Wolfsklauw Lycopodium clavatum
Wolfskauw Lycopodium clavatum
Waar te vinden
De mossoortige altijd groene plant, kruipt met ranken, die een tot twee meter lang kunnen worden met fijne dunne worteltjes over de bodem van het bos. Uit die ranken komen zeven tot tien cm. lange, zeer weke vertakte stengen. Deze vierjarige plant ontwikkelt gedurende de zomer gele kolfjes, waarin zich het stuifmeel - ook wel wolfsklauwmeel genoemd - bevindt. Dit »meel« wordt in de homeopatie bij opengeschuurde wonden gebruikt.
Wat is Wolfsklauw
Wolfsklauw is een geneeskruid, dat radium bevat en dat door zijn vergroeiende ranken die op koorden lijken en ook door het gele stuifmeel op de kolfjes, duidelijk van de andere mossoorten te onderscheiden is. Het groeit uitsluitend aan de noordkant van hoge bossen en aan randen van bossen, die boven de 600 m. liggen. Worden de bossen gerooid, vergeelt de plant en verdwijnt langzamerhand, omdat de wolfsklauw door inwerkking van directe zonnenstralen niet kan leven.
Wat in het buitenland
In Oostenrijk en Duitsland staat wolfsklauw onder bescherming van de natuurbeschermingswet. Ik raad u daarom aan, dit kruid in de apotheek of bij de drogist te bestellen. De groothandel krijgt wolfsklauw uit de Scandinavische landen, zodat de kwaliteit zeker goed zal zijn.
Waarvoor is Wolfsklauw goed
Voor jicht en reumalijders, zelfs als er reeds misvormingen zijn ontstaan, bij chronische verstopping en aambeien, kunnen wij wolfsklauwthee zéér aanbevelen. Mensen die echter aan diarree lijden, moeten uiterst voorzichtig met deze thee zijn, ze zouden anders darmkrampen kunnen krijgen. De wolfsklauw mag nooit gekookt worden, dus gieten we het kokende water over dit kruid. Bij alle mogelijke ziektes die in verband staan met de urinewegen, voortplantingsorganen, pijn of verharding van de zaadballen (testiikels), bij gruisvorming in de nieren of bij nierkolieken kan wolfsklauw genomen worden. Bij ontstekinggen van de lever, bij woekeringen aan het bindweefsel van de lever, zelfs als de toestand al kwaadaardig is, is de wolfsklauw niet te ontberen. De herstellende zal daarmee vlug nieuwe krachten winnen!
Waargebeurde verhalen
Verhaal 1
De echtgenoot van een oudere dame die ik kende leed al jaren aan zware ademnood die 's nachts optrad en als hartastma werd behandeld. Het ging steeds slechter met hem zodat hij zijn arts weer om raad vroeg. De arts stuurde hem meteen naar het ziekenhuis in Grieskirchen en zei: »Als u niet meteen met werken ophoudt, bent u over 8 dagen dood!« Zijn vrouw vertelde me, dat hij een verharding van de lever (levercirrose) in het laatste stadium had. Bij levercirrose hebben de patienten 's nachts meestal ademmnood. Na enige tijd werd de doodzieke man naar huis gestuurd. Op mijn advies haalde de vrouw wolfssklauw in huis, dat heel gauw hielp. Vindt u het ook geen wonder, als ik u vertel dat die man na het drinken van een kopje wolfsklauwthee die vreselijke nachtelijke ademnood kwijt was, waar hij jaren lang zo erg onder geleden had?
Verhaal 2
Tijdens mijn studie, wandelden we door het bos van Oostenrijk, maakte ik mijn begeleider, de bioloog dr. Bruno Weinmeister, op de wolfsklauw in verband met levercirrose en kanker aan de lever attent. Hij vertelde mij toen het volgende: als jonge student was hij eens met enige vrienden in de bergen op stap. Onderweg vond hij tussen de dennen een rank van wolfsklauw, die hij lachend om zijn hoed wikkelde.
Eén van zijn kameraden kreeg boven in de hut een pijnlijke kramp in de voet, zelfs zo erg dat de voet vanaf het kniegewricht verdraaid stond. Vergeefs poogde men hem te helpen. De waard van de hut bracht Franse brandewijn, men masseerde hem zonder resultaat. De jonge Weinmeister kreeg een ingeeving, nam de wolfsklauwrank van zijn hoed, en wond hem van onder naar boven rond de verkrampte voet. Meteen keerde de voet terug in de goede richting. Hij dacht aan een toeval. Die kramp was misschien ook zonder wolfsklauw verdwenen. Op de terugweg plukte hij een handvol wolfsklauw voor zijn gast· vrouw, die dikwijls aan kuitbeenkrampen leed. Dat verloste die vrouw dadelijk van haar krampen. Jaren later sprak dr. Weinmeister met een specialist over dit vooral en vernam, dat wolfsklauw een radiummhoudende plant is. Sindsdien konden veel mensen van hun voet· en kuitbeenkrampen met een wolfssklauwkussen verlost worden.
Verhaal 3
Een kennis van mij werd in het ziekenhuis gebracht omdat zij niet meer urineren kon. Haar bovenarm was al erg opgezwollen. Toen zij het ziekenhuis verliet was alles net als vroeger. Gelukkig had ik juist wolfsklauw bij de hand, want mijn 86·jarige schoonmoeder, die bij mij woont, leed toen aan kuitkrampen. Mijn mening dat die vrouw aan blaaskramp leed, bleek juist, toen ik haar een zakje met gedroogde wolfssklauw op de blaasstreek legde en zij na twee minuten weer normaal kon urineren. Zij bleef het zakje nog enkele dagen op de blaasstreek dragen en het water verdween geleidelijk uit de bovenarm. Ik zelf leed jarenlang aan te hoge bloeddruk. Meestal komt dat van een te sterke werking van de nieren. Daarom legde ik 's nachts een zakje met wolfsklauw op de nierstreek. De volgende dag was mijn bloeddruk van 200 naar 165 gedaald. Sindsdien leg ik steeds een zakje met verse wolfsklauw op mijn nieren.
Waar levert het nog wonderen
Bij kuitkrampen bindt men wolfsklauw in een doek om die kuit. Men kan er ook voetbaden, en bij blaasskrampen ook zitbaden van nemen.
Bij verminking of andere ongelukken blijven vaak lidtekens achter, die krampen kunnen veroorzaken. Een oorlogsinvalide had op zijn rug een lidteken dat zo groot was als zijn hand. Dit lidteken veroorzaakte steeds weer vreselijke krampen, waardoor zweet over zijn hele lichaam uitbrak. De pijn straalde tot boven in zijn hoofd door. Na 30 jaren vol van lijden, kon de man met kussens en baden van wolfsklauw volledig geholpen worden.
Het stuifmeelvan de wolfsklauw, is als wolfsklauwsporen bij sommige apotheken verkrijgbaar, het zorgt ervoor dat bij zieken die doorgelegen zijn, de wonden korte tijd later dicht gaan en genezen. Hiertoe strooit men dit stuifmeel voorzichtig in de wonden. De zieke merkt meestal al bij het eerste gebruik een voelbare verbetering.
Conclusie
Indien u iemand kent met levercirrose, ook als de ziekte in een vergevorderd stadium is, vertel die persoon over de wolfsklauw, de plant die radium bezit en die zo geneeskrachtig is, spreek hem moed in! ·Zelfs die mensen aan die zware leverziektes lijden, kunnen door de wolfsklauw weer een nieuw leven beginnen.
Als men, zoals ik nu eenmaal, diep met de geneeskruiden verworteld is waardoor ik resultaten bereik, die op wonderen lijken, moet men eraan denken dat de Schepper dit allemaal voor onze voeten uitbreidt. Helaas, veel mensen lopen er achteloos overheen en bemerken van de hemelse Almacht niets meer.
Links
Herderstasje capsella bursa-pastoris