Wat is Nomenclatuur
Nomenclatuur voor de planten
Nomenclatuur is de wetenschap die zich bezig houdt, met het geven van benamingen. We spreken daarom ook wel van wetenschappelijke namen. De taal die ervoor gebruikt wordt, is een taal is latijn. Deze taal wordt eigenlijk nergens meer gesproken, maar wordt een leestaal genoemd. De naamgeving gaat volgens een systematisch systeem, zo zullen planten van dezelfde familie ook dezelfde Geslachtsnaam hebben. Waarna het soort vermeld wordt. Deze soortnaam heeft over het algemeen een betekenis, die op eigenschappen van de plant zelf slaat.
Deze manier van naamgeving gebeurt in de plantenwereld, en uiteraard ook in de dierenwereld. Ook in de geneeskunde kom je deze latijnse namen regelmatig tegen.
In de Botanische Nomenclatuur
zijn dat niet alleen de benamingen van planten en bomen. Maar ook van algen, wieren en mossen. De benamingen gaan volgens een vaste regel. En zijn over de gehele wereld gelijk. Mensen die voor hun vakgebied de namen van planten en bomen nodig hebben, zullen ook altijd de botanische naam gebruiken. Ook al zijn ze maar in een land actief. De hoeveelheid plantensoorten zijn zo groot, dat zelfs niet alle planten een Nederlandse naam hebben gekregen. En weer ander planten, hebben al per provincie een andere Nederlandse naam. Dit komt, omdat de Nederlandse naam, over het algemeen in de volksmond is ontstaan.
Ook de schrijfwijze is dan ( door de Nomenclatuur ) over de hele wereld hetzelfde;
- Geslachtsnaam ( eerste naam ) wordt altijd met een hoofdletter geschreven
- Species ( soortaanduidingen ) worden altijd met een kleine letter geschreven
- Varieteiten worden met een kleine letter gescheven. Deze tussen voeging, komt niet zo heel vaak voor.
- Cultivars ( rasnaam ) wordt geschreven door te beginnen met een aanhalingsteken en dan de naam,
en wordt ook weer afgesloten met een aanhalingsteken.
- De cultivars, worden altijd met hoofdletters geschreven,
alleen als er woorden tussen komen zoals ' de, van etc. dan zijn deze met een kleine letter.
De grondlegger van de plantennamen
Carl von Linnaeus was een onderzoeker die een ordening aanbracht, in de plantenwereld.
Hij legde hiermee de basis voor de nu gehanteerde wetenschappelijke namen.
Soms worden namen gelatinaseerd, d.w.z. dat de naam uit een andere taal afkomstig is,
deze wordt dan naar de latijnse normen omgevormd.
Tegenwoordig worden alle namen vastgelegd in codes. Met nog steeds als basis Latijns.
Voor de planten heet deze de International code of Botanical Nomenclatuur.
Soms zijn er van een plant synoniemen ( Dat betekend dat er dus meerdere namen zijn voor dezelfde plant )
Daarvoor wordt dan de regel gehandhaafd, dat de oudste naam na 1758 de geldige naam is, wel is het soms zo, dat de synoniem soms beter bekend is, als de goede naam, ondanks dat het wetenschappelijk dan een onjuiste naam betreft. Om deze reden wordt er toch vaak gekozen om de verkeerde naam in boeken op te nemen. Of soms beiden te vermelden.
Veel mensen noemen deze plant de Spirea. Maar de Spirea is een grote struik, terwijl de Astilbe een vaste plant is.
Sommige verschillen tussen cultivars, zijn op alleen te zien aan de echte plant, en kunnen op foto's niet goed weergegeven worden.
Slotwoord
Voor wie er niet aan gewend is, is het wennen om deze namen te gebruiken. Maar om verder te komen, binnen bepaalde vakgebieden is de kennis van deze namen binnen de Nomenclatuur onontbeerlijk.
Deze pagina is gemaakt met de medewerking van Hoveniersbedrijf Heerde
Artikelen van dezelfde auteur:Wat is Permacultuur