zouden maken. Toch moesten de geallieerde troepen wel bevoorraad worden. De zwaarbeladen schepen hadden materiaal, proviant en voertuigen aan boord waardoor men dieper in het water zou liggen. Hiervoor kon men alleen in een haven aanmeren. Als de havens nodig waren bij een invasie niet konden worden veroverd, dan moesten ze worden gebouwd. De onderdelen hiervoor werden gebouwd in Groot-Brittannië en over het Kanaal gesleept waarna ze aan de Normandische kusten ineengezet moesten worden. Zo’n kunstmatige haven bestaat uit drijvende wegen en pierhoofden voor het lossen, die met de getijden mee omhoog en omlaag gaan. Om voor rustig water te zorgen, worden er golfbrekers gemaakt door holle blokken beton en oude boten te laten zinken.

Arromanches wordt op 6 juni 1944 ‘s avonds bevrijd en een dag later worden de eerste boten tot zinken gebracht welke dienen als golfbrekers. De totale lengte van de schokbreker bij Arromanches was dan ook ongeveer 7 kilometer waaronder de Nederlandse kruiser Sumatra. Op 8 juni worden de eerste Phoenix-caissons tot zinken gebracht waarna op 14 juni het lossen begint. Vanaf begin juli is de kunstmatige haven van Arromanches volledig in gebruik. Een week lang wordt er iedere dag meer dan 18.000 ton goederen gelost.

Tot slot

De resten van de kunstmatige haven, welke door de storm van 19 juni 1944 (die drie dagen duurde) zijn vernietigd en gelukkig destijds ook weer hersteld, zijn tot op de dag van vandaag vanuit het dorp Arromanches zelfs nog te voet te bereiken. Dit echter alleen bij laag-water (eb). Begroeid met alg, vastgeklemde schelpdieren en loshangend zeewier maken de caissons spekglad, gevaarlijk en moeilijk te beklimmen.

Deze plek is in de Tweede Wereldoorlog van groot belang geweest voor de overwinning van de geallieerden en de bevrijding van bezet Europa. Een must om te bezichtigen hoe ingenieus men destijds diende te zijn hetgeen ook blijkt aan het toerisme. Een gezellig centrum met vele kraampjes waar je ansichtkaarten, landenvlaggetjes en andere oorlogssouverniers kunt krijgen.